کارها و کمک هایی که دوات کرد مثل وضع قوانینی همچون کاهش نرخ خوراک و مواد اولیه، افزایش نرخ محصول، مباحث مالیاتی و بیمه برای برخی شرکتها همگی از بیت المال و از جیب مردم بود ولی زمانی که نوبت به کمک به مردم کم درامد میشود میگن دولت پول ندارد

بازار فقط به خاطر هجوم نقدینگی رشد کرد و الا ارزش جایگزین شرکتها که باید حداکثر صد در صد رشد می کرد نه هزار درصد

کارخانجات خودروسازی ، پتروشیمی و فولادی و غیره باید خودشون را به استاندارهای جهانی برسانند چقدر و چقدر باید دولت به این کارخانجات کمک کنه
منابع را تقریبا مجانی میگیرند و محصولات به قیمت جهانی به مردم داخل کشور میفروشند این وضعیت تا کی باید ادامه داشته باشد
هیچ نقطه پایانی برای این مدیریت ناکارامد نیست

کسری بودجه دولت کی تامین خواهدشد دلاررابه بالای 22هزارتومان رساندند و چندین هزارمیلیاردتومان از همین سهام بورس دولت کسب نمود تورم لجام گسیخته هرلجظه بیشترمیشود ومشخص نیست کی متوقف خواهدشد اقشارآسیب پذیرکمرشان زیر فشاراقتصادی خرد شده وکاردبه استخوانشان رسیده مشخص نیست روحانی کشوررابه کجا میبرد

اگر تصمیمات اقتصادی را اقتصاددانها میگرفتند هرگز بورس در شرایطی قرار نمیگرفت که نه راه ییش داشته باشد و نه راه پس

وقتی دلار بانکی در یک روز 1200 تومن پایین میره و روز بعد 900 تومن بالا میاد نشان از سردرگمی تصمیم گیران اقتصادی است که این سردرگمی را به اقتصاد هم تزریق میکنند

با سقوط بورس سودهای با آورده فقط کم می شود.
عملا سرمایه های کوچک هستند که به بانک ها بر می گردند

شمارش معکوس برای نابودی سرمایه سهامداران بورس اغازشده

اینایی که گذاشتن از سر ناچاریه.وقتی پولت دستت باشه روزبه‌روز آب شدنشو میبینی ناچاری یجا سرمایه بزاری...

وقتی مردم شروع کنن به بیرون کشیدن پولهاشون فلک هم جلودارشون نیست.من که خودم ۱۳میلیون ضرر کردم رو ۵۰میلیون خرید سهام.دیدم جلو ضرر را بگیرم زودتر عاقلانه تره