قطعا تبادل زندانیان نمی تواند آغاز مذاکره بین ایران و آمریکا بر سر سایر موضوعات باشد. تجربه نشان داده است که اصل «تسری» در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران چندان کار برد ندارد چرا که تسری مذاکره از یک موضوع به سایر موضوعات و حل مشکلات بصورت زنجیره ای نیازمند یک تعقل، اراده و برنامه ریزی دقیق و منسجم و از همه مهمتر یکپارچگی در کشور است.
کسانی که قدرت واقعی را در ایران دارند به آمریکا اعتماد ندارند واز قضا برداشت درستی هم از آمریکادارند این که چه بر سر کشور ومردم میآید دکترین آنها این است :ما ترجیح میدهیم فاصله را حفظ کنیم وحتی اگر ناچار شویم رو در رو بجنگیم تا این که دست دوستی به سوی شما دراز کنیم وبا خنجری که زیر قبایتان پنهان است هلاک شویم وصد البته نه مردم ونه منتخبانشان این خطر را متوجه خود نمیدانند واز همین منشا شکاف عمیق میان مردم وقدرت در سایه و اصلی در کشور است
ملتی که چشم دیدن افراد تحصیل کرده ودارا وموفق را نداره و به هر بهانه ای میخواهدسیخی به انان بزند عاقبتش همینه
وقتی تولید نیست گرفتن مالیات یعنی توزیع فقر
افزایش مالیات پزشکان یعنی افزایش هزینه درمان مردم
اونیکه این مطلبو گفته و نشر داده که ایران بهشت پزشکهاست از دهها رانت استفاده کرده
با سلام،
مومن از يك سوراخ دو بار گزيده نمي شود.
ايران يك بار پاي ميز مذاكره با آمريكا نشست و با كوتاه آمدن از يك سري اهداف خود توافقي را با اين كشور و ساير كشورهاي عضو امضا كرد تا به اصطلاح توافق برد - برد لقب بگيرد، از فرداي توافق وزارت خزانه داري دولت اوباما شروع به تهديد كشورهاي مختلف كه آماده سرمايه گذاري در كشور بودند كرد و آنها را از برقراري مبادلات اقتصادي منع كرد، بعد از آن با روي كار آمدن ترامپ ، توافق مزبور كلا منتفي و توسط اين كشور لغو شد و اين كشور درخواست توافقي بهتر به نفع خود نمود، در اين شرايط اگر ايران دوباره پاي ميز مذاكره بنشيند اين پيام را به طرف مقابل خواهد داد كه با هر بار خلف وعده شما ما دوباره آماده مذاكره و امتياز دادن به شما خواهيم بود و اين فرآيند انتها نخواهد داشت مگر اينكه ايران كلا تسليم شده و به يك توافق تركمچاي ديگر تن در دهد.