بابا باز هم گلي به جمال كارگران زحمت كش كه اين همه سال با اين قوانين توافقي سرمايه داراي دارن كار ميكنن و هر روز هم سازگارتر ، هنوز نه به داره نه به بار بيچاره كارفرماها به فكر ضرر در سودشون هستن ببين چي ميگن برا خودشون فوري همه رو اخراج كردن و نشستن و اقتصاد خوابيد ، اين همه به نفع كارفرما قانون تصويب شد بزارين يه دفعه هم به نفع كارگر بينوا باشه نترسيد سودتون كم نميشه آخرشم به نفع خودتونه ....اره بابا
پاسخ ها
رضا
||
۱۴:۴۰ - ۱۳۹۸/۱۱/۲۱
اخوی جو کیر نشو این بخشنامه فقط برای کارهای پروژه ای است که اگر زمان پروژه بیشتر از ۴ سال شود زمان قرارداد تا اخر پروژه باشد و ابدا نمی گوید که قرار دادهای موقت تبدیل به دائم شود که چنین کاری غیر ممکن است .یک نیروی کار تا زمانی سر کار است که اولا کار وجود داشته باشد ثانیا کارفرما کارگر را بخواهد اگر کسی فکر کند یک نیروی کار می تواند بدون رضایت صاحب یک بنگاه با زور در آن بنگاه کار کند خیلی ساده لوح است
یا من متوجه نمیشم و یا.......باز من متوجه نمیشم:لطفا به ببه متن داخل پرانتز یکبار دیگر توج فرمایید(تبصره یک ماده هفت قانون کار در جلسه دولت حداکثر مدت موقت برای کارهایی که طبیعت آنها جنبه غیر مستمر دارد، از زمان این تصویبنامه چهار سال تعیین شده است)کپی شده از تصمیم اخیر هستش.به نظر من چیزی فرق نکرده وفقط خواستن بگن که به فکر امنیت شغلی هسیم ولی این رهش نیست!!1
گفته شده "حداکثر مدت موقت "برای کارهایی که طبیعت آنها جنبه غیر مستمر دارد از زمان تصویب نامه "چهار سال "تعیین شده است. پس میتواند حداقلی هم داشته باشد و آن حداقل میتواند یکماه باشه! پس در نتیجه چیزی عاید کارگر و اصلاح قرارداد کارنمیشه.
قدری مسئولین رده بالا باید در برنامه ریزی صنعتی و تولید حاشیه امنیت و اقتصادی میبایست تامین کنند تا کارفرما بتواند حداقل برای 4 سالی که توقع وزیر کار هستش رو بتونه هدایت تولید ،فروش ، توسعه و خیلی موارد دیگر رو برنامه ریزی کنه! و از طرفی هم کارگران زحمتکش و ساعی با همت بیشتر در کاهش هزینه های سربار و ضایعات و..... بیشتر تلاش نمایند تا چرخه تولید به نفع طرفین بچرجه. البته حرف خیلی بیشتر از ایناس.
پس اگه برداشت بنده از تصمیم اخیر وزیر کار درست باشه هیچ چیز تغییر نکرده.
من یک کار دارم که ماهیانه 2 میلیون تومان درآمد دارد. حاضرم یک کارگر بگیرم که کمکم بدهد و ماهیانه نصف از درآمدم را یعنی یک میلیون تومان به او بدهم. چرا قانون کار میگوید نخیر باید به او حداقل حقوق یعنی حدود یک میلیون و پانصد هزار تومان بدهی
بگذارید مسئله را طور دیگری ببینیم:
من یک کار دارم که ماهیانه دو میلیون تومان درآمد دارد و زندگیم را تامین میکند
یکنفر هست که بیکار است ، درآمدی ندارد ، غذایی برای خوردن ندارد و زندگی بسیار سختی دارد
من میتوانم او را به کمک خود بیاورم ، به او کار بدهم و نیمی از درآمدم را به او بدهم تا کار داشته باشد و از گرسنگی نجات یابد.
چرا قانون کار میگوید نخیر اینکار را نکن ، تو کار خودت را بکن و بگذار او از گرسنگی بمیرد یا گدائی کند یا دزدی کند یا معتاد شود یا به فحشا کشیده شود.
یه نفر برای من این قانون رو تفسیر کنه ... من که متوجه نشدم چی به چی شد ... بهترین حالت قراردادهای یک ساله , سه ساله و پنج ساله هست . در صورتی که یک نیرو در یک سازمان وظایفشو به خوبی انجام میده و کارفرما هم از اون راضیه قرارداش باید به صورت پلکانی افزایش یابه .. سیاست برد-برد