خلط مبحث صورت گرفته است.
به نظر عقلایی فارغ از هر گونه نگاه سیاسی یک مربی حق دارد به شاگردش بگوید چیکار کن و حتی حق دارد بگوید فلان مسابقه را بباز (البته به شرطی که در جهت خلاف مصالح ملی و به نفع دشمن نباشد). فکر می کنم مسئولین ورزش ما باید این ایده را به تصمیم گیرندگان محرومیت علیرضا رضایی القا کنند. باید بگویند اگر مثلا در جهت آسیب ندیدن کشتی گیر این دستور از طرف مربی با کشتی گیر داد می شد، باز هم تصمیم آنان همین بود؟ پس ریگ در کفش آنان است نه در کفش مربی ما.
سلام من فقط یک سوال دارم هر کسی در هر مقام و جایگاهی که میتونه پاسخ بدهد بنده از این دوگانگی و تردید کشنده خارج بشوم . سوالم اینه که من خودم در خارج از کشور در دانشگاه یک همکلاسی استاد دانشگاه غزه (تکرار میکنم استاد دانشگاه غزه و از طرفداران دو آتشه حماس) داشتم . ایشان بشدت معتقد بود که درگیریشون با اسرائیل پدر کشتگی نیست و موضوعی است که انشاا... بزودی حل میشه و با هم صلح و صفا میکنند و دلیل عصبانیت ما از اسرائیل براش مبهم بود. ایشان نماینده طیف روشنفکر فلسطین هستند. خوب وقتی که اینها چنین افکاری دارند و تیمهای ملیشون مثل والیبال و فوتبال و بیکتبالشون با تیم ملی اسرائیل مسابقه می دهند ما چرا از آنها کاسه از آش داغتر میشویم؟ تو رو خدا هر کی میتونه در هر جایگاهی که هست به این سوال من پاسخ بدهد ممنون میشوم.
اسراييل اصلا کشتي ندارد و فقط براي ضربه زدن به ايران در تمام اوزان مسابقات کشتي گير وارد مسابقات جهاني مي کنه
واله ما با داشتن برخي مسئولين نيازي به دشمن و اسراييل نداريم
امریکا هم همه مهاجرند و در واقع انجا را غصب کرده اتد.بالاخره همیشه گروهی که قدرت داشته اند به سرزمینی نقل مکان کرده اند مثلا ترکیه با پاکسازی سرزمین های کردستان و آواره کردن انها و اخرین مورد هم صهیونیست ها به فلسطین امده اند
ایده ی ما این است که رژیم سفاک اسرائیلی جعلی وغیرعقلایی وغیرقانونی است ، مساله ی قدرت ورزشکاران آنان یا ما نیست،ما هیچ ارزشی برای آنان قائل نبوده ونیستیم.
دشمنی ایران با اسراییل اصلا به خاطر فلسطین و آرمان قدس و این حرفها نیست. حتی اگه همه جمعیت فلسطین به جز یک نفرشون با اسراییل سازش کنند ایران از اون یک نفر به عنوان نیروی مقاومت پشتیبانی می کنه و میگه باید با اسراییل جنگید. دشمنی با اسراییل کاملا اعتقادیه. یعنی اعتقاد دارند باید با اسراییل دشمن بود. کلا شبیه دلیل زندگی شده برا دوستان. یه دشمنی هیستیریک هست ربطی به هیچی نداره دلیل قابل بیانی هم نداره. حتی اگه اسراییل کاملا از بین بره به دنبال سایه و شبح اون می گردند و با اون هم دشمنی میکنند به قول دکارت من دشمن اسراییل هستم پس وجود دارم
به نظر عقلایی فارغ از هر گونه نگاه سیاسی یک مربی حق دارد به شاگردش بگوید چیکار کن و حتی حق دارد بگوید فلان مسابقه را بباز (البته به شرطی که در جهت خلاف مصالح ملی و به نفع دشمن نباشد). فکر می کنم مسئولین ورزش ما باید این ایده را به تصمیم گیرندگان محرومیت علیرضا رضایی القا کنند. باید بگویند اگر مثلا در جهت آسیب ندیدن کشتی گیر این دستور از طرف مربی با کشتی گیر داد می شد، باز هم تصمیم آنان همین بود؟ پس ریگ در کفش آنان است نه در کفش مربی ما.