من به شخصه پدیده دستفروشی و بساط پهن کردن در معبر عمومی را یک نوع تجاوز به حقوق دیگران می دانم. اما آنروی سکه را هم باید دید. دولت و حکومت برابر قانون اساسی تکالیفی برای ایجاد بستر مناسب کسب و کار در مقابل ملت دارد که متاسفانه اصول تکلیفی دولت همگی بر زمین مانده.
مرده و زنده بودن ما که چه فرقی داره. ماها که مرده های متحرک هستیم. باید اونایی بترسن که مال ومنالی دارن. اونایی که ویلاهای آنچنانی و ماشین های لاکچری و ... زندگی آنچنانی. بله اونا باید بترسن که اگه بمیرن همه چیزشون رو از دست میدن. ماها چیزی نداریم از دست بدیم. یه روز اومدی خونه بچه ات ازت یه مداد یه خودکار از خواست بخری و نتونی یه مداد براش بخری. اون وقته که میفهمی مرده ای یا زنده!