تنها تفاوت ما با کره جنوبی و دیگر کشورهایی پیشرفته و مترقی در میزان آزادی رسانه ها می باشد، در جامعه ای با رسانه آزاد، جایی برای توصیه و رفاقت بازی و باندبازی ارتشاع ندارد.
چغلی و عیب بودن عمل پارتی بازی را نباید به این لطافت بیان داشت. چه از جانب مردم مورد پذیرش باشد چه از حاکم و چه برای هر هدفی حتی مقدس مورد استفاده باشد. پارتی بازی پایمال کننده حق و حقوق شهروندی است.
وقتی نخبگان را خانه نشین و با آنها بنیادی ظاهرساز به نام بنیاد نخبگان بازی می کنیم! وقتی در همه سطوح پارتی بازی و رابطه بازی غوغا می کند! وقتی عدالت کاری و حقوقی بیشتر شبیه شوخی است! وقتی بهترین جوانان کشور بیکارند و مدام آمارسازی می کنیم! وقتی دولتی برای دشمنی با فردی و نام دانشگاهی کل مجموعه آموزش عالی کشور را نابود می کند! وقتی دولت بعدی فقط برای ریاست غوغا می کند و در این سالها بیکاری و گرانی را به فلک می برد؟ وقتی در سطح استانها با جوانان و نخبگان جویای کار بازی می کنند و فقط آمارهای دروغین برای تهران می فرستند! وقتی نماینده ما از درد ما بی اطلاع است و مدرک تحصیلی جعلی دارد! وقتی .... وقتی ... به خاطر خون شهدا فکری کنیم و نگذاریم دشمن قسم خورده و ضد انقلاب بیشتر از این خوشحال شود....
خود را پشت شعارها مخفی می کردیم و به دنبال صادر کردن انقلاب بودیم.غافل از اینکه مردم دنیا بیش از آنکه شیفته حرف باشند شیفته پیاده سازی حرف در قالب عمل اند. موضوعی که در دین ما نیز به آن تاکید شده است. مشکل از جایی شروع شد که دیگر نفت ما را نخریدند. سالیان دراز پول نفت پوششی بر عدم کفایت مدیریت ها و تنبلی های ساختاری ما بود. درست مثل رودخانه ای که کم آب شده و حالا از آن همه زیبایی اولیه فقط بستر لجن آلود آن نمود پیدا کرده است.