سلام به روح بزرگ و شرافته مردونه شما پاره های تن پیغنبر
من کی باشم که بخام از شما بنویسم
۴۰ و اندی عمر کردیم ولی فقط آرزوم و رویام این بود که مثل شما باشم ۹۵ ماه پدرم منطقه بود که شاید ۲۰ ماهش باهاش بودم ۱۰۰ بار موقعیت شد ولی خواست بالا سری موندن ما بوده چون همیشه دشمن زمین خورد.۸ سال که ناچیز بود من تو منطقه بزرگ شدم تا جای بابام باشم ولی بعد جنگم توفیق نبود ...خوشا به سعادت قبول شدگان ...شما ما را یاد کنید؛ ای قبول شدگان درگاه حق به پشت در ماندگان نظری کنید ما هم هم سوی شما بودیم.....فقط خدا... دلهای سوخته ،دل سوخته را خوب میفهمد