آدم لذت می‌برد از دیدن همبستگی و استقامت مردم عراق و لبنان. درود بر شرفشان.

ايا كشتار مردم بي دفاع اذربايجان درقره باغ توسط ارامنه هم محكوم ميشود يا كشتار مردم اروميه يا سلماس در حمله ارامنه به ايران را كه از كشته ها پشته ساختند

سلام. چند سوال برای من مطرح شد.

فرق الان با ابتدای ناآرامیها در سوریه چیست که با وجود تجاوز ترکیه به شمال سوریه و قتل و عام مردم بیگناه و غارت این کشور توسط تروریست های عثمانی و صد البته اسیر شدن سربازان ارتش سوریه توسط تروریست های مورد حمایت اردوغان، ایران هیچ گونه اقدامی صورت نمی دهد؟ نیروهای ما دقیقا کجای سوریه هستند؟ این همه شهید دادیم که منتظر اجازه روسیه باشیم؟ یا شاید با اخم روسها مدتهاست از آنجا خارج شده ایم.
در مورد به رسمیت شناخته شدن قتل و عام ارامنه، آیا حمله به سوریه و کشته شدن بیش از ۵ میلیون سوری از سال ۲۰۱۱ تا الان قتل و عام نیست که هم آمریکا توش سهیم بوده هم ترکیه هم قطر هم عربستان و هم اردن و امارات؟ مسئول مرگ این همه آواره و کشته شده در این جنگ های تحمیلی به مردم عادی کیست؟

ادعا های نسل کشی ارمنی قطعا واقعیت ندارد. موضوع می تواند در دو سطح بررسی شود.

اولی، جنگ بین دولت هاست. 200 هزار سرباز ارمنی در ارتش روسیه تزاری برعلیه ترکیه جنگیده اند. 5 هزار سرباز ارمنی نیز با یونیفورم ارتش فرانسه برعلیه ترکیه به جبهه ها اعزام شده بودند.

می دانیم که بخش بزرگی از ارمنی هائی که در ارتش های روسیه و فرانسه می جنگیدند، توسط ارتش ترکیه در جنگ کشته شده اند. به این تعداد بایستی تلفات جنگ های ناشی از تعرض ارمنستان به ترکیه در سالهای 1921- 1920 را نیز اضافه کرد.

دومی، نیروی های داوطلب ارمنی که از طرف روس ها مسلح شده و برای ضربه زدن به ارتش ترکیه از درون، و ترور و تاراجی که در روستاها براه انداختند، منجر به تلفات بزرگ هر دو طرف شده و کشتارهای متقابل بین ارمنی ها و ترک ها و کرد ها صورت گرفته است. لاکن ذکر این نکته ضروری است، درحالی که ارمنی ها آلت دست امپریالیسم شدند، ترک ها از وطن خود دفاع کردند.

به نوشته کسروی در تاریخ هیجده ساله آذربایجان:

در شرفخانه دسته‌ای از اسیران عثمانی روسیان به تعداد ۱۵۰ نفر بود، دموکرات‌ها به آنان کمک کرده و به آنها لباس و اسلحه دادند و با داوطلبانی که از تبریز و دیگر جاها می‌رسیدند روی هم رفته چهارصد تا پانصد سپاهی پدید آوردند ... و بدین وسیله شرفخانه را حفظ کرده و از آن سوی تا چهریق پیش رفتند. اگر این حفاظت از شرفخانه صورت نمی‌گرفت گمان می‌رفت آسوریان آن را گرفته و کشتار کنند. دسته اسیران عثمانی که بعد از ترک شرفخانه توسط روس‌ها و به کمک دموکرات‌ها رهایی یافته بودند، در کنار داوطلبانی از تبریز و سایر نقاط آذربایجان به جبهه سلماس و ارومیه نیز کمک می‌کردند.

در مورد تعداد نیروهای آندرانیک در زمان حمله ارقام متفاوتی بیان می‌شود. رحمت‌الله توفیق ۱۲ هزار نفر، آقاسی ۸ هزار نفر و امین ریاحی در کتاب خوی آن را پنج هزار نفر عنوان کرده‌اند. به نوشته احمد کسروی:

«پنج یا شش هزار تن ارمنی از ایروان و وان و نخجوان نیز به اینان پیوسته بودند، این اندازه انبوهی ایشان است و همه با هم یکی شده و برای آرزوهایی می‌کوشیدند، از اینان بیست هزار تن سپاهیان ورزیده بودند و هشتصد تن سرکردگان روسی به روسستان نرفته و با اینان مانده و به همدستی ۷۲ تن سرکردگان فرانسه‌ای آنان راه می‌بردند، افزار هایشان ۲۵ توپ و یکصدشصت تیر بود، نیکتین کنسول روس و شت کنسول آمریکا و گوژل رئیس بیمارستان فرانسه‌ای رشته سیاست و راهنمایی را در دست داشتند، از آسوریان پس از کشته شدن مارشمعون آقا پطروس سر رشته دار کارهای لشکری می‌بود، ملک خوشابه هم از سر رشته داران به شمار می‌رفت، در برابر چنین نیروئی با آن کوشش‌ها چه کار توانستی بود».

در روز اول تیر ۱۲۹۷ شمسی و ۱۳ رمضان ۱۳۳۶ خبر عبور آندرانیک از ارس طی تلگرافی به شهبندری در خوی می‌رسد. یکی نیروی ۵۰۰ نفری مرکب از عسکرهای عثمانی و سواران ایرانی برای دفاع همان شب به ائو اوغلی عزیمت کردند که در گردنه ارسی به نیروی آندرانیک برخورده و جنگ در گرفت که نتیجه آن پیروزی آندرانیک بود.

سپیده دم روز دوشنبه سوم تیرماه ۱۲۹۷ صف‌های مهاجمان در کنار شهر پدیدار شد و با استتار در مزارع کنار شهر نیمی از شهر را محاصره کردند. محاصره خوی همزمان با لشکرکشی عثمانی به سمت ارومیه بود که با اطلاع از محاصره مسیر خود را به سمت خوی عوض کردند.

در این بین مردم شهر با کمک معدود سلاح داران، تا رسیدن عثمانی‌ها مقاومت کردند. خوئیان با همه بدی افزار و نداشتن مترالیوز می‌جنگیدند. آن چند تن زخمیان عثمانی نیز به یاری پرداخته و هریکی به سنگ دیگری در آمده و می‌کوشیدند. زنان هم به مردان آمیخته و یاری دریغ نمی‌کردند و برای جنگیان آب و شربت و خوردنی می‌آوردند و این به دلیری آنان می‌افزود، نیز چند تن سواره آواچیق به یاری آمدند و این نیز مایه پشتگرمی گردید.

سعد كار خوبى كرد

تصویب دو قطعنامه ضد ترکیه‌ای در مجلس نمایندگان آمریکا
کار بسیار بجای بوده متاسفانه همچنان آدم کشی در خون اردوغان باقی مانده است

کردها برادران مایند.چ ه دینی چه قومی نژادی و فرهنگی.البته اشتباهاتی داشته اند.اما مقصران بیشتر از کردان مسببان بی عدالتی و ظلم بر انانند نمی توان آنها را تنها گذاشت.هم ظلم است و هم تضعیف خواهیم شد.