فساد های گسترده اقتصادی یک شبه بوجود نمیآید بلکه فرایند چشم بستنهای بی موقع بر تخلفات کوچک اداری واجتماعی ست که کم کم در مسیر راه رسوب میکند وانباشته میشود وکار بجایی میرسد که میبینیم ومیبیند..واقعیت این است که اختلاسهای بزرگ و ارقام میلیاردی در کیف ویا ساک دستی نیست که اختلاسگر آنرا بردارد وفرار کند بلکه فرایند همین سبک شمردن تخلفات کوچک وقبح زدایی از آنها در جامعه استودر واقع چشم بستن بر سرقت تخم مرغ راه را برای شتردزدی هموار میکند.

خیلی راحته مثل کشورهای دیگه بخصوص اروپا کار کنید.
با کنترل حسابهای بانکی هر کسی پول باد اورده بدست بیاورد اعم از دزدی، رشوه، رانت و ...... همه راحت تشخیص داده میشود این کار هرگز در ایران انجام نشده چون خود خلافکاران جلویش را میگیرند

هر انسانی که رشوه میگیرند را با موشک بزنیم.

الان در تولید اختلاسگر به خودکفایی رسیدیم در حال صادرات هستیم. بهتره کاری نکنیم چون تابحال جواب عکس داده . اجازه بدیم خودشون دلشون بسوزه و کاری کنن.

رشوه بگیران رو اعدام کنید.نابرابری حقوق ها رو از بین ببیرید چرا که حقوق که کافی نشد این اتفاقات میوفته.

همین عنوان مقاله نشان دهنده عدم وجود اراده در ریشه کنی فسادو ارتشا است . چرا فقط مبارزه با فساد درحوضه کسب ‌و کار؟
مبارزه بافساد دریک حوزه اصلا معنا ندارد ! مگر می‌شود تن بیماری که سرتاسربدنش راعفونت گرفته را تفکیک کرد و مثلا بگوییم فقط با عفونت دستش مبارزه کنیم ؟ مگر آنکه منکر فساد در تقریبا سراسر سازمان اداری اجتماعی شویم .
ولی چنانچه واقعا قصد مبارزه با فساد را داشته باشیم در گام اول قوانین مربوط به این مسیله را بایستی باز نگری و اصلاح نماییم .
دراینجا دو رقم زمینه ارتشا ‌و فساد را داریم ( بحث رانت متفاوت ازاین مقوله است ) یکی آنکه محقی برای رسیدن به حقش درنتیجه فساد مسیول وفشار وکارشکنیش ناچار به روی آوردن به فساد وارتشا می‌شود . دیگری ناحقی که برای به دست آوردن نامشروع مبادرت به دادن رشوه و ایجاد فساد میکند . قوانین فعلی هم برای تعریف وهم مبارزه هردو جماعت را یکسان درنظر گرفته وتحت تعریف راسی ومرتشی برایشان مجازات تعیین کرده و جالبترآنکه ضبط اموال ناشی از فساد را برای هردو مورد درنظر گرفته که کاملا اشتباه بوده نه تنها بازدارنده فساد نیست بلکه زمینه ساز سکوت وکتمان فساد از جانب همه گرفتاران این زنجیره می‌کردد . علی الحال این بحث گسترده ای را میطلبد ‌جای آن دراین مختصر نیست . خلاصه کلام آنکه مبارزه با فساد فقط در حالت گستردگی در تمام زمینه ها واشکال آن بایستی صورت گیرد وبحث جزیره ای درخصوص آن جز انحراف از مقصود نتیجه ای نخواهد داشت .

اختلاس (دزدی کلان اداری)
رشوه (اختلال سبستم اداری)
پولشویی(درآمد کثیف )
ووو
توسط مردم کوچه و بازاری و عادی نشدنی نیست

پس دنبال چه کسی بود و تعقیب کرد؟!

امید واریم با قدرت فائقه حاج آقا رییسی و اراده ایشان روزی برسد که این معضل خطر ناک اجتماعی توسط هرکسی و در هرجایگاهی برچیده شود

. الویت و وظیفه حکومت ها رفاه . آسایش و امنیت برای ملت و کشور است . این هم جذابیت و ضرورت دارد و میتواند الگوی جهانی هم بشود . زیرا منابع و ثروت مالی و هم انسانی را داریم. لطفا به نیاز و خواست مردم احترام بگذارییم..

بسیار بسیار ساده است. در متن هم اشاره شد. دو تا کار لازم هست. اول مجوزها به کمترین میزان برسه. همون مقدار کمش هم به صورت غیر حضوری و اینترنتی باشه تا فساد ها به حداقل برسه. بعدش که کسب و کار پا گرفت، سفت و سخت بگیرند که کار خلاف نکنه. دوم اینکه کارمندان بخش های مربوطه رو تامین کنند و از طرف دیگه بسیار بهشون سخت بگیرند تا اگه مرتکب فساد شدند سریع به این مجازات حتی اعدام مجازات بشوند تا دیگه نه کسی بهانه داشته باشه و نه جرئت فاسد شدن!

برای مبارزه با فساد، رانت و پرداخت رشوه در حوزه کسب و کارها، چه باید کرد؟ :
بخش بسیار زیادی از مشکلات کشور در گرو مبارزه با فساد، رانت، توصیه دهندها، توصیه پذیرها، حمایت بی دریغ از فردی که مراجعه کننده را بی خود و بی جهت بدنبال نخود سیاه میفرستد از کارکنان و همکاران همان اداره، یا شرکت یا سازمان ...، تا مراجعه کننده خسته شود و دست بجیب شود تا بتواند کارش را انجام دهد یا برود کسی را پیدا کنند تا سفارش او را انجام دهد مثل اعلان "هر کسی به کارکنان که در حال انجام وظیفه هستند توهین کند تا شش ماه حبس و 74 ضرب شلاق محکوم میشود"، این اعلان از چه سالی به تمام در و دیوار ها چسبانده شد؟ چرا این اعلان را در همه جا نصب کردند؟ مگر قبل از عرف شدن نصب این اعلان کسی به جای مراجعه نمیکرد؟
اگر مراجعه کننده درست پاسخگوی شود و یا در صورت نقص مدارک یا هر دلیل دیگر توسط کارکنان توجیه شود، چرا باید با ناراحتی شروع به داد و بیداد کند!! امروزه نه با نامه، نه با ، فقط با مراجعات مکرر بتوانی شاید آن هم شاید کارت را پیش ببری.
سریالی از شبکه سه به نام وارش پخش میشد که چندین قسمت از این سریال به دوران قبل از انقلاب مربوط میشود. بحث قاچاق خاور با حمایت نماینده مردم منطقه؛ بخشی از سریال بود. نکته جالبی که در سریال بود، این بود که از پا دوهای قاچاقچی، خود قاچاقچیان، نماینده مردم منطقه که از قاچاقچیان حمایت میکرد، مامور پاسگاه ژاندارمری که تخلفات آنها را ماست مالی میکرد همه سعی میکردند در مورد قاچاق را با افراد دیگر حتی حرف هم نزنند. این سریال جدید بود و مدت زیادی از ساخت آن نمیگذشت.
ولی امروزه بالاترین مقامات اجرای در کشور چه اعضای کابینه و نیروهای انتظامی بارها و بارها برای مبارزه با قاچاق، قاچاقچی، دلال، دلالان و ... صحبت میکنند و صحبت از قاچاق از میادین ورودی و رسمی با حمایتهای بسیار قدرتمند چنان راحت است و کسی هم نمیترسد و کم که نمیشود هیچ بیشتر هم میشود. چرا این گونه است!! اشکال کار کجاست!! چرا آنانی که نمیگذارند ارز، طلا، ملک، موبایل و صدها قلم دیگر ارزان شود اینقدر راحت در بدترین شرایط معشیتی مردم ایران که درگیر مبارزه با بیش از نیمی از پولدارترین کشورهای جهان هستند اصلاً بفکر مجازات و کوتاه آمدن نیستند و باید بیشتر هم شده باشد، که بعد مدتها هنوز هم این بحث از زبان مقامات بازگو میشود. اگر دلیل ریشه یابی شود مبارزه آسانتر میشود. داستانی است که میگوید: "چند نفر جمع شدند تا گاو صندوقی که خیلی سنگین بود را جابجا کند، همه با هم میگفتند یا علی، یا علی، ولی گاوصندوق حرکت نمیکرد بعد معلوم شد که آنها زور نمیزدند و فقط علی علی میگفتند".
نجومی بگیرها از چند ده میلیون به یک میلیارد رسیدند، در بسیار از کلان شهر واحد های آپارتمانی به چند میلیارد رسیدند، ارز و طلا چند صد برابر میشود و بعد قطر چکانی و چند در صد ازران میشود و مقامات این کاهش قطر چکانی را چنان بزرگنمایی میکنند که گویی شاهکار کرده اند.. برای نجومی بگیرها در مجلس پاداش ناقابل 15 میلیونی رسما تعیین میشود. ناکارآمدی و از وظایف شانه خالی کردنها بیشتر و بیشتر میشود و هر کسی تقصیر را به گردن دیگری میاندازد، در انتهاها هم به تحریمهای ظاهراً یک جانبه و در باطن همه جانبۀ امریکا ختم میشود. نقص در کجای کار است!! اگر از این فرصت که کشور تحت فشار شدید خارجی است نتوانیم بحث رانت، تخلف، توصیه، ... را حل کنیم، کار بسیار دشوارتر میشود. اگر کسی منتظر دولت ناکار آمد است بسیار غیر واقع بینی میکند.