با سلام در يك كشور خارجي ساكن هستم و تفاوتها را كاملا درك مي كنم . هنگامي كه در خيابان از محل خط كشي عابر پياده عبور مي كنم و با بالا گرفتن دستم كليه رانندگان با اتومبيل آخرين مدلشان متوقف شده و تا زماني كه من از عرض دو طرف خيابان عبور نكردم به اين توقف ادامه مي دهند احساس غرور و شخصيت مي كنم . لذت مي برم زماني كه در هنگام خريد تا نفر جلويي كارش با خونسردي كامل به اتمام نرسيده افراد ديگر بدون اعتراض منتظر مي ايستند . احساس سرخوشي مي كنم كه علي رغم خارجي بودن همان حقوقي برايم رعايت مي شود كه براي هموطنان خودشان . بسيار شادمانم كه تا چندي ديگر به ميان هموطنان باز مي گردم ولي بسيار اندوهگين كه باز هم بايد شاهد تفاوتها باشم . از شما برادر محترم براي نوشتن واقعيتها سپاسگزارم باشد كه روزي احترام به شخصيت ايران و ايراني جزو فضايل و سرلوحه عمل ما گردد.

در سفری به لندن در یکی از فرعی ها خانم مسنی که از معلولیت جسمی رنج می برد از کنار من رد شد. حالت سر و گردن ایشان به شکلی بود که انعطاف لازم برای نگاه به اطراف برایش خیلی سخت بود. من ناخودآگاه بعد از چند قدم برگشتم و متوجه شدم ایشان می خواهد از عرض خیابان که پر تردد هم بود عبور کند. به عادت ایران خواستم بروم و همراهیش کنم تا از خیابان رد شود. این خانم بدون نگاه دقیق به خیابان ( چون جسمش این اجازه را به او نمی داد ) وارد آن شد و بلافاصله همه ماشین ها از هر دو سوی خیابان با فاصله ای حدود 10 متر با این خانم ترمز کردند و او به راحتی رد شد! والله از این که یادم آمد در خیابان های تهران برای رد شدن از عرض خیابان به همراه همسر و فرزند 11 ساله ام از ترس به خود می لرزم خجالت کشیدم و دیدم در این جامعه حتی نیازی به نیکوکاری و انساندوستی من و امثال من ندارند.
توصیه می کنم یک بار در میدان تجریش ( ابتدای ولی عصر ) نحوه رفتار رانندگان با عابران پیاده ، خصوصا سالمندان را ،روی خط عابر پیاده تماشا کنید. دیروز در پیاده روی مقابل صدا و سیما حداقل 5 موتورسوار محترم با آسودگی خیال در پیاده رو آن هم با سرعت زیاد در تردد بودند.
نکته آخر : به فرزندم آموزش داده ام که حتی در خیابان یکطرفه حتما مواظب هر دو طرف باشد و دیگر آن که در هر شرایط حق تقدم عبور با وسیله نقلیه است !!

واقعا به مسایل مهمی اشاره نمودید جامعه ما به لحاظ اخلاق اجتماعی کاملا بیمار است. ای کاش سازمانهایی مثل صدا و سیما و شهرداری کمی از بودجه کلان خود را صرف این امور مهم میکردند

يک در صدي از اين مشکل به خاطر سيست هاي غلط صدا و سيماست!!!
و در صد زيادي به خاطر اينه که مسولين ما که هميشه از ملت تعريف مي کنند و اين رو القا مي کنند که مشکلات م به خاطر رفتار يک عده اي خاص هست و نه خود ملت و ملت ما هميشه با تمدن و فرهنگ بوده!!!.

واقعا بعضي اوقات آنقدر از فكر كردن به بي فرهنگي ما ايراني ها در بعضي كارها منزجز مي شوم كه قصد دارم با اين افراد دعواي فيزيكي كنم!!

با صرف تعریف از این مقالات به جایی نمی رسیم. فرهیختگان باید برای نفوذ این مقالات در بطن جامعه قدمی بردارند. اگر نامه ای با هزار امضا توسط اساتید دانشگاه، متفکران، روحانیان ، و یا در حرکتی دیگر توسط هنرمندان، ورزشکاران و .... افراد جامعه را به خواندن این مقالات ترغیب کنند قدم بزرگی در تأثیرگذاری آن در رفتار مردم و مسئولان پدید خواهد آورد. تابناک می تواند در این راستا قدم بزرگی بردارد- یک استاد دانشگاه

من در لندن به يك منطقه رفته بودم که بقول خودشون منطقه (Pank) ها بود و واقعا سر و وضع عجيب غريبی داشتن و از نظر ما ایرانیها ادمهای کافری بودن, اما وقتی یکی از همين آدمها در خیابون تنش خیلی اروم و کاملا تصادفی به من خورد خيلی سریع برگشت و از من عذرخواهی کرد. اونجا بود كه به خودم گفتم وای بر من که این همه ادعا دارم اما شعور و ادبم در حد این ادم هم نیست. واقعا کی میخوایم از خواب بیدار بشیم و یک ذره به هم احترام بگذاریم؟؟؟؟؟

باسلام و سپاس بیکران از این مقاله منسجم. من 22سال است که درسوئد زندگی می کنم.نهایت آرزویم برای ایران وایرانی نظم،آرامش و احترام متقابلی است که افراد اینجا به یکدیگردارند. تابستان امسال دیداری از ایران عزیز داشتم و هرگز جرات نکردم پشت فرمان بنشینم . پای پیاده هم از دست اتومبیلها در امان نبودم . خلاصه ترافیک و برخورد و برداشت انسانها از یکدیگر برایم به عینه ثابت کرد که تنها راه نجات،کار فرهنگی مردم بر روی خودشان است.شاید و حتمن اگرمنهم پایم به اروپا نرسیده بود،شانس چنین مقایسه ای را نداشتم. متاسفانه ما راههای پیشگیری را نمیدانیم . یک سرما خوردگی جزئی را با یک کیسه پر از دارو خوب میکنیم . حال آنکه راز سلامتی ما و جامعه مان تنها دست خودمان است ولاغیر.البته رادیو و تلوزیون می تواند سهم بزرگی را در آموزش مردم داشته باشد. امید که مقاله محکم شما ما را هشیار کند.

مشكل اينجا است كه تمامي مسائل اجتماعي كشور ما اسير رابطه و ارتباطات غلط و ناعادلانه شده است . راست وحسيني اگر آشنائي با يك رابط تاثيرگذار و نام آشنا با صاحب مناصب داشته باشي زنده اي والا پشيزي به حق و حقوقت ارزش نميگذارند.

با سلام و عرض ارادت
من و خانواده ام به عنوان يك موضوع آموزشي هميشه از سخنان پدر بزرگوار تان استفاده مي‌كنيم
متاسفانه در جامعه امروز گاهي اوقات با مواردي برخورد مي‌كنيم كه تاسف برانگيز است
يك ماه پيش در ايستگاه راه اهن يكي از شهرهاي كشور منتظر بوديم ايستگاه واقعا تميز بود و مسئولين وظيفه خودر ار انجام داده بودند اما در چشم بر هم زدني توسط يك خانوادة محلي كثيف شد (پوست تخمه) شايد ذكر اين مطلب درست نباشد اما اين اتفاقي است كه هرروز در مناطق مختلف شهر ميآفتد و حتي در خودرو هاي عمومي نمي دانم چرا مسئولين در اين موارد جريمه وضع نميكنند يا موردي مثل ريختن آب دهن بر روي زمين آيا واقعا براي يك مسلمان اين عمل تعريف سده است.
متاسفانه ما خودمان را زير تمدن چند صد هزار ساله پنهان كرده ايم ما با هم تعارف داريم
به نظر من با خيلي روشن مسائل عنوان شود تا قبح اعمال در نظر همه معلوم گردد و صدا و سيما مي‌ـواند نقش مهمي را ايفا كند .
اي كاش واقعا به خاطر مذهب مان و معلمان مان در جهان سرآمد بوديم .