40 سال پیش نظم موجود را به هم زدیم بدون آنکه به درستی بدانیم چه میخواهیم بکنیم و حالا بعد از چهل سال بحث در این باره ، باید با هم بحث کنیم که چگونه بفهمیم چگونه نظمی میخواهیم و این بحث چند سال طول بکشد الله و اعلم
غرب ستیزی ابتدا یک شعار بود که میشد مثل لا شرقی رنگ ببازد اما تبدیل به استراتژی حفظ قدرت شد تکخال ارتباط با آمریکا برگ برنده ای است که هیچ جناحی در ایران اجاز رو کردن آنرا به جناح مقابل نمیدهد وسال هاست که با همین تکخال بازی میکنند بازی ماندن ولیبی وعراق نشدن بازیگران بازی دانی که دیدند آمریکا با بازیگران ماقبل آنها در ایران چه کرد وبازنده در این میان ملت ایران است
آقای روحانی که امروز با ژست روشنفکری از تعامل صحبت می کند گویی یادش رفته است که زمانی خودش در جبهه ی تقابل قرار داشت و می گفت : شعاز زیبای مرگ بر آمریکا در کشور ما وحدت آفرین شده است !
درگیر کردن ایران با آمریکا تداوم اون یک امر بی توجیه و بیهوده و مطلقاً به دور از منطقه
حالا شاید با تیم ترامپ عشوه و ناز و قهر کردن توجیهاتی داشته باشد ولی زد و بندهای سیاسی ظرفیتهای مختلف در کشور آمریکا به عنوان ابرقدرت سیاسی اقتصادی و نظامی ته مفهوم سیاست ورزیه
اراجیفی هم که عده ای سرهم می کنند تا به موجودی خیالی به نام آقای آمریکا صفات رذیله انسانی بدند منتظر بشند این شر داستان آدم شه!!!! فقط وهم تمسخر خود و دیگران و سخنان شاعرانه است و بس
مذاکره نمی کنیم جنگ نخواهد شد.
آقای دکتر بس کن!!!! .....
مردم هم می دانند تاریخ مصرف این جماعت گذشتهاست.
چهل سال شما ها مارا گرفتار کردید. اگر مطیع رهبر بودید وضع ما بهتر بود.
اینها با تقسیم کار هر روز یک نفر را به میدان می فرستند
حرف امت و رهبرشان همان است: مذاکره نمی کنیم. جنگ هم نخواهد شد؛
پس کسی به شانتاژهای شما اهمیت نمی دهد الا نوچه های شما
رابطه با امریکا نه اما رابطه با اروپا آری؟! فدات شم حالا اگه میگفتی این ارزومه حالا یک چیزی. اروپا وجودش به امریکاست داداچ اینو دختربچه ها هم میدونن. تمام مبادلات ما با اروپا به دو سه میلیارد دولار هم نمیرسه درصورتی که اروپا با نفس امریکا زنده است. من کلاس پنجم ابتدابی ام هم اینو میدونم.
پاسخ ها
ناشناس
||
۰۵:۵۰ - ۱۳۹۸/۰۸/۰۲
در حال حاضر رابطه با کشورها بخش زیاد آن موضوعات
اقتصادی است