اینم خیر حضور خانمها در باشگاه. دست و پای تیم ملی درد نکنه همه تلاششون رو تو این روز نشون دادن و شادی خانمها رو دو برابر کردن. چه روز شادی بوده. طفلک تیم کامبوج:(
ما باید یاد بگیریم که در جامعه عقاید و افکار مختلف هست و باید مراعات همدیگه رو بکنیم و در قوانین حد وسط رو رعایت کنیم. نمیشه همه اش طرف بخش سنتی جامعه رو گرفت. باید جوری کار کرد که نه سیخ بسوزه نه کباب. در مورد رفتن زنان به ورزشگاهها که واقعا اکثریت بالایی از جامعه از جمله سنتی ها هم مشکل جدی نداشتند.
رفتن زنان به ورزشگاه برای اکثریت جامعه الویت نیست اما برای بخش کمی اولویت مهمی است. واقعا چهره های برخی زنان که از خوشحالی گریه میکردند مایه تاسف بود که چرا اینهمه وقت مشکلی که به این سادگی و بدون هزینه قابل حل بود رو حل نکردیم و بخشی از جامعه رو خوشحال نکردیم؟
پاسخ ها
ناشناس
||
۲۱:۴۵ - ۱۳۹۸/۰۷/۱۸
منم اونجا بودم و اشک خانمها رو دیدم. من ۲۰ سال پیش دوست داشتم ورزشگاه برم. امروز رفتم بدون هیچ هیجانی. مثل نوشدارو بعد مرگ سهراب. دیگه وقتی ذوقی نمونده گفتن بیاین
احسنت دلاور