در چنین شرایطی الگوی مدیریت ایثارگرانه جواب می دهد یعنی علی رغم میل باطنی اصولگرایان بایستی به آقای روحانی کمک کنند . شرایط عادی بود حقیر خواستار استیضاح می شدم ولی کشور به هم دلی و گذشت نیاز دارد

بزرگترین اشتباه را روحانی در سال 92 انجام داد که برای ریاست جمهوری آمد. در دوره احمدی نژاد نهادهاچنان قوی شدند که همه ستون ها را در دست گرفتند و رییس جمهور و مجلس هر دو بی اختیار هستند و تنها می توانند به بلندگویی که در اختیار دارند دلخوش باشند که البته بد هم نیست
همان زمان هم اصلاح طلب ها باید ریاست جمهوری را رها می کردند و نمی گذاشتند اپوزوسیون داخلی ضعیف شود. اگر یک اصولگرا هم سر کار میامد باز هم برجام بسته میشد و شاید مذاکره با آمریکا هم تا کنون انجام شده بود
چنانکه در دور بعدی با مجلس اصولگرا و ریاست جمهوری اصولگرا از رییس جمهوری آمریکا برای دیدار از ایران دعوت خواهد شد.
در چنین فضای بسته ای تنها کاری که از دست منتقدان برمی آید نگهداشتن تریبون است تا حرف هایشان را بزنند
رفتار نهایا برآیند اندیشه های تصمیم گیران و منتقدان است و منتقدان وظیفه دارند تا از تریبون هتیی که در آختیار دارند حرفشان را بزنند هر چه صدای منتقدان بیشتر و پذیرش اجتماعی آن بیشتر باشد تاثیرش در رفتار سران بیشتر است.
اصلاح طلب ها و اعتدال گرایان نباید گمان کنند که تنها با به دست گرفتن قدرت است که می توانند کار را پیش ببرند

با این وضع روحانی تا لحظه آخر که می تواند باید بماند اگرهم استیظاح شود نباید پا پس بکشد زیرا تریبون با ارزشی اکنون در دستش هست که می تواند رفتار ها را به چالش بکشد و دستکم ذهن مردم را روشن کند .
تاریخ در باره خوب و بد هر کس قضاوت خود را خواهد داشت نباید به آنچه امروز می بینیم بسنده کنیم

بودونبودش فرقی ندارد .چون کاره ای نیست.بامردم نیز روراست نبود.

با سلام... در کشور ما مدیریت منسجم با مدیریت واحد اشتباه گرفته میشود در مدیریت منسجم حدود وثغور مسئولیتها مشخص وقابل احصا ودر نتیجه مسئولیت هر گونه قصور وکوتاهی وسومدیریت هم مشخص میشود نمیشود مثلا با وجود اینکه درصد بالایی از اقتصاد کشور اعم از واردات ویا صادرات ویا نظام بانکی خارج از ید قدرت دولت باشد اما مسئول تمام نابسامانی های اقتصادی را دولت بدانیم در همه زمینه ها وضع به همینطور است بنظر این حقیر چیزی که بیشتر از همه دراین شرایط لازم است صراحت لهجه وشفافیت وتناسب پاسخگویی با میزان قدرت ومسئولیت است

هسته ای بهانه بود. برجام یعنی ما بر جای خود هستیم.

روحانی هرگز استعفا نخواهد و اگه هم به احتمال ۱% در یه لحظه به ذهنش خطور کند, در ذهنش این تفکر را خفه خواهند کرد چون استغفای او جریانی را فرهنگ سازی خواهد که دامن بسیاری را خواهد گرفت که هرگز از قدرت جدا نخواهند شد و حتی بعد مرگ هم توقعاتی دارند
این فقط یک بازی برای انتقاد پذیری و ادای مردم سالاری برای فرافنکی و گمراه کردن افکار عمومی و زمان خریدن برای ایجاد وجهه های ظاهرا دلسوز و دلواپس مردم است

راه تجارت بسته باشد فرقی نمیکند جه کسی رئیس جمهور باشد. آمار غلط به مردم ندهید لطفا
مشکل اصلی اقتصادی است و در مملکت ما اقتصاد یعنی صادرات نفت و مشتقات نفتی

بادرود

متاسفانه این شانتاژها تماما به خاطر منافع فردی و سیاسی و حزبی هست که تنها جیزی که در آن لحاظ نشده منافع ملی هست و دلیل آن هم فقط و فقط بی اطلاعی ما مردم هست که دقیقا نمدانیم کجا بودیم و به کجا کشیده شدیم . متوجه اعمال و رفتارمان که برای نظام هزینه دارد نیستیم ما مردمی هستیم که یک روز به چپ و یک روز به راست می رویم بدون اینکه حتی برای یک روز هم حاضر باشیم هزینه بدهیم و بر سر انتخاب خودمان ثابت و محکم بمانیم
ما زود فراموش می کنیم بهمین دلیل اسه که در هر دولتی بحران داریم و روز به روز هم بدتر می شویم ودوباره از سر خط با همان اشتباهات می نویسیم
امیدمان به روشها و افرادیست که در این 40 سال به خوبی آزموده شده و نتیجه نگرفته ایم
ولی دقیقا هر زمان قرار است تغییری ایجاد شود از سوی همین افراد علم مخالفت بلند می شود و ما مردم فراموشکار زیر آن علم سینه چاک میدهیم .
به دلیل همین رفتار ما هر جا که دست بالا داشتیم ولی به ناگه اعمالی انجام دادیم که محکوم شدیم .یقینا هر تلاشی از جانب هر دولتی محکوم به شکست است .

و خلاصه اینکه کار بسیار خراب تر از این است که همه چیز را گردن روحانی و ظریف بیندازیم و بس
ایراد کار جای دیگریست
بدرود

فقط 55 درصد بودجه کشور دست دکتر روحانی است و 45 درصد دیگر در اختیار ایشون نیست.توی این فشار اقتصادی ایشون با این 55 درصد بودجه چگونه می تواند مملکت را اداره کند. یکم انصاف داشته باشیم

دولت ندانم کار روحانی در سایه قدرت طلبان شکل گرفته