"ان تتقواالله یجعل لکم فرقانا". تنها تقوای الهی نجات بخش انسان در دوراهی هاست. علت رفتار مختار را باید در ظرف زمان خود و شرایط پیش آمده بررسی کرد، ولی به نظر می آید که مختار همان طور که اشاره شده به بیراهه رفت و قیام نهایی او تنها التیام بخش زخم ها بود. پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۱۹:۱۵ - ۱۳۸۹/۰۸/۲۹
نه .تنها خواست خداوند بود که او سکوت کند.انهایی که تقیه میکنند.انها که در درون اتش عشق الهی دارند اما بر زبان سکوت کرده و حرفی نمیگویند. اگر پیرو امام(ره) هستید و ایشان حضرت آقا را برای رهبری انتخاب کردند، و ما فقط باید پیرو ایشان باشیم که راه گم نشود همین و بس. البته تابناک منظور از بیان عملکرد مختار را میخواهد چگونه نتیجه گیری کند الله اعلم. رفتار مختار در سکوت بر خلاف سخنانی که گفتید حاوی نکته مهم دیگری است نکته ای که در سریال به آن اشاره نمیشود مسلم از طرف امام مامور بود که تنها شرایط را محیا کند برای حضور امام و اقدام جهاد جزو ماموریت او نبود چراکه او در زمان حضور امام نمی توانست خود اذن جهاد دهد به همین صورت نیز مختار او دوره تحول را گذرانده و اکنون یک شیعه واقعی است و از طرف دیگر نباید جلوتر از امام زمان خود حرکت کند توجه کنید که خروج امام از مکه برای حفظ جان بوده و جلوگیری از خونریزی نه برای جنگ و بدست آوردن حکومت و در این زمان یعنی حدود عید قربان که ماجرا را دیشب نقل کرد کسی اذن جهاد نداشت اشکال کار شما در این است که به اینده توجه ندارید و فقط در گذشته سیر میکنید ان هم گذشته های دور وبدتر از همه هم انست که خط کشی بین حق و باطل انجام میدهید ودلتان هم خوش است که در جبهه حق ایستاده اید. 
تردید-در-«عمل-به-تکلیف»-حاصلی-جز-خسران-و-پشیمانی-نداردخوب مشكل همينجاست
شناختن تكليف
نظر شما با برداشت ما از نوشته تون فرق می کند. چیزی که متن می گوید که واضح است شما می گویید مختار را عدم بصیرت به نتیجه در زمان عاشورا واداشت که در روز عاشورا نباشد و تسلیم شد. ولی ما می گوییم که واقعیت امر چیزی غیر از آنچه که ما به تصویر کشانده ایم می باشد. وتمام عوامل بررسی نشده است. با این استنتاج شما موضوع قیام مختار بعد از عاشورا چه خکمی خواهد داشت.به نظر می آید سربلندی شیعیان و تداوم مبارزات شیعیان پس از عاشورا در سالهای بعد از آن و به قیام ایشان وابسته است چرا که شیعیان فهمیدند بدون امامان معصوم نیز می توانند حرکت اعتراضی علیه قدرت های ستمگر داشته باشند. حرف شما به صورت کلی درست است اما دراینجا کازبرد ندارد چرا که1- تکلیف را دراینجا کی برای مختار مشخص می کندقطعا عقل او چراکه دستوری از امام زمان خود نداردوخود باید اوضاع راتحلیل کند
2-عقل وتدبیر ودوراندیشی او اجازه جنگ به او نداد ضمن اینکه بعد ازاینکه اوشنید حبیب جهت خبرداردن به سوی امام رفته تصمیم خود راگرفت پس ازدست ندادن یاران کارعقلی به نظر می آید
3-ازدید مختار که می توانیم خود راجتای اوبگذاریم )از کجا معلوم بهد ازجنگیدن وکشته شدن یاران منفعتی نصیب امام شود
4-بسیجی وار اقدام کردن خوب است اما نه اینجا!!!
مختار را دوست دارم چون بر علیه زر و زور و جور اسلام نماها قیام کرد پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۹:۲۰ - ۱۳۸۹/۰۸/۲۹
خداوند هر انچه که اشکار و پنهان است و حتی به پنهانتر از ان آگاه تر است.اوست که از انچه در قلبها پنهان است را بهتر میداند.الله است که دو نفر نفر سومی انها خداست و اوست که میشنود و میبند و بر همه چیز اگاه است.ایا گواهی به غیر از خداوند برای انسان کافی نیست؟؟ تابناک جان تیتر می زدی خواص بی بصیرت از مختار درس عبرت بگیریدبیشتر مقصودت را نشان می داد
معاویه نماز میخواند و در ملا عام شرب خمر نمیکرد، اما داستان یزید چیز دیگریست
به نظر شما اگر سناریو اینگونه پیش می رفت به نفع اسلام بود؟
نه مختار در آن لحظه می دانست که کربلایی در کار است و نه شما اکنون می دانید که نتیجه جنگ مختار در آن روز چه می شد.
پس چه باید کرد؟
همان که مختار کرد.
مختار اگر جنگ نکرد برای این بود که کینه خون به ناحق ریخته شده مسلم و هانی را زنده نگاه دارد نه کینه خون امام حسین را.چه بسا اگر میدانست حادثه عظیم کربلا در پیش است به گونه ای دیگر عمل میکرد. این که اکنون پس از قرنها و در زمان عافیت عده ای به قضاوت نشسته و به نقد و نفی عملکرد گذشتگان بنشینند به دور از انصاف است.
یک نکته دیگر در مورد اینکه میفرمائید : " ایشان هم به تکلیف خود عمل کردند" سوال اینجاست که معیار تشخیص تکلیف چیست؟ آیا بر امام حسن و مختار باید وحی شود که تکلیف چیست؟
به نظر من جواب منطقی این سوال تشخیص تکلیف بر اساس عقل است. زمانی امام حسن به حکم عقل تکلیف را در صلح میبیند ، زمانی مختار در تسلیم شدن و زمانی سیدالشهدا در جنگ و شهادت.
به همان نسبت که تشخیص امام حسن و امام حسین قابل احترام و در تفاسیر مختلف قابل تائید میباشد تشخیص مختار ( با توجه به معصوم نبودن مختار ) نیز قابل احترام و تایید میباشد.
با تمام حال به عقیده من در موارد اینچنینی عملکرد گذشتگان را باید منصفانه و با نگاه کارشناسانه تفسیر کرد نه به اینصورت که شما عمل میکنید و مطلب را به نوعی القا میکنید که انگار مختار از پیش وقایع آینده را پیش بینی کرده بوده و در عین حال مرتکب اشتباه شده است.
این ظلم در حق حضرت حسن بن علی است که از یاد ببریم حضرت حسین بن علی هم 10 سال با معاویه صلح کرده و سکوت نمودند...
آیا معاویه هم چون یزید فسقش علنی بود ...