در ایام نوروز به این شهر یادها و خاطره ها و حماسه ها به اتفاق خانواده سفر کردم ، واقعاً آنچه شما گفتید ازنزدیک دیدم و شاهد این همه نارسایی ، کمبود و... بودم ، واقعاً سپری کردن حتی چند ساعت در این شهر به دلیل ضعف شدید بهداشت و سایر امکانات اولیه بسیار دشوار بود .
سلام . عزيز خرمشهري
ما به اين موضوع عادت كرده ايم كه هر سال نزديك سوم خرداد ياد خرمشهر افتاده و حقايق تلخ را بازگو كنيم .
من نظر مقام معظم رهبري را به اين عكسها و كامنتها جلب كرده و تقاضا دارم يكبار براي هميشه به اين مسئله دردناك كه هر روح و وجدان بيداري را مي آزارد خاتمه دهند با آن نفس عيسايي خود فصلالخطاب مشكلات عديده مردم ايران باشند كه خرمشهر متعلق به تمام مردم ايران است .
خرمشهر وزير ميخواهد نه فرماندار !!!!.
ميدانم كه نوشته هاي يك بچه خرمشهر را درج نمي كنيد ولي براي تسكين دردهايم مي نويسم .در جنگ آوراره شديم به آبادان و باز از آنجا آواره شديم سربندر . از آنجا ما را به ماه شهر بردند و از آنجا ما را به شاهرود و از آنجا مارا به (ميدان غار )و بعد به قرچك .خلاصه ما ماركوپواوي ايراني بوديم و كسي نگفت چرا آواره شديد.پدر از شدت فكر زياد فرزندان دچار افسردگي شديد شد .و بعد بيماري پاركينگسن.و بعد از مدتي به خاطر همين بيماري لعنتي درگذشت .و كسي جوياي حال او نشد ...بخاطر همين آوارگي هاي تلخ مادرم هم دچار بيماري عصبي شد...و اين قصه ادامه دارد.
واقعا کدام وجدان بیداری می پذیرد که چند عکس را به صورت گزینشی از در و دیوار بگیریم و به نام حال و روز خرمشهر به مردم تحویل دهیم؟آیا چنین عکسهایی را در نیویورک و واشنگتن و جزایر قناری نمی توانیم بگیریم؟خرمشهر راما هم دیده ایم و از زیباییهاش لذت برده ایم.