جناب خیر آبادی شما مرحمت فرموده بفرمایید فرهنگ ایرانی چیه، تا کتابها را از روی اون براتون خارجی ها بنویسند، چون مولفان و کتابهای داخلی خیلی خالی از سوادند.

صحبت های این کارشناس محترم تا حد زیادی قابل تامل است استاندارد سازی اموزش زبان خارجی امر ‍مهمی است که مغفول مانده است در مورد کتابها و متدهای اموزشگاهی بحث فرهنگی بسیار توی ذوق میزند که تنها با تغییر چند تصویر مثلا اخلاقی شده اند اینجانب سه زبان عربی و فرانسه و انگلیسی را در اموزشگاه های ازاد فرا گرفته ام و تنها چند حرکت محدود در تالیف کتاب و منابع اموزشی را شاهد بودم . کانون زبان ایران با تالیف مجموعه کتاب صدی الحیاه از سالهای پیش در اموزش عربی و جهاد دانشگاهی تهران با کتاب ؛ ای ت ؛ یا (هشت ) برای زبان انگلیسی گامهایی را برداشته اند کتب دبیرستانی بسیار بهتر شده اند اما متاسفانه دبیران بنا بر عادت و بر مبنای روش قدیم تدریس میکنند مثلا صرف و نحو و محل اعراب در برنامه درسی جدید نیست اما دبیران بر ان اصرار می ورزند و متاسفانه کتب کمک اموزشی هم بر همان مبنا استوارند کتب زبان انگلیسی و عربی جدید بیشتر مکالمه محور شده اند و تاکید بیشتر کتابهای عربی بر ترجمه به فارسی هم ستودنی است اما بنظر در ریزه کاری های ان زیاده روی شده است بهتر است ترجمه دقیق به دانشگاه و رشته های مترجمی موکول شود و همین که دانش اموز فهم و درک کلی متن زبان خارجی داشته باشد کفایت میکند اما کتابهای دبیرستانی اموزش فرانسه بسیار نا کارآمد و بر مبنای همان سیستم پیش از دهه 90 است

بعنوان معلم بازنشسته ای که بیش از چهل سال سابقه تدریس در ایران و کشور های دیگر دارم یکی از مشکلات را عدم تسلط بسیاری از مدرسین به زبانی که درس میدهند وروش های تدریس است.اگر یک امتحان تافل از کلیه مدرسین بگیرید متوجه خواهید شد که اکثرا نمراتی پایین تر از ۹۰ از تافل اینترنتی و کمتر از ۵۵۰ از تافل کتبی خواهند گرفت.ضمنا تدریس فقط یک شغل نیست و عشق و علاقه میخواهد که متاسفانه با مشکل اقتصاد خانواده جنبه کاسبکارانه آن دارد فراگیر تر میشود.

به همان دلیل که بقیه درس ها را خوب یاد نمیگیرم زبان هم خوب یادگرفته نمی شود
ولی اینکه بگیم اصلا یادنمیگیرم درست نیست
کل سیستم آموزش ما مشکل دارد نه درس زبان
محتوای درسی مطابق با نیاز جامعه نیست

دانش آموزان حاضر برای درس و یادگیری به مدرسه نمی آیند برخی به اجبار اولیاء بعضی هم برای بازی و تفریح
اکثر دانش آموزان حتی قلم و کیف و کتاب ندارند دست خالی می آیند و دست خالی بر می گردند
این شده وضعیت آموزشی زمان حاضر
تقصیر هم ندارند معلمشان مانند آینه جلوشان هست افرادی با مدرک فوق لیسانس یا دکتری با حقوق 2-3 میلیونی ، همین مساله تمام انگیزه درس از دانش آموز می گیرد.
خلاصه درس و یادگیری در جایی غیر از مدرسه جستجو می کنند
البته مدارسی هم استثنا هستند مانند تیزهوشان و نمونه

حالا با تمام این توصیفات و توضیحات فقط جای این سوال باقی است که چرا در کشورهای دیگر و حتی کشورهای همسایه هم وضعیت بهتر است و دانش آموزان بعد از فراقت از تحصیل چند کلمه ای میتوتنند به زبان انگلیسی ارتباط برقرار کنند؟
و آیا هدف از آموزش زبانهای خارجی ایجاد ارتباط و صحبت کردن و مکالمه نیست؟
و یا از زبان خارجی هدف دیگری هم متباتر به ذهن میشود؟!

بهتره بفرمایید چرا دانش اموزان هیچ چیز ، در مدرسه یاد نمی گیرند؟

زبان انگليسي زبان سختي است براي ياد گيري يكي از مقامات توصيه درستي كرده بودند زبان چيني !! كه بسيار ساده تر است اموزش داده شود....

چونکه مثل آموزشگاه ها تدریس نمیشود و بازرسی وجود ندارد.

متاسفم آقای خیرآبادی
من آمزشگاه زبان دارم. کدام دانش آموز هفتم می تواند ده دقیقه حرف بزند؟ و خودش را معرفی کند؟ مگر اینکه آموزشگاه رفته باشد. چرا توهم دارید و دروغ می گویید