دیفتری بهتر است!
مدرسه «کامیونیتی» که به مدرسه آمریکایی نیز شهرت داشت، با مساحتی بیش از ده هزار متر مربع در مرکز تهران - خیابان مریضخانه، شمال خیابان مجاهدین(ژاله سابق)- واقع شده بود. این مدرسه را میسیونرهای آمریکایی مقیم تهران در سال ۱۸۳۰ میلادی- ۱۲۰۸ شمسی- تاسیس کرده بودند. این مدرسه که در آغاز به دانشآموزان آمریکایی و اروپایی که والدینشان در ایران ماموریت داشتند اختصاص یافته بود، به تدریج و از اوایل دهه ۳۰ به مدرسهای برای فرزندان رجال و اقشار مرفه ایرانی تبدیل شده بود. مدرسه کامیونیتی در سال۱۳۵۷، سال پیروزی انقلاب اسلامی نزدیک به ۳۰۰ تن از دانشآموزان را که از فرزندان همان قشر مرفه بودند در خود جای داده بود.
در سال ۱۳۵۸ شهید رجائی مشاور وزیر آموزش و پرورش در دولت موقت بود و آقای اصغر نوروزی، رئیسمنطقه ۱۲ آموزش و پرورش بود که مدرسه کامیونیتی در آن منطقه قرار داشت. نوروزی با استناد به مالکیت مدرسه که متعلق به دولت بود، اختصاص مدرسهای با مساحت بیش از ۱۰ هزار متر به حدود ۳۰۰ دانشآموز از اقشار مرفه را در مقایسه با سایر مدارس دولتی که انبوهی از دانشآموزان را در فضایی کوچک جای داده بودند، ناعادلانه دانسته و خواستار انضمام آن به سایر مدارس دولتی شد. این تصمیم مخالفت شدید والدین و برخی از مسئولان وقت را به دنبال داشت و نهایتا قرار شد در جلسهای با حضور شهید رجائی، اصغر نوروزی و جمعی از والدین دانشآموزان در اینباره تصمیمگیری شود. در آن جلسه که برخی از سران نهضتآزادی نیز حضور داشتند، یکی از والدین که به نمایندگی از بقیه سخن میگفت، اظهار داشت؛ اگرچه امتیازات و امکانات این مدرسه بسیار بیشتر از سایر مدارس دولتی است ولی باید توجه داشته باشید که ما در اینجا دکتر و مهندس تربیت میکنیم که در خدمت مردم و از جمله همین دانشآموزان کم بضاعت قرار میگیرند! در این هنگام شهید رجائی پاسخی داد که برای همیشه در لوح تاریخ ایران اسلامی باقی خواهد ماند، اگرچه این روزها برخی از مسئولان از آن فاصله فراوانی گرفتهاند. آن شهید بزرگوار گفت: اگر فرزندان این مرز و بوم از دیفتری و حناق بمیرند، بهتر است تا از عقده بمیرند و ناچار باشند در نظام اسلامی این فاصله طبقاتی را تحمل کنند! این مدرسه متعلق به دولت است و باید همه اقشار ملت از آن بهره ببرند، ضمن آنکه چه کسی گفته است فقط فرزندان شما استعداد دکتر و مهندس شدن را دارند و دانشآموزان محروم و مستضعف از این استعداد بیبهره هستند؟! کلام شهید رجائی که از ژرفای دل محرومنواز و عدالتخواه او بیرون آمده و بر زبانش نشسته بود، فصلالخطاب بود و... مدرسه آمریکایی کامیونیتی بازپس گرفته شد.
خبری از هموطنمون اقای ایرین اصل نیست که طرح خودرو برقیش با مالکیت د درد صدی و قیمت حدود سی چهل میلیون ده ساله تو هواست.در کارخونه اش هم پلم شده. از صدقه سر حضرات مدیران محترم. گویا قرار زمین سوخته از ایران باقی بمونه و بس
اصلا چرا باید قیمت ماشین تو ایران با کشورهای دیگه انقدر تفاوت داشته باشه؟! یعنی واقعا کار درست اینه و همه اون کشورها دارن اشتباه میکنن؟ واقعا کسی از دولت جرات داره بگه که همه کشورها دارن اشتباه میکنن که قیمت ماشین رو یک سوم ایران میدن؟'
مشکل آقای نوبخت نیست بلکه مشکل افرادی مثل آقای نوبخت هستند که در راس کار تشریف دارند متاسفانه افرادی فاقد اطلاعات به روز و کارآمد . آقای نوبخت اشتباه کرده تو اون جلسه ای که در این مورد تصمیم گرفته فقط خود ایشون تشریف داشتند یا مدیران وزارت اقتصاد و صنایع و بازرگانی هم تشریف داشتند . اونها هم نمیدونستند یا خودشون رو به ندونستن زدن .
حکومتی که واسه نوع لباس - نحوه زندگی و حتی اینکه چه ماشینی بخرید تصمیم میگیره دنبال درست کردن مملکت نیست دنبال فراری دادن مردمش هست تا خودشون بمونندو این همه منابع که ازش سواستفاده بکنند .
ممنون از شفاف سازی و اطلاع رسانی تابناک.
واقعا اگر بعضی از افراد آگاه و خبرنگاران و متخصصین دلسوز و متعهد به داد این مردم نرسند و ایرادات و اشتباهات رو گوشزد نکنند، بعضی از مسئولین و دولتمردان، مملکت رو به فنا می دهند.
اقای نوبخت تادولت آقای روحانی رازمین گیرنکنه دست بردارنخواهدشدواقای روحانی وقتی متوجه خواهدشددیگه کارازکارگذشته.....اخه یکی نیس به من بگه توچیکاره ای نظرمیدی ؟؟ای بابا
اینها خوب می دانند که خودرو هایبریدی چطور کار می کند, اصلا چرا وارد کنیم؟! کشور ما با این همه نخبه نمیتونه بسازه یا نمیزارن بسازه ؟!یکی هم مثل جمشید آرین میخواد یه کاری کنه بلایی سرش میارن که جونشو برداره و از ایران بره!!!!
مدرسه «کامیونیتی» که به مدرسه آمریکایی نیز شهرت داشت، با مساحتی بیش از ده هزار متر مربع در مرکز تهران - خیابان مریضخانه، شمال خیابان مجاهدین(ژاله سابق)- واقع شده بود. این مدرسه را میسیونرهای آمریکایی مقیم تهران در سال ۱۸۳۰ میلادی- ۱۲۰۸ شمسی- تاسیس کرده بودند. این مدرسه که در آغاز به دانشآموزان آمریکایی و اروپایی که والدینشان در ایران ماموریت داشتند اختصاص یافته بود، به تدریج و از اوایل دهه ۳۰ به مدرسهای برای فرزندان رجال و اقشار مرفه ایرانی تبدیل شده بود. مدرسه کامیونیتی در سال۱۳۵۷، سال پیروزی انقلاب اسلامی نزدیک به ۳۰۰ تن از دانشآموزان را که از فرزندان همان قشر مرفه بودند در خود جای داده بود.
در سال ۱۳۵۸ شهید رجائی مشاور وزیر آموزش و پرورش در دولت موقت بود و آقای اصغر نوروزی، رئیسمنطقه ۱۲ آموزش و پرورش بود که مدرسه کامیونیتی در آن منطقه قرار داشت. نوروزی با استناد به مالکیت مدرسه که متعلق به دولت بود، اختصاص مدرسهای با مساحت بیش از ۱۰ هزار متر به حدود ۳۰۰ دانشآموز از اقشار مرفه را در مقایسه با سایر مدارس دولتی که انبوهی از دانشآموزان را در فضایی کوچک جای داده بودند، ناعادلانه دانسته و خواستار انضمام آن به سایر مدارس دولتی شد. این تصمیم مخالفت شدید والدین و برخی از مسئولان وقت را به دنبال داشت و نهایتا قرار شد در جلسهای با حضور شهید رجائی، اصغر نوروزی و جمعی از والدین دانشآموزان در اینباره تصمیمگیری شود. در آن جلسه که برخی از سران نهضتآزادی نیز حضور داشتند، یکی از والدین که به نمایندگی از بقیه سخن میگفت، اظهار داشت؛ اگرچه امتیازات و امکانات این مدرسه بسیار بیشتر از سایر مدارس دولتی است ولی باید توجه داشته باشید که ما در اینجا دکتر و مهندس تربیت میکنیم که در خدمت مردم و از جمله همین دانشآموزان کم بضاعت قرار میگیرند! در این هنگام شهید رجائی پاسخی داد که برای همیشه در لوح تاریخ ایران اسلامی باقی خواهد ماند، اگرچه این روزها برخی از مسئولان از آن فاصله فراوانی گرفتهاند. آن شهید بزرگوار گفت: اگر فرزندان این مرز و بوم از دیفتری و حناق بمیرند، بهتر است تا از عقده بمیرند و ناچار باشند در نظام اسلامی این فاصله طبقاتی را تحمل کنند! این مدرسه متعلق به دولت است و باید همه اقشار ملت از آن بهره ببرند، ضمن آنکه چه کسی گفته است فقط فرزندان شما استعداد دکتر و مهندس شدن را دارند و دانشآموزان محروم و مستضعف از این استعداد بیبهره هستند؟! کلام شهید رجائی که از ژرفای دل محرومنواز و عدالتخواه او بیرون آمده و بر زبانش نشسته بود، فصلالخطاب بود و... مدرسه آمریکایی کامیونیتی بازپس گرفته شد.