همیشه خود را وجدان بیدار جامعه می پنداشتم. ردای زشت تعصب و کوردلی را زیبنده قامت خود نمی دانستم. از ظلم به احدی چشم پوشی نمی کردم. همواره خود را به جای انسانی قرار می دادم که به خاطر عقاید، قومیت و باورهای مذهبی اش مورد تبعیض و بی عدالتی قرار گرفته. خود را همواره پرچمدار استقرار آزادی و عدالت در جامعه دانسته و جیره خوار و مرعوب هیچ قدرتی نمی شدم.

اولا تا وقتی شرایط قلدر مآبانه سیمای میلی عوض نکند و خبرنگاران جسارت لازم برای طرح مشکلات عدیده جامعه را به دست نیاورند ، شکاف بین مسئولان و مردم هر روز بیشتر میشود . ثانیا اگر من خبرنگار بودم حق مردم مظلومی را که حکومت شاهنشاهی با ایثار جان خود سرنگون کردند از مسئولان فعلی مطالبه می نمودم تا اکثریت ایرانیها در حسرت یک زندگی شرافتمندانه آه حسرت نکشند

من نمی گویم سمندر باش یا پروانه باش / گر برای سوختن آماده ای ، مردانه باش
به مسئولانی که عمر و سرمایه مردم بی پناه را بازیچه قرار داده اند می گفتم چگونه می خواهید از پل صراط عبور کنید؟

اگر را با مگر تزویج کردند / از او فرزندی آمد کاشکی نام!

در مصاحبه باروحانی کلید سئوالاتم را گم نمی کردم!

بعضی خبرنگارها خبر ندارند که خبرشان رفته و نگارشان مانده است!

خبرنگارانی که در حوزه های اجتماعی و بین الملل کار می کنند اغلب به دلیل دید خوبی که نسبت به شرایط اجتماعی و یا تحولات بین المللی دارند و قاعدتا قلم خوبی نیز دارند میتوانند؛ در حوزه نگارش و تالیف کتاب و رمان موفقیتهای خیلی خوبی داشته باشند. و شخصا بهترین کتابهای خارجی که خوانده ام تالیفات خبرنگاران بوده است.
البته اگر زمان کافی برای نوشتن کتاب داشته باشند. در سایت تابناک مخصوصا در حوزه بین الملل گاهی مسایل کامل شکل آموزشی دارند وپتانسیل تالیفات خوبی در این حوزه وجود دارد.

بوووووووووس
به مناسبت روز خبرنگار
برای همه ی عزیزان خبرنگار

استعفا میدادم حسینی بای خبرنگار اعزامی صداسبما مکه مکرمه

در ایران اصولا شغل واقعی خبرنگاری وجود ندارد و هرکسی خواسته کارش را درست انجام دهد حتما در زندان است و یا فرار کرده است .
و انهاییکه هستند یا مجیز گو و دروغ نویس نوکر قدرتند و یا اصلا طرف موارد چالشی اصلی نمیروند و کمی به نعل کمی به میخ و با احتیاط ادای کار کردن را در می آورند .