هیچگاه آهن پاره ها عزت و رفاه نمی آفرینند.

شوروی با بینهایت موشک بالستیک هسته ایی از هم پاشید وکره شمالی با همه موشکهاش درفقر وفلاکت مطلق دست وپا میزنه و سنگاپوری که حتی کلاشینکف نداره در رفاه مطلقه .اقا مووششکک ننممییخوایم

مهم اینه که چه کسایی (کشورهایی) از داشتن موشک های ما احساس خطر میکنند. وگر نه هند و پاکستان هم دارند ولی دنیا در کنارشون احساس آرامش میکنه. ما باید ادبیات بین المللی مون رو اصلاح کنیم . فکر کن هم وطنان آذری ما در زنجان با هر چاقو کی میسازند یه اعلامیه تحدید هم بدهند و از توانایی اون چاقوی جدید در دریدن شکم بعضی ها تعریف کنند. اونوقت ورود آهن به زنجان هم قطع میشه. ولی ادبیات و منششون طوری است که شما در بازار چاقو ساز ها ی زنجان احساس آرامش میکنی.

متأسفانه در صورت نبود معیار مقایسه و رقابت، هر تولیدی یک پیشرفت چشمگیر تلقی می‌شه. برای مثال چنانچه ما از ماشین‌های خارجی اطلاعاتی نداشتیم و کسی چیزی نمی‌گفت- همونطور که در مورد تکنولوژی‌های نظامی سایر کشورها چیزی نمی‌دونیم- فکر می‌کردیم با ساخت سمند چه کار مهمی انجام گرفته و چه پیشرفت چشمگیری حاصل شده. حالا حکایت ساخت موشک همینه. کسی نیست بیاد بگه اینی که ساخته شده در مقابل سایر اقلام مشابه در کشورهای پیشرفته مثل سمند جلوی بنز می‌مونه!

در صورت دستیابی به ارتفاع 1000 کیلومتری، این موشک در برخورد با زمین سرعتی حدود 12 ماخ خواهد داشت. با این وجود، هدف از استفاده از سوخت جامد در مرحله آخر، رساندن سرعت موشک در برخورد با زمین به بیش از 20 ماخ است! چنین موشکی را یک دفاع موشکی نمیتواند هدف قرار دهد. همچنین، انفجار حاصل از برخورد چنین موشکی حتی بدون استفاده از کلاهک هسته ای بیش از 6 تن تی ان تی خواهد بود که در حدود ده درصد قدرت تخریب یک بمب اتم کوچک است. بنابراین با چهار عدد از چنین موشکی میتوان خاک پایگاهی مانند عین الاسد آمریکا را به توبره بست! لازم به ذکر است که هر یک از موشک های پرتاب شده به عین الاسد در حدود 1.3 تن تی ان تی توان تخریب داشتند.