نکته مهم و جالب توجه در مناظره اول کاندیداهای دوازدهمین دوره ریاست جمهوری بحث درباره پاره ای از مشکلات شهر تهران بود. موضوع آلودگی هوا، ترافیک، فضای سبز، فروش تراکم، جمع آوری زباله و مدیریت پسماند و ... که تهران را رنج می دهد بین کاندیداهای ریاست جمهوری به عنوان نکته کلیدی بحث ها مورد توجه قرار می گرفت. فارغ از هیاهو و جنجال سیاسی نکات زیادی دستگیرم شد، به عنوان یک جوان که در شهر تهران زندگی می کنم و جزو نود و شش درصدی ها محسوب میشوم این مطالب و مباحث ذهنم را به هم ریخت.
در مناظره یکی از کاندیداهای دولتی، برخی از مشکلات تهران را لیست می کرد و به گونه ای جلوه میداد که مقصر تمام این موارد شهرداری تهران است و سعی می کرد روی این معضلات و مشکلات تهران به عنوان پاشنه آشیلی علیه کاندیدای نود و شش درصدی مردم مانور دهد. از سویی دیگر در تناقضی آشکار بیان می کرد که شهرداری تهران در کنار سایر سازمان های بزرگ زیر نظر دولت است که باید در حد و اندازه خودش در حل مشکلات و معضلات شهر پیشنهاد بدهد.
خواستم بخشی از این ادعاها را کنار هم بگذارم و مقایسه و نتیجه گیری از بحث را به شما شهروندان تهرانی واگذار نمایم.
موضوع اول:
توجه شما شهروندان تهرانی را به این سوال جلب می کنم که دولت در طی این چهار سال چه میزان از سهم مشخص شده در بودجه را، به شهرداری تهران پرداخت کرده است؟ شهرداری تهران در طی این چهار سال در بحث گسترش خطوط مترو بدون دریافت بودجه حمایتی از دولت یازدهم چه میزان دستاورد داشته است؟
آیا یکی از راهکارهای کاهش آلودگی هوا و ترافیک در تهران گسترش خطوط مترو نبوده و نیست؟
کاندیداهای دولتی که اتفاقا چهار سال هم فرصت داشتند و در مسند دستگاه اجرایی کشور بوده و هستند، در همین زمینه اقدامی را انجام نداده اند. مترو امروز به عنوان یک وسیله پرکاربرد در حوزه حمل و نقل، مورد استفاده تهرانی ها است. بهتر نیست یکبار هم که شده به خاطر خدا این چهاردرصدی ها در ابتدای صبح یا بعدازظهر سوار مترو می شدند و تراکم بالای مسافر در قطارها را می دیدند و از نزدیک فشار گاز انبری که به مردم در سوار شدن به مترو می آمد را درک می کردند. اگر می آمدند و می دیدند شاید به خودشان می آمدند و سهم مشخص شده در بودجه را که برای اداره شهر هست پرداخت می کردند تا خطوط مترو توسعه سریعتری پیدا کند، واگن ها و قطارهای بیشتری فراهم شود و هزار شود دیگر برای حل معضلات شهر اتفاق بیفتد.
موضوع دوم:
کاندیداهای دولتی از طرفی در صحبت هایشان اشاره می کردند که شهرداری در اندازه مسئولیت خودش باید در رفع مشکلات شهر بگوید و ادارات و سازمان هایی چه بسا بزرگتر از شهرداری در حوزه دولت وجود دارد که آنها می توانند این مشکلات را حل کنند. سوال مهم که در این بخش برای ما شهروندان تهرانی پیش می آید این است که آیا شما که با شعارهای کاهش تصدی گری و واگذاری امور به مردم در طول این چهل سال وارد رقابت های انتخاباتی می شدید چرا در طول این چهارسال به دنبال تحقق مدیریت واحد شهری و کاهش تصدی دولت و واگذاری امور به شوراها و شهرداری ها نبوده و نیستید؟
امروز سرنخ برخی معضلات شهری در تهران و سایر شهرها به عدم اعتقاد شما به نهادهای مردمی مثل شوراهای شهر و روستا و شورایاری های محلات است، چرا که اگر به دنبال حل واقعی مشکلات بودید در تحقق مدیریت واحد شهری جدی عمل می کردید.
موضوع سوم:
شهرداری ها برای اداره شهرها در سرفصل درآمدی های شهری به دنبال جایگزین کردن و کم کردن درآمد حاصل از فروش تراکم می باشند. یکی از راهکارهای مهم در بخش درآمدهای پایدار شهری اختصاص بخشی از مالیات های اخذ شده از مردم شهرها برای هزینه های خدماتی به مردم همان شهر است.
چرا در مناظره، رئیس و معاون دولت یازدهم از عدد چند هزار میلیارد تومانی که شهروندان تهرانی فقط در قالب مالیات بر ارزش افزوده پرداخت می کنند و اینکه چه درصد و عددی از این میزان باید صرف خدمات شهری در تهران شود صحبتی نکرده و نمی کنند؟ مستحضرید از این عدد چند هزار میلیارد تومانی، در دو سال گذشته دولت مصوب کرد که پنجاه درصد آن در اختیار مدیریت شهری تهران قرار بگیرد. در سال جاری مجددا این پنجاه درصد را هم تقلیل داده اند. کاندیداهای دولتی که بیشتر از ما نود وشش درصد مردم از پروژه های بزرگ شهر تهران مثل بزرگراه طبقاتی صدر و تونل نیایش استفاده می کنند و می گویند این پروژه ها نقش و تاثیری در ترافیک تهران نداشته و به جای آن می توان فلان قدر اتوبوس برای شهر خرید، چرا اساساً این محاسبات نقدی را که ما مردم تهران فقط بابت مالیات بر ارزش افزوده پرداخت می کنیم و باید دوباره خرج خود مردم شهر تهران برای حل معضلات و مشکلات شهر شود، اتفاق نمی افتد. با این چندین هزار میلیارد تومان درآمد مالیاتی فقط از مالیات بر ارزش افزوده مردم شهر تهران چه میزان پروژه های بزرگتر دیگر در کاهش ترافیک و سهولت در رفت و آمد آن کاندیداهای دولتی می شود انجام داد؟ چقدر پارک و فضای سبز بیشتر، قطار و واگن های بیشتر، اتوبوس های هیبریدی بیشتر و ... برای تهران به ارمغان آورد؟
موضوع چهارم:
در خصوص جمع آوری زباله و مدیریت پسماند هم کاندیداهای چهار درصدی اظهارنظر کردند که مرتبط با شهر تهران است، حیفم آمد که به این مطلب اشاره ای نکنیم. اتفاقا جمع آوری زباله و مدیریت پسماند در تهران امروزه قابل افتخار است. همانطور که در مناظره به درستی اشاره شد به دلیل فاصله طولانی محل هایی که در تهران برای تفکیک زباله در نظر گرفته شده با محل کار و زندگی همین کاندیداهای دولتی و نبودن در میان مردم، اطلاع درستی از فرایند جمع کردن زباله در تهران ندارند و هنوز فکر می کنند با همان سبک سنتی و قدیمی که هیچ کاری نمی شود کرد و با کدام پول و با کدام امکان، شهر تهران اداره می شود.
امروزه در سراسر محلات تهران جمعی از همین مردم در قالب آموزشگرانی به منازل مراجعه می کنند و بحث تفکیک زباله از مبدأ را آموزش و فرهنگ سازی می کنند، در 123 ناحیه تهران یک کانکس به نام بازیافت وجود دارد که همین مردم نود و شش درصدی تهران زباله های خشک تفکیک کرده خود را تحویل می دهند و در ازای آن اجناس و اقلامی را دریافت می کنند. در 22 منطقه تهران تفکیک پنجاه درصدی صورت می گیرد و نهایتاً در نقاطی از نقشه تهران که تا به حال کاندیداهای دولتی تشریف نبردند کارگاه های عظیم و پیشرفته ای در زمینه تولید برق از زباله، تولید کمپوست برای کشاورزی و ... با طرز فکر می شود می توانیم وجود دارد و در حال فعالیت است.
وقتی دهه های طولانی در اداره کشور بودید انصافاً بیشتر از این وقت ملت ایران را نگیرید، این فقط گوشه ای از اتلاف منابع و وقت مردم در تهران بود که در یادداشت به آن اشاره شد. در سال نود و شش، ما نود و شش درصدی ها کاندیدای مردمی خودمان را که بتواند مشکلاتمان را حل کند انتخاب می کنیم.
صد آ فرین بر نویسنده