اینا همش نتیجه تولید مثل یلخی و بی حساب و کتاب و بدون آینده نگری دهه 60 هست که نتیجش رو تو هر جایی از مملکت که دست میزاری میبینی ، حالا بدو بدو برید 7 - 8 تا بچه تولید کنید تا از بازار 30 سال دیگه جا نمونید .
متاسفانه در کشور ما راه رسیدن به پول دلالی و بی اخلاقی است یکی از دوستانم یک زمین کشاورزی به 50 میلیون اجاره کرده 50 میلیون هم پول کود و بذر و اجاره تراکتور داده آخرش با چیزی حدود 60 میلیون سود بیرون میآید با کلی زحمت بعد نفر 100 میلیون میده سکه بعد از دو ماه با 150 میلیون میاد بیرون البته امیرکبیر هم میخواست با دلالان بازار مبارزه کند اما او را کشتند و انداختند گردن مادر زنش
واقعا از ته قلبم کسایی ر که ۸۰سال دارن وبا پارتی بازی چند شغله هستن وبچه هاشونم همین طور نفرین می کنم .خدا زودتر همه شون به گور ببره تا جوون های ما بیان سر کار .اگه هزار بار هم این پیر خرف ها از مردم عذر خواهی کنن بازم مشمول نفرین مردم هستن
ما هم دکترای دانشگاه دولتی شیرازیم بی کاریم ما هم باید همین کارها را کنیم تا تحویلمون بگیرند البته من می خواهم
گوجه سبز بفروشم مدرکم را روش بزنم و قاب تقدیر از دانش آموختگان ممتاز سال۹۵ هم دارم روش علم می کنم
علت اینکه از پایه مشکل داریم.از مدرسه طرف درس رو یاد نمیگیره تااااا دانشگاه و بالا تر،آخه کدوم درس تخصصی تو ۱۶ جلسه کامل تفهیم میشه اونم درسی که خودش پیش نیازهاش درست تدریس نشده،ما تو مدرسه کار با کامپیوتر رو درست یاد نگرفتیم اونوقت دانشگاه پایان نامه ی فلان و بهمان میخواد با پاور پوینت و هزاار چیز دیگه خب این دیگه اسمش دانش جو نیست این فقط کتاب حمل میکنه مطالب جزوه رو حفظ میکنه و میره که نمره بگیره،استادامون همین جوری بودن که چیزی رو کامل نمیتونن آموزش بدن.ما آموزش پایه ای نداریم.به خاطر همین درسای حفظی و رشته ی انسانی تو ایران خییلیی بهتر براش کار پیدا میشه تا ریاضی و تجربی.اون ریاضی د تجربی هم الان برن سر کار چیزی بلد نیستن مثل وضعیت مهندسی و پزشکی امروز.نمودار ارتعاشات وضعیت امروز رو اگه رسم کنید،میبینید خیلی متغیر های اصلیمون رو تو طول بردار زمان رها کردیم و دچار تشدید ها و ضربان هایی شدیم که خارج از مسیر تابع بوده،در آخر هم دمپ میشیم یعنی مرگ یک تابع نوسانی (انسان)که نیروی درونی داشته برای نوسان اما خییلیی زود تر از موعد بدون کارایی از بین رفته.این فقط تجربه ی سه سال تحصیل تو دانشگاه که هنوز به ورق بازی های اداری آنچنان نرسیده