یکی از شاخصهای زیر بنایی جهت سنجش معیار توسعه و پیشرفتگی در هر کشوری سرمایه گذاری در آموزش و پرورش می باشد. متاسفانه در کشور ما که در همه چیز از آخر اول هستیم. این موضوع هم به کلی فراموش شده است. و معلمان همیشه پائینترین رتبه را در دریافت حقوق به خود اختصاص داده و همواره در زیر خط فقر زندگی می کنند.
خداوند آخر و عاقبت ما را به خیر کند. هر چند که بر خلاف تبلیغات حاکمان و دولت مردان اکثریت مردم ایران به آینده هیچ امیدی ندارند.
با شرایط اقتصادی حاکم در جامعه ؛ جدا برای بعضی از معلمها با توجه به میزان دریافتی آنها ؛ حضور در محل کار صرفه اقتصادی ندارد . برای مثال ما همکاری داریم که با سابقه 6 سال و حقوق حدود دو میلیون تومان در ماه ؛ هزینه کرایه رفت و برگشتش به مدرسه در ماه حدود 800 هزار تومان می شود.
معلمهای مملکت رو دریابید.گرچه اوضاع بقیه اقشار جامعه هم خوب نیست ؛ ولی مخاطب معلم ؛ نسل آینده است . از همین حالا به وضوح آینده اوضاع خوبی ندارد.
این مطلب با سفارش نوشته شده. در هیچ جایی حقوق افراد را با سطح هزینه های زندگی مقایسه نمی کنند. کمی به امار داده شده دقت کنید می بینید که سطح زندگی کشورها چقدر متفاوت هست و این امار با این که درسته اما تفسیر غلطی داره. لطفا لیست کامل این مطالعه رو برای بینندگان بگذارید تا تفسیر امار توسط خوانندگان انجام شود. درامد سرانه کشورها ، سطح رفاه انان و حقوق و ... رو کنار هم قرار میدن بعد تفسیر می کنند که در کدام کشور بهتر به معلمانشون رسیدگی می کنند.