چه عجب اسم سروش را آوردید. پس لطفاً بقیه نظراتش را هم بزنید بخصوص دیدگاهش در باره نظام اسلامی ایران

تو کجا و دین کجا؟ تو کجا و اسلام کجا؟ تو کجا و سلیمانی کجا؟
تو بچسب به همون قبض و بسط دین
تو کجا و ایران کجا؟

شعر بسیار زیبایی و پر معنایی است ،
واقعا چار تکبیر که استعاره از نماز میت بر مرده است به راستی در مورد سردار سلیمانی که به همه امور دنیوی و جاه و مقام بی اعتنا بود صدق میکند . . . . . .

فقط جسارتا بد نیست عنوان کنید که این قطعه شعر زیبا از غزلیات بسیار زیبای حافظ است و فقط در بیت آخر به جای حافظ کلمه قاسم جایگزین شده است .

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق

چارتکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست

می بده تا دهمت آگهی از سر قضا

که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست

کمر کوه کم است از کمر مور این جا

ناامید از در رحمت مشو ای باده پرست

به جز آن نرگس مستانه که چشمش مرساد

زیر این طارم فیروزه کسی خوش ننشست

جان فدای دهنش باد که در باغ نظر

چمن آرای جهان خوشتر از این غنچه نبست

حافظ از دولت عشق تو سلیمانی شد

یعنی از وصل تواش نیست به جز باد به دست

اوج اخلاص و عمق عرفان راستین شهید سپهبد قاسم سلیمانی در این است که خود را چیزی حساب نمی کند و هر چه هست اوست. نوشت (الهی لاتکلنی) ننوشت لاتکلنی الی نفسی. نوشت (عاشق دیدارتم) یعنی عشق به لقاء خدا نه آغوش باز کردن برای مرگ طبیعی در بستر و در وطن. نوشت (همون دیداری که موسی را ناتوان از ایستادن و نفس کشیدن نمود)، الهام به این حقیقت است که تجلّی نور خدا از آسمان تعالی به سوی بنده ی خویش که راهی وعدگاه ملاقات است موجب بیقراری موسی برای ملاقات و دیدار شد و معلم و یار و همراه در این وعده گاه توسط نوری از آسمان (آتش شلیک شده)جلوه کرد آتشی برپا کرد که این شهیدان را سوزاند و سوزاندنی که هرچند این عارفان الهی پاک بودند اما برای پذیرش پاکی کاملی فراهم کرد که قاسم در اجابت دعایش آن را دید که چیزی از وجودش برای نشان دادن و جلوه گری باقی نماند جز همان سایه ای که از نور الهی عرفانی و عشق آسمانی او در وجودش درخشید و عالم را روشن نمود هم پاک و مخلص بود و هم پاکیزه پذیرفته شد. خدا نگهدار سردار.

بخش هایی است از یک غزل حافظ
فقط جای حافظ گفته شده قاسم

شعر اصلی از حافظ بوده

این شعر حافظه که به جای حافظ نوشته قاسم

نباید احساساتی شد اگر جنگ بشه مردم ایران از بین میرن

ای کاش خیلی از ماها می فهمیدیم که همه ایرانی هستیم و از یک خون و آب و خاک... طبیعی است که اندیشمندی مثل دکتر سروش به این وحدت رسیده... باید کسانی که افرادی مثل دکتر سروش را از ایران اخراج و حکم محارب را برای او صادر کردتد، بیشتر تامل می کردند

یک ایران... یک سردار
یاد سردار گرامی