اولاً باید یک قانونی تو کشور ثبت بشه که اجازه نده که کسی که از یک موضوع نفی می بره، بتونه از اون استفاده کنه :

- مثلاً به کارمندان بانک، نباید وام پرداخت کرد؛ خبرنگاران نباید از شرایط حقوق خودشون در خبرگذاری و روزنامه خودشون، شکایت کنند

خبرنگار، فقط داره پول های کشور ایران رو حروم می کنه

یعنی ارز دولتی برای کاغذ می گیره و فقط یک قشر خاص میرن روزنامه می خرن

از گلوی مردم می گیرن و به روزنامه های دولتی و حکومتی رو راه می اندازن

روزنامه های خصوصی هم که دارن یارانه مطبوعات میگیرند

در هر کاری که عرضه و تقاضا وجود نداشته باشه، بیت المال ضایع میشه

درب تمام روزنامه های دولتی رو باید بست و یارانه مطبوعات رو قطع کرد و کاغذ دولتی هم نباید ارائه داد.

با سپاس

منظور شما خبر نگار در کجای دنیا است ؟ اگر منظورتان ایران است خبر نگاری معنی نداره ...

خبرنگارى و ثواب اخروى را رها كرده به شغل شريف دلّالى و لذائذ دنيوى مى پرداختم.

دروغ : "خبرنگار آزاد"
خبرنگار آزاد باید طبق قاعده از گرسنگی بمیرد.
اگر خبرنگاری از روزنامه و سایت و غیره حقوق می گیرد برای این است که با عینک آن روزنامه و نگاه آنها به دنیا نگاه می کند. بنابراین چیزی به نام خبرنگار آزاد وجود ندارد و متاسفانه ذات شغل خبر نگاری ، ارتزاق از طریق عقیده است

سعی میکردم دنبال شغل دیگری بگردم که درآمد بیشتری داشته باشد و تهدیدات کمتری داشته باشد و مجبور نباشم واقعیت ها رو جوری بیان کنم که بعضی ها میخواهند و هر روز سایش روح و روان مواجه باشم. سعی میکردم شغلی داشته باشم که با مسول جماعت سر و کار نداشته باشم و مجبور باشم بی کفایتی هایشان را به شکل دیگر بستایم.و روی واقعیتهای تلخ جامعه چشم ببندم و برای خوشامد دیگران جور دیگه ای جلوه دهم.

البته نظرات مردم رو هم سانسور نمیکردم بخاطر اختلاف عقیده

چون واقعا زشته کسی چندین سال چنین درس و علمی طی کنه اما از ابتدایی ترین موضوع یعنی شنید حرف منتقد حتی با تندی هراس داشته باشه


بدون تویی ک سانسور میکنی حکایت مثل کسیه که الان کنارت نشسته و در حال مناظره هستی

ایا اگه اون طرفت حرفی بزنع درست اما دردناک..تو بلند میشی دو دستی جلو دهنش رو بگیری؟

معلوم هرگز اینکارو نمیکنی

اما انتشار ندادن نظرات مخالف..مثالش مثل همون بستن دهان در واقعیات و کنار یک میزه

اگر خبرنگار بودم سعي در ارتقاي قدرت تجزيه و تحليل جامعه ميكردم تا اسير بازي ها و ترفندهاي رسانه اي نشوند

اگرخبرنگار بودم وبرای کار به خارج مثلا امریکا اعزام میشدم بجای تهیه گزارشات بی ارزش و حاشیه ای ریا کارانه وعوام فریبانه از محیط کارخانجات و ادارات وشرگتها وامکانات آسایش درمنازل و پیشرفتهای خارجیها گزارش میگرفتم

واژه شهروند خبرنگار هيچ ارتباطى به حرفه خبرنگارى نداره . مثل اينه كه من آب رادياتور ماشينم رو تعويض كنم بعد اسم خودم رو بذارم مكانيك . اون كسانى هم كه موتور جت رو ميسازن اسمشون باشه مكانيك و ....،،.. . افرادى هستند كه با استفاده از يك دوربين كه ميتونه متعلق به گوشى همراه باشه گزارشى رو تهيه ميكنن . يا يك رويداد رو به تصوير ميكشند . اين مثل همون تعويض آب رادياتور ماشين هست . خبرنگاران واقعى از آنجا كه ميبايست با تمام اخبار حوزه تخصصيشون دست و پنجه نرم كنند در علوم و هنرهاى متفاوتى به درجه خبرگى ميرسند . به عنوان نمونه ميتوان به علوم سياسى ، اجتماعى ، اقتصادى و .... اشاره نمود. طبيعيست به تبع اين خبرگى و در طول تاريخ در كنار پزشكان و وكلا از طبقه اجتماعى خاصى برخوردار بوده و خواهند بود . لازم به ذكر است كه شبكه هاى مجازى و بستر اينترنت نه تنها شغل خبرنگارى رو از بين نبرده كه با پيچيده تر نمودن فرايند انتقال پيام ، اهميت توجه به اين تخصص را از بيش از پيش گوشزد مى نمايد .

اگر خبرنگار بودم استعفا میدادم !