به شخصه من به عنوان کارفرما و کارآفرین اصلاً تحصیلات و القاب و عناوین مانند «نخبه» برای من مهم نیست. مهم استعداد، پشتکار، تجربه و کاربلد بودن است. در کشور ما جوانان چون کار پیدا نمی کنند، مدرک پشت مدرک می گیرند و هی توقعشان بالاتر می رود در حالی که پشیزی کار بلند نیستند و حاضر نیستند هم به قولی قدیمی ها از آفتابه پر کردن شروع کنند. شما تحصیلات دیپلم هم باشه ولی کار رو بدونی یا استعداد و پشتکار لازم برای یادگیری رو داشته باشی، از نظر من کارمند خوبی هستی. هر چی هم مدرک بیاری وقتی کار رو بلد نیستی و حاضر هم نیستی کارآموزی کنی و یادبگیری چون فکر می کنی با چهار ترم دانشگاه های درپیت ایران رو رفتن «نخبه» شدی من می گم خوش آمدی، برو یه شغل دولتی پیدا کن که مفت خوریه. در بخشی خصوصی پول مفت به کسی نمی دهند.
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۴:۰۲ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۷
یه حسی میگه نه تنها کارفرما نیستی، بلکه جویای کار هم نیستی.
وانگهی. همه جای دنیا یک فارغ التحصیل بدون سابقه کار حقوقش به اندازه ای هست زندگیش به خوبی بگذره بعدم که سابقه کارش بره بالا مقام و درآمدش بالا میره و در رفاه زندگی میکنه
توی ایران تا 5 سال بدون حقوق یا با حقوق ساعتی 6000 تومن کار کنیم،آفتابه رییس رو پر کنیم که بعد سابقمون زیاد شد ماهی 2.5 بگیریم ؟!! اینه که جوونا رقبتی به کار یاد گرفتن نشون نمیدن چون میدونن تهش هیچی نیست.
احسان
||
۱۴:۳۶ - ۱۳۹۸/۰۶/۲۷
ناشناس 14:02، برو از هر کارفرما و مدیری در ایران بپرس و ببین نظرشون در این باره چیه. در بقیه دنیا، سیستم دانشگاهی مفت خور واحد پاس کن تحویل اجتماع نمی دهد. کجای سیستم آموزشی و دانشگاهی ما قابل مقایسه با کشورهای موفق دیگر در دنیاست؟ چه قدر روی تجربه کار عملی و پرهیز از تئوری کار می کنند؟ 2 سال کالج در اکثر کشورهای جهان اول برای پیدا کردن کار کافی است چون واقعاً کار کردن را یاد می گیرند، نه درس خواندن! دانشجوی فارغ التحصییل ایرانی فقط یک بچه محصل است که کوهی از ادعا به دوش دارد. من خودم وقتی کار رو شروع کردم 2 سال بدون حقوق جاهای مختلف کار کردم تا کار یاد گرفتم، بعد رفتم کار خودم رو شروع کردم. جوان های ما دنبال کار دولتی راحت و بدون دردسر هستند چون سیستم آموزشی و خانواده ها اینطوری پرورششون دادند. کسانی که پشتکار کافی دارند، کار پیدا می کنند و پیشرفت هم می کنند. کسانی که انتظار دارند از همون روز اول فارغ التحصیلی حقوق میلیون بگیرند، فقط نا امید می شوند و مدرک روی
مدرک می گیرند و ادعایشان بیشتر می شود یا خودشون وارد کار آموزش می شوند و این سیستم آموزشی ما رو ادامه می دهند. ما برای چه این همه دانشگاه ریز و درشت داریم؟
می گفتند در تب جست و جوی طلا در آمریکا، اونی برد کرد که بیل و کلنگ می فروخت. حالا ببینید چرا اینقدر مؤسسه آموزش عالی و دانشگاه در ایران داریم و چرا اینقدر فارغ التحصیل بیکار
ـ تحصیلات و تخصص تا چه میزان مقهور سیستم و فضای کاری میشود؟
* پاسخ : در همه سیستمهای کاری تحصیلات وتخصص ذیل آن سیستم تعریف میشود پس به میزان زیادی مقهور آن سیستم خواهد بود .
ـ تحصیلات به تنهایی چقدر در موفقیت مدیران موثر است؟
* پاسخ : تحصیلات درست و واقعی تاثیر زیادی دارد اما به تنهایی موثر نیست . صرف مدرک بهیچ عنوان موثر نیست .
ـ چه مواردی را برای موفقیت یک تحصیلکرده در ایران موثر میدانید؟
* پاسخ : وجود یک سیستم کارآمد و پشتیبانی جدی مقامات بالا از چنین سیستمی ، از تحصیلات و تجربه مهمتر است . بعبارتی تحصیلات و تجربه در سیستم کارآمد با پشتیبانی قوی باعث موفقیت خواهد شد . ضمن اینکه بی شک انگیزه و تلاشهای فردی نیز در موفقیت تاثیر گذار است .
ـ پاسخ شما به این پرسش کلی چیست: «چرا تحصیلکردهها در اینجا ناکارامد هستند؟»
* پاسخ : تمامیت خواهی مقامات باعث میشود در یک دایره بسته و محدود ، صرفا از اطرافیان و بله قربان گوهای اطراف خود استفاده کنند که همواره در قدرت باقی بمانند !! ضمن اینکه معمولا این اطرافیان تخصص و تحصیلاتی ندارند لذا طیف وسیعی از تحصیل کرده ها و متخصصین بدلیل غیرخودی بودن به مسند امور راهی پیدا نمیکنند و نتیجه میشود فاجعه ای که امروز در مملکت با آن مواجه هستیم .... یعنی تحصیل کرده ها ناکارآمد نیستند بلکه نا کارآمدی مدیران باعث میشود که از تحصیل کرده ها استفاده نشده و هرروز اوضاع پیچیده تر و شرایط نابسامان تر میشود ... به گفته خود مقامات ، مسئولیتها در یک دایره دو الی سه هزار نفری جابجا میشود ...
وقتی با درآمد حاصل از نفت سعی می کنیم دلار رو ارزون نگه داریم یعنی جنس خارجی رو ارزون کردیم و در عوض به خمون اندازه تولید داخلی رو گرون می کنیم به خاطر همین تولید کننده داخلی به هیچ وجه نمیتونه با تولید کننده خارجی رقابت کنه
این وسط سود فقط تو واردات هست و کمی هم پزشکی چون معادل خارجیش سخت به دست میاد
اشتباه نگیرید ! تحصیلکرده های ایران عمدتا بیسوادهای سهمیه ای هستند که با انواع و اقسام سهمیه ها نظیر جانبازی ؛ خانواده شهدا ؛ ایثارگران و ... به دانشگاه راه پیدا کرده و با کلی پارتی و معرف و رشوه به استاد نمرات قبولی گرفته اند. پس نه تنها ما مدیر واقعی و نخبه در کشور نداریم بلکه واقعا تحصیلکرده باسواد هم نداریم که مدیریت جایی رو به نحوه احسن انجام بده. اکثر تحصیلکرده های نخبه و واقعی کشور اکنون آنسوی مرزها هستند که از روز نامیدی به اوضاع مدیرتی کشور روانه دیار غربت شده اند و بیشترشان هم جذب بازار کار کشورهای دیگه شده اند.
وانگهی. همه جای دنیا یک فارغ التحصیل بدون سابقه کار حقوقش به اندازه ای هست زندگیش به خوبی بگذره بعدم که سابقه کارش بره بالا مقام و درآمدش بالا میره و در رفاه زندگی میکنه
توی ایران تا 5 سال بدون حقوق یا با حقوق ساعتی 6000 تومن کار کنیم،آفتابه رییس رو پر کنیم که بعد سابقمون زیاد شد ماهی 2.5 بگیریم ؟!! اینه که جوونا رقبتی به کار یاد گرفتن نشون نمیدن چون میدونن تهش هیچی نیست.
مدرک می گیرند و ادعایشان بیشتر می شود یا خودشون وارد کار آموزش می شوند و این سیستم آموزشی ما رو ادامه می دهند. ما برای چه این همه دانشگاه ریز و درشت داریم؟
می گفتند در تب جست و جوی طلا در آمریکا، اونی برد کرد که بیل و کلنگ می فروخت. حالا ببینید چرا اینقدر مؤسسه آموزش عالی و دانشگاه در ایران داریم و چرا اینقدر فارغ التحصیل بیکار