وقتی پول جای غیرت و غرور ملی را میگیره، وقتی حرف زدن و رفاه جای عمل کردن و تلاش رو میگیره، وقتی از شادی و رفاه خانواده مان بیشتر از شادی ملتمان خوشنود می شویم و وقتی های دیگر...

بازی ایران - استرالیا یعنی یک بازی زنده که اگر این فیلم را 1000دفعه ببینیم احساس میکنیم که انگار همین حالا در حال برگزاری میباشد، و هیچ موقع تکراری نمیشود ... یادش بخیر

منظورتون تعصب وغیرته که تو مدلهای فوتبالیست نمای امروزی همچین چیزی نیست یاد اون سیبیلوهای قدیم بخیر.....!

خدادادعزيــــــــــــزي،تك باتك با دروازبان،مارك بوســــــــــنيچ وگل گـــــــــــــــــــل....
يادش بخيريادش بخير

ول کنید شمارابه خدا ،حماسه حماسه
یه فوتبال بود ،برنده شدیم و رفتیم جام جهانی ، دست خالی برگشتیم همین

به نکته خیلی خوبی اشاره کردی.بازیکنی که انگیزه اش پول باشد و در بازی ملی فقط به فکر سلامتی خودش باشد و میلیاردها تومان بیت المال را حق واقعی خودش بداند چطور می تواند از غرور ملی دفاع کند.
در حماسه ملبورن بنده 14 سال داشتم وقتی تا دقایق آخر 2 بر صفر عقب بودیم امید داشتم که 2 تا گل رو جبران کنیم و با تلوزیون سیاه و سفید که خوب هم نشون نمی داد با علاقه خاصی واسه بچه ها دعا می کردم.وقتی 2 تا گل رو زدیم و رفتیم جام جهانی کلی گریه کردم.اون موقع بچه ها غیرت داشتن افتخار آفرینی واسه ایران رو واسه خودشون اوج افتخار میدونستن.اما الان چی.باور کنید وقتی تیم ملی دقیقه 50 یک صفر عقب می افته دیگه هیچ امیدی ندارم که بچه ها عرضه جبران کردنشو داشته باشن.
منه کارمند در یکسال کمتر از 10 تومن حقوق میگیرم.چرا یه بازیکن که نه تحصیلات درست و حسابی داره نه مثل ما شبا بی خوابی کشیده بیاد و واسه یه فصل 300،400 میلیون پول بگیره و توجیهشون هم این باشه که ما از 35 سالگی بازنشست میشیم و دیگه در آمدی نداریم!!!مشکل فوتبال ما اینه که بازیکنای امروزی نمی دونن کی پاس بدن به کی پاس بدن و...یعنی قدرت تصمیم گیری ندارن.مشکل فوتبال ما پولهای بادآورده است و بازیکنانی که با همون پولهای باد آورده خودشون رو تحمیل تیم های میکنن.

تکیه بر تقوا ودانش در طریقت کافریست
راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش

متاسفانه نه هنر فوتبال داریم و نه راهرو محکمی هستیم
فقط احساساتی و بی منطق!!!
باید قبول کرد وقتی در مقابل تیمهای دسته دوم و سوم آسیا اینقدر ضعیفیم برویم جام جهانی که چه شود ؟ فقط آبرو ریزی کردن و چشم و چال حریف را درآوردن که این دوره از نعمت این بازیکن نیز خدا را شکر محرومیم!!
البته هر دم از این باغ بری میرسد که این نعمات در فوتبال ما رو به فزونی است.( لطفاً در کامنتها و پاسخها احساس را دخیل نکنید که من هم یک هموطن احساسیم و خیلی ناراحت میشم)

یادش به خیر .... یعنی یاد غیرت به خیر ... کجا رفت غیرت؟ کجا؟ این فقط فوتبال نیست کل زندگی رو آدم خوشش نمیاد و چاپلوسی در اجتماع حال آدم رو به هم می زنه.

الان نکته ای که مهمه فقط یه چیزه!:
پول پول پول پول پول پول پول پول پول پول ....

یادش به خیراون روز. سال پنجم ابتدایی بودم. مدرسمون 15 دقیقه زودتر تعطیل کرد اومدم خون. فکر کنم بازی ساعت 1 شروع شد. همۀ خانواده با هم بازی رو دیدیم. آخر بازی تقریباً هممون گریه می کردیم. آخه نسل ما تا قبل از این، حضور ایران رو در جام مهانی ندیده بود و واقعاً برای ما اون روز و اون بازی اوج هیجان بود. هیچ وقت گلهای عزیزی و باقری مخصوصاً عزیزی از ذهن ایرانی ها پاک نخواهد شد. از نظر من خداداد عزیزی بهترین بازیکن تاریخ فوتبال ایران در بعد از انقلابه.