استاد شجریان از سرمایه های فرهنگی این‌جامعه هستند ،و سفیر بزرگی در معرفی فرهنگ اصیل ایران به جوانان ایرانی و تمام دنیا بودن 
این هنرمندان بزرگوار سرمایه فرهنگی ما هستند و برای ما افتخار بزرگی است در دوران حیات آنها هستیم و دریغ که توفیق دیدارشان دست نمی‌دهد. این عزیزان تکرار ناشدنی هستند. به شما لقب خسرو آواز ایران را داده‌اند ولی نقش و حق شما بر فرزندان میهن بمراتب بیشتر وپر رنگ تر می‌باشد شما که در ابتدای کوک کردن ساز صدایتان، باخدای خویش میثاق بستید وبا قرائت ملکوتیتان تأیید نمودید که استاد اخلاق و فضائل آسمانی وانسانی باشید. شما که با زیر وبم ربّنایتان در لحظه ی افطار،فرزندان وطن را از فرش به عرش پرواز دادیدوسبکبار و سبکبال بر سفره ی افطار رمضان دعوت کردید وچه ماه پر برکتی برایشان رقم میزدید!!!! و آنها شاکی از اینکه چرا به فکر دیگر ماههای عمرشان نیستید؟؟؟؟؟؟؟؟صدای شما برایشان زنگ دلنشین ادبیات بود. از رنج سی ساله ی فردوسی،میوه هاوگلهای بوستان و گلستان سعدی ،رایحه وشمیم اشعار عطار، مثنوی معنوی و دیوان شمس حضرت مولانا این شاعربی همتا در دنیا ،غزل‌های گهر بار حافظ ودیگر آثار ادبی فرزندان وطن آشنایشان کردید . تدریس شما به اخلاق وادبیات خلاصه نمی شد که صدایتان تاریخ کشور را هم آموزش میداد و فریاد می‌کرد.در صدای شما شکوه ذوالقرنین ،بزرگی داریوش ،دادگری نوشیروان، توانایی ودلیری آریوبرزن وسورنا، قدرت شمشیر نادر،دادگری ومردم داری وکیل الرعایا شجاعت عباس میرزا، ،تدبیر ،تیزبینی وصداقت قائم‌مقام،اقتدار وصلابت امیرکبیر،استبداد ستیزی ستارخان و باقرخان، وطن دوستی دکتر مصدق ودیگر دلاور فرزندان وطن را میتوان شنید. شما که در سختی‌ها، بلایای طبیعی و...کنار فرزندان وطن یار وپشتیبان شان بودید و مایه ی آرامش ودلگرمیشان ...
پس پاداش اینهمه خدمت و زحمت جز این نیست که همانند دیگر نام آوران وطن زینت بخش خانه‌ی دل فرزندان سرزمینت باشید وباعث فخر و مباهات وطن والتیام بخش کمر خمیده پدر تاریخ میهن و بس.....
در تمجید افراد هر که میخواهند باشند افراط نکنیم البته، آن "ناشناس" ، یحتمل، خود بهتر می داند که "میثاق بستن با خدا" ، از سوی شجریان، در ابتدای کوک کردن ساز، بر سبیل "مدح" نوشته شده ... کدام "تایید"؟ ... این حضرت حق بود که بر چون شجریانی منت نهاد تا میایون ها ایرانی، با صدایش ، افطار و دعا کنند ... و چه بد او شکر این نعمت را بجا آورد؛ "ای خدا، ای فلک، ای طبیعت"؟ ... شرک از این جلی تر می شود؟ ... مرحوم "بهار" یک غلطی کرد، او چرا، این "غلط" را، مکرر در مکرر، نفل محافلش کرد؟ ... ای خداوند، ما کافران را خاضع و خاشع گردان ... آمین شجریان یعنی صدایی از بهشت صدای عشق وشجریان یعنی هویت ایرانی فهیم ایرانی کهدر طول تاریخ مظلوم بوده است 
هویت "ایرانی فهیم"؟ ایرانی فهیمی که در طول تاریخ "مظلوم" بوده است؟ ... در اینکه ایرانی، در بسیاری مقاطع، فهیم بوده است، شکی نیست ... و در اینکه در بسیاری مقاطع، مظلوم واقع شده هم شکی نیست ... اما در اینکه، شجریان، "آن هویت" باشد، بسیار جای تامل است؛ "ناصح(شیخم) بطنز گفت حرامست می مخور گفتم بچشم گوش بهر خر نمی کنم"؟ ... این بیت در "قزوینی" و "خانلری" نیست، در نسخی هم که هست پیش از آن (با اندک اختلاف) آمده: "شیخم بطنز گفت برو ترک عشق کن محتاج جنگ نیست برادر، نمی کنم" ... باید ببینیم شجریان، تا چه حد، حافظ را، تحریف "معنوی" کرده، که با آن لحن "خوار کننده" ، مصر است واژه ی "خر" را بکار برد ... آیا "علاقه به شراب" ، ما را مجاز به "خیانت به حافظ" می کند؟ ... بی سبب نیست که با اجراهای مکرر و پر شمار انبوه خوانندگان اصیل مرد و زن، از اشعار حافظ، شاهد "کمترین تاثیری" بر شنوندگان نبوده ایم که بخوامند (خدای نکرده!) "به عذر نیم شبی کوشند و گریه ی سحری" ... کجا "شهرام ناظری" ، اگر میلیون ها بار، از "مولوی" بخواند، در ذهن شنونده متبادر می شود که "اشک کان، از بهر او بارند خلق گوهرست و اشک پندارند خلق"؟ ... چرا خود را می فریبیم؟ چرا؟ ... چقدر مایه ی بیچارگی و بد بختی ست که اشعار عرفای "نماز خوان" را، "ناخواندگلن نقش مقصود از کارگاه هستی" ، به خوانندگی بر ما مشغولند ... "خیز و در کاسه ی زر، آب طربناک انداز پیشتر زانکه شود کاسه ی سر خاک انداز" ... اگر خواننده ای "چنین" کرده است، صدایش، می شود "صدای بهشت" ... آیا کدام ایشان غلغله در گنبد افلاک انداخته اند؟ ... "باد صبا" ، که حافظ، این همه از آن دم می زد و به او سحرگاهان می وزید، به ایشان هم سحرگاهان وزیده؟ ... و اساسا، آیا ایشان، و شنوندکان پر شور ایشان، سحر گاه، بیدارند یا غرق خواب ناز؟ ... "می صبوح و شکر خواب صبحدم تا چند؟" تا چند؟ تا چند؟ ... خدایا تو شاهدی که این را، از لسان حافظ(سلام الله علیه) ، در درجه ی اول، خطاب به خود می گویم ... ای ذات پاک حضرت ذوالجلال ، چنان مگردان که به حافظ و به عرفای راستین این سرزمین کهن، در لفافه ی مد روز "اسلام ستیزی" ، ارادت ورزیم ... ارادت ورزیم "به دروغ" ... به دروغ ... به دروغ ... به دروغ
در دوره بعد از انقلاب نیز سیاستهای کلی وزارت فرهنگ و ارشاد و منصب داران فرهنگی باعث ایجاد محدودیتهای هنری برای بسیاری هنرمندان گردید. به خصوص هنرمندانی که در دوران سابق با اقبال و محبوبیت روبرو بودند. این سیاست اشتباه باعث گوشه گیری و کنار گذشته شدن برخی هنرمندان مطرح شد. در غیاب این هنرمندان مطرح سینما و موسیقی راه خود را را مطرح شدن چهره های دیگر ادامه داد. این دلیلی بر مافیا بودن هنرمندان جدد نبوده است. هر هنرمندی راه و مسیر هنری خود را طی می کند و سیاستهای حاکمان و وزارتخانه های فرهنگی با آن همه سانسور و ممیزی ربطی به هنرمندان در حال فعالیت فعلی ندارد.
ذکر این نکته مهم است که سیر کارهای هنری استاد شجریان نشان می دهد آواز و هنر ایشان در ابتدای کار هنریشان بسیار متفاوت از آثار و هنر ایشان در اواخر دهه 50 و دهه 60 تاکنون بوده است. پختگی در آثار ایشان پس از طی دوره های آموزشی در حضور استاد برومند به نحو محسوسی خود را نشان می دهد. این مساله را در اجرای آوازهای راست پنجگاه -بیداد - سر عشق - دستان - سروچمان - گلبانگ ها و..... میتوان مشاهده کرد و دقیقا با این اجراهای فاخر بود که اقبال عمومی به سمت ایشان افزایش یافت که تاکنون ادامه داشته است.