دعوا نکنید

دعوا برای کسب قدرت است نه خدمت به مردم

ما اکثریت ۷۵ درصدی این مجلس را منتخب خود نمیدانیم .

همش مال خودتون

قکر کن مجلس با قالیباف!!! آیندگان چه فکری در مورد ما میکنند؟

وقتی کسی,رای نداده خودتون خندتون نمیگیره میگین منتخب مردم؟

عصاره ملت!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

فکر می کنم بلاخره (امروز) به درک درستی از اوضاع مان رسیدم.
اکثریت ایرانی ها هر یک بنوعی دچار "خشم فروخورده" هستند هر کسی از چیزی خشمگین است و این خشم آنها را بطوری افسرده کرده است که "قدرت حرکت" را از آنان گرفته است و تمام ایران را به یک آسایشگاه روانی بزرگ تبدیل کرده است.
فکر می کنم دشمن برنده شده است و ما بسختی شکست خوردیم آنها بدون اینکه حتی یک گلوله شلیک کنند بدست خودمان، خودمان را به زانو نشاندند.
(در روانشناسی خشمی که مدیریت نشود به اضطراب و افسردگی ختم می شود)

تشنگان قدرت به فکر مردم نیستند

کسانی که سرنوشت کشور براشون اهمیت داشت در انتخابات شرکت کردند. بقیه گفتند برای ما اهمیت ندارد و شرکت نکردند. پس لطفاً کسانی که رای نداده اند اظهار نظر نفرمایند.

آقا هر کدام از عزیزان باشن، در نهایت نتیجه خدمت است و فرقی ندارد. لا اقل عزیزی نظیر آقای میرسلیم را تعیین کنید که از گوش کردن به صحبت کردنشان مشعوف بشویم! ممنون

مگه نمیدونید ما ایرانیا شام و ناهار یک کاندیدا رو میخوریم ی جای دیگه رای میدیم☺☺

در کشورهای دارای نظام مستحکم و قدیمی دموکراسی از جمله امریکا پست ریاست مجلس وجود ندارد. در این کشور این پست تحت نام سخنگوی مجلس ( Speaker of House ) نامیده می‌شود. ظاهراً این تعبیر نیز به کارکرد آن نزدیکتر میباشد. به نظر میرسد در کشور ما شأنی که برای‌ریاست مجلس در نظر گرفته می‌شد فراتر از اختیارات و‌ یا انتظار قانونی از چنین پستی میباشد. اطلاق ریاست قوه مقننه در کنار ریاست قوه مجریه و ریاست قوه قضاییه اطلاق غلطی میباشد. در کشور ما شورای‌نکهبان نیز به نوعی بخشی از حوزه قانون گذاری است. شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای عالی مجازی نیز در بعضی موارد قوانینی وضع میکنند که در عمل نمیتوان آنها را‌زیر مجموعه حوزه قانون گذاری دانست و عملاً تصمیمات آنها متأثر از مجلس و یا نظارت آن نیست. نهاد دیگری که در وضع قوانین و یا مشاوره و گاهاً حتی دخالت در امر قانون گذاری دارد مجمع تشخیص مصلحت نظام است. به عنوان نمونه میتوان خروج بررسی لوایح معروف به FATF از مجلس و ورود آن به صحن مجمع تشخیص را میتوان نام برد و در مورد ستاد انقلاب فرهنگی و شورای عالی مجازی نیز نمونه خایی هست. تشکیل جلسات سران سه قوه که بعضاً با اختیارات فرا قانونی در تصمیم گیریهای مهم کشوری همراه بوده موردی است که جای بررسی به لحاظ شرکت رییس مجلس در آن ، را دارد. رییس مجلس باید از توان بالای اداره جلسات مجلس که گاهاً کار مشکلی است برخوردار باشد. آشنایی کامل و دقیق با قانون اساسی و آیین نامه های مجلس نیز از دیگر بایدهای مسند ریاست مجلس است . اما از انجا که ریاست مجلس نیز مانند سایر نمایندگان فقط دارای یک رأی برای تصویب و یا رد طرح و یا لایحه مطروحه را دارد ظاهراً به لحاظ قانونی زوری در حد سایر نمایندگان دارد. در کشورهای دارای نظام کامل دموکراسی و پارلمانی چون اداره کشور بر اساس سیاستهای حزبی اداره می‌شود میتوان برای سخنگوی آن شأنی به مراتب بیشتر از ریاست مجلس در کشورهای بدون تحزی کامل در اداره کشور دانست. در آن کشورها میتوان انتظار داشت که تصمیم رییس مجلس به نوعی تصمیم مجلس است اما در کشور ما لزوماً اینطور نیست و ممکن است مصوبات مجلس حتی با رأی منفی رییس مجلس تصویب شده و تبدیل به قانون شوند.،نتیجه مه منظور است اینکه اولاً قوه مقننه انطور که دو قوه دیگر هستند چندان گسترده نیست و بالطبع ریاست آن نیز همسنگ ریاست دو قوه دیگر نمیباشد. قاعدتاً ریاست مجلس به لحاظ وظیفه ذاتی نمایندگی مجلس میباید طرفدار جاری و ساری بودن اجرای قانون در هر شرایطی باشد که این مهم با شرکت ایشان در جلسه سران قوا که بعضاً با اختیارات فرا قانونی مصوباتی‌دارند در تضاد است. محتمل است که عنوان ریاست قوه مقننه و شرکت در این جلسات همسنگ با رؤسای دو قوه دیگر برای کم رنگ کردن این تضاد و تبعات آن باشد. بنا به موارد بالا است که عده ای از ابتدای شرکت در انتخابات مجلس رؤیای‌ ریاست انرا دارند و همه گونه لابی و مذاکرات پشت پرده و عیان را میکنند تا بر این کرسی تکیه زنند والا در شرایط نرمال در کشورهای بدون تحزب ریاست مجلس از امتیاز انچنانی برخوردار نیست که به صرف خدمت به کشور اینهمه تقلا کرد.