بدلیل اینکه هرچه مدیران بخواهند آنها تاٌئید کنند برقدرت مدیر خدشه وارد نشود

از قدیم و ندیم گفته اند :
کبوتر با کبوتر باز با باز !!!

متاسفانه مدیران کشور عموما" نگاه سازمانی به واحد تحت مدیریت خود ندارند و کیفیت محصول(خروجی)سازمان اهمیتی برای مدیر ندارد و صرفا" طولانی شدن مدت مدیریت خود و منافع مادی حاصل از آن مورد نظر مدیران می باشد. چنانچه مدیران نگاه سازمانی به سازمان تحت امر خود داشته باشند،می بایستی برای رده های مدیریتی مجموعه تحت امر خود از افراد لایق و شایسته استفاده کنند،نه از افراد ضعیف و چاپلوس و ناکارآمد.

متاسفانه در ایران ، ریاست و مدیریت بر یک مجموعه ، به مثابه لقمه چربی است که میبایست به هر طریق ممکن آن را حفظ نمود و به هیچ طریق ممکن آن را از دست نداد ( حتی در صورت بی لیاقت بودن ) . لذا اکثر مدیران بی سواد و نالایق ؛ جهت جلوگیری از به خطر افتادن موقعیت شغلی خویش ؛ و اینکه شاید روزی زیر دست به ما فوق تبدیل شود ؛ زیردستان را از افراد ضعیف و بله قربان گو انتخاب میکنند .

برای اینکه رقابت و کار و تخصص در کارهای ما مطرح نیست.

میخواهند فقط خودشان مدیریت کننداگر طرف عرضه داشته باشد که ممکن است مدیریت کند ولی اینجوری مرتب سئوال می کند حتی اگر می خواهد آب بخورد!!!!! بدا به حال ما با این سبک مدیریت مدیران- باید روند رشد وارتقاء وگرفتن پست ومقام بر اساسیک مدل وتعریف شده باشد

چه انتظاری ازملتی باید داشت که درطول تاریخ اسارت کشیده تراژدیهای دردناکی بهش تحمیل شده و گرفتار استبداد بوده ؟ زخمهای ملت ایران خیلی عمیقه وهیچگاه مرهمی روی آنها گذاشته نشده.اینکه ما دوست داریم فرمانروا باشیم -تحمل انتقاد نداریم - بشدت گرفتارتخیلاتمون هستیم وتا لب مرگ حاضربه ترک میزریاست نیستیم بخاطرگذشتمونه.بازسازی فرهنگی واخلاقی چیزیه که یکروزباید بهش تن بدیم.مثل مریضی که بالاخره زیرتیغ جراحی میره

همه اینهایی که بالاییها گفتند.

تو ایران همه چیز بچه سیاست است و در کشورهای توسعه یافته همه چیز بچه اقتصاد و به طبع اون تو ایران اول تعهد مهمه بعد تخصص ! بذارید یه داستان تعریف کنم :
اسکندر پس از فتح ایران هر کجا والی می گمارد دچار آشوب می شد نا گزیر نامه ای نوشت به استاد خود و چاره جویی کرد و جواب استاد این بود : افراد نالایق را به راس امور بگمار تا آنها برای حفظ سمت خود حکومتت را نیز حفظ کنند ! این بود که داستان تا هم اکنون نیز ادامه دارد !

از ترس اینکه مبادا یه روزی زیر آبش بخوره و مدیریت رو ازش بگیرن .