کارگران چون امنیت شغلی ندارند از حق قانونی و شرعی و عرفی خود شان هم نمتوانند دفاع کنند . حتی اگر کسی از انها سوال نماید از ترس اخراج شدن منکر واقعیت می شودند. نمی دانم این مسئولین و نمایندگان کی به خوشان می ایند و خدا رادر نظر میگیرند و 75درصد جمعیت کشور را زیر پای 0.002درصد له نکنند. اقا حسن نوروزی نماینده رباط کریم راه حل خوبی ارائه دادند که این قشر ازدواج نکنندو ظلم و بی عدالتی ریشه کن بشه و اقای محمد رضا پور ابراهیمی هم فرموده بودند که کارگر ها سرشان راانداخته پایین کار میکنند همین هم خوبه چرانمی گذاریدخلاصه عجب روزگاری شده 1/4 نقطه مرگ پایین حقوق میگیرند ان هم در قبال 60 ساعت کار در هفته ولی پرسنل اداری ایران 21 برابر ژاپن است این یعنی ادارات کار وجود ندارد ولی ان همه حقوق و سایر مزایا...
حفاظت از کارگران در محیط های شلوغ کار در حد صفر است کارگران از ابتدای ورود به محل کار باید چک شوند در صورت داشتن تب به مراکز مربوطه معرفی شوند اگر وضع به همین صورت پیش رود تولید هم تعطیل می شود این وظیفه وزارت کار است
تو شرکت کار میکردم 8 سال مریضی صعب الاج گرفتم متوجه نبودم از ترس اینکه اخراجم نکنن غیبت نکردم پیش پزشک طب کار رفتم یک روز درمیان تا یک هفته امپول برام نوشت من هم زدم تا اینکه حالم خیلی بدتر شد و رفتم دکتر متخصص تا دردم را فهمید میخوام بگم تا کارگر سالم است ازش کار میکشن وقتی که ناقص شد حتی راضی نمیشوند یه کار سبک تر بهش بدهند حتی حق وحقوقم را به زور ازشون گرفتم
ما کارگرها از همه جهات بهمون ظلم میشه.زیر خط فقر هستیم و باید مالیات بدیم.خیلیامون مرخصی اجباری باید بریم و از مرخصی هامون نمیتونیم به دلخواه استفاده کنیم.امنیت شغلی نداریم و قراردادهای ۱الی ۳ ماهه میبندن باهاشون.چرا باید شغلی که ماهیتش دائم هستش و یک شخص مثلا ۱۰ سال اونجا کار کرده قرارداد ۳ ماهه ببنده؟ این شخص با توجه به سنش کجا باید بره دنبال کار؟ همیشه تن کارگر میلرزه.از طرفی در شرکتهای خصوصی عملا هیچگونه طبقه بندی مشاغلی وجود ندارد.مهندس با نیرو خدمات و آبدارچی یک حقوق میگیرن گاها دیده میشه حتی بعضی کارگرها از مهندسان بیشتر میگیرن.نمونه ش شرکت های لوازم خانگی داخل تهران