سیستم اداری انگیزه کار مفید رو از بین می بره. وقتی من می بینم همکارم که در سه سال متوالی هیچ پروژه ای را به ثمر نمی رسونه و به بهانه های مختلف وقت کشی می کنه اما چون سابقه کار بیشتر داره و درجه ترفیعش بالاتره حقوق بیشتری هم می گیره با چه انگیزه ای کار بعدیم رو شروع کنم؟ نکته جالب اینجاست که همین همکار با اومدن مدیر کل جدید به مدیریت یکی از واحدها که ربطی به مدرک و تخصصش نداره منصوب میشه . واقعیت اینه که سیستم ما بیماره و آدم ها را بیمار می کنه . واقعا برای انجام کار مفید فقط حقوق دریافتی مهم نیست مهم انگیزه کافی برای کار کردنه...ضمن این که امنیت شغلی هم به هیچ وجه وجود نداره و اگر مدیر جدید از شما خوشش نیاد راحت عذرتون میخواد ...

جون افراد کارامد نون فکرشون میخورند واهل چاپلوسی نیستند وسیستم چنین چیزی رو نمی پسنده و دوست داره زیر دستش بله قربانون گو باشه .

من قبلا از مخالفین تابناک بودم حالا که میبینم این سایت تا حدود خیلی خوبی بی طرفانه کار می کنه ازش خوشم اووومد

البته برای گاشتن یک فرد در یک منصب باید تمام وجوه شخصیتی و علمی او را بررسی کرد مثلا یک مقام اطلاعاتی اول از همه باید انسانی متعهد ومطمئن باشد که اگر این نباشد بر وجهه علمی و دانایی او سایه می اندازد اشخاصی که روی کار می آیند بیشتر با درنظر گرفتن این ایتم است که انتخاب میشوند هرچند ممکن است انسانهایی پخته تر ازنظر علمی وجود داشته باشند بیشتر مدیران بواسطه اصل اعتماد و اطمینان ونه لزوما کارایی است که انتخاب میشوند

تابناك كه هيچ وقت نظر مرا جاپ نكرد ولي باز هم مينويسم
اين نتيجه تفكر كساني است كه
هر وقت اعتراض كرديم گفتن بي دين
هر وقت گفتيم اقتصاد خراب است گفتن بي دين
هر وقت گفتيم فلان و فلان ؟ گفتن غرب زده
هر وقت گفتيم؟گفتيم؟گفتيم؟ گفتن خفه شو
حالا تابناك تو جواب بده

اینجانب در یکی از شرکتهای ...کار می کردم. با توجه به سستی و کندی سیستم و کارایی آن به یکی از مدیران عالی رتبه و عضو هیات مدیره گفتم: این قطار توسعه (منظور توسعه علمی و صنعتی بود نه توسعه سیاسی) با سرعت زیاد در حال حرکت است، هر چه دیرتر سوار شویم فاصله و هزینه آن بیشتر می شود. ایشان به واقعه ای اشاره می کرد که به همراهان پیامبر گفته شد آنها که جلو رفتند برگردند و آنها که عقب هستند خود را برسانند (یعنی همراهی با پیامبر). خنده دار است. ایشان آخر کار به اینجانب میگفت کاربراتور بنز روی پیکان کارایی ندارد. یعنی در این سیستم آدم کارا بدرد نمی خورد. (فارغ التحصیل شریف)

من کارمند بانک هستم و شاهد این هستم که این فاجعه دقیقاً از راس هرم شروع شده و با انتصاب های نابجا (بر مبنای شایسته سالاری) و مدارک تحصیلی غیر مرتبط (مدیر منابع انسانی ما بجای اینکه ERP و مدیریت منابع بلد باشه لیسانس حسابداری داره!!!) شروع شده و به پست های پایین تر کشیده می شه! کارمندان وقتی سالمند می شوند و جسارت خود را از دست می دهند تازه پست می گیرند تا با حقوق بالاتر باز نشست شوند (و البته سازمان مربوطه رو به سمت زوال هدایت کنند) و وقتی هم از پس وظایف مربوطه بر نمی آیند با دادن باج به زیر دست ها (اضافه کار و مرخصی) قصد بر طرف کردن مشکلات رو دارند. توی یه سازمان وابسته به صنایع دفاع که بودمکارمندها از صبح تا ظهر محاسبه می کردند که برای تعویض ماشین یا خرید یه لپ تاپ یا یخچال نو به چند ساعت اضافه کار احتیاج دارند و نیت می کردند تا همون ساعات رو در اداره فقط "حضور" داشته باشند. ما مشکلمون "همه" مردم هستن و من هم خودم جزئی از اونهام. فقط از هم انتظار داریم بدون اینکه حتی وظیف خود را درک کرده باشیم چه برسه به انجام اون بعد هم دور هم می شینیم و می گیم : "پسر خالم آلمانه اونجا اینجوریه ! پسر عموی شوهر عمم انگستانه خیلی خوبه مثله مان نیستن که". ما حتی فرهنگ ده دقیقه توی یک صف منتظر موندن رو هم نداریم! باید اول از خودمون شروع کنیم (کسایی که این متن رو خوندن، اونایی هم که نه اصلا کارشون گیر نیست ومدیری ، سر پرستی و یا مسئولی هستن نوش جونشون)

آدما همه نقطه ضعف و قوت دارند. خدا نکنه یکی خوب کار کنه، بهش می گن در خط، دستمال بدست، ....بعد خدا نکنه یه اشتباه کنه، همه قوانین اداری رو براش تفهیم می کتتد. این طرز فکر درستی نیست

چندمشکل اساسی وجود دارد
1- نبود مدیریت علمی
2- عدم استفاده از مدیریت مشارکتی
3- مشارکت به معنای درگیر کردن همه کارکنان
4- عدم استفاده از با تجربه ها
سن کارمندان و تجربه آنها برای انتخاب مدیر ملاک عمل قرار گیرد

این اتفاق نتیجه یک فرهنگ فراگیر در سیستمهای اداری است که بر طبق آن افراد با سخن وکلام زیبا سنجیده می شوند ونه با عملکرد و بررسی دقیق کارشان و اصالتا افراد عملگرا کمتر از خود دفاع می کنند و طرف مقابل فرصت ارائه و اجرای طرحهای دقیق زیرآب زنی را پیدا می کند.