خدا رحمت کنه اآقای شفیع روی سخنم فقط با ایشون نیست نمی دونم چرا ما اصرارداریم تا لحظه مرگ روی صندلی شغلی خودمون بشینیم تا وقتی که مردیم این تو ایران برا همه صدق میکنه

توپ روی پاش جففففت و جور میشه ...
یک گل مدرسه ای از کاره کا (بازی برزیل فرانسه جام جهانی 1386 مکزیک)
...
روحش شاد. جزیی از خاطرات دهه شصتی ها بود. فوق العاده خونگرم و شوخ.

يادش بخيرتويکي ازگزارشهاش گفت عابدزاده مثل گربه پريد روتوپ کلا به درداين کارنميخورد خدارحمتش کنه ازاونايي بودکه به زورخودشوچسبونده بودتوصداسيما

خدا رحمت اش کنه یه عادت جالب داشت
وسط گزارش یه سه دقیقه فقط اسم بازیکنان رو اونهم با صدای رسا میگفت
ببتو
رو. ماریو
دونگا
کارلوس
دوباره دوونگا
آلدایر

در حالی که توپ توی دایره وسط زمین داشت بین بازیکنان رد و بدل می شد می گفت فرصت برای فلانی . خدا رحمت کنه ایشون و همه رفتگان رو .

بسمه تعالی
در دوران جنگ یکی از برنامه های خاص و پر طرفدار جمعه شبها به نام ورزش و مردم بود.

این چهره دکتر سوکراتس که میره پشت ضربه پنتالتی

خدایش بیامرزد. عاشق این «کاپتان دوننننگا» گفتنش بودم. یادمه یه بار که بازی تیم ملی رو گذارش می کرد، مهدوی کیا از جناح راست نفوذ کرده بود و بعد با بازیکن حریف پیچیده بودن به هم که مرحوم شفیع خیلی جالب گفت: حالا زیر یه خم مهدوی کیا رو مال خود میکنه! یعنی جز این جمله واقعا نمیشد گفت اون صحنه رو....روحش شاد

برنامه صبح جمعه ایشان نه تنها برای من کسالت آور نبود بلکه شیرین ترین و سرگرم کننده ترین برنامه ورزشی بود که همیشه انتظار تماشایش را می کشیدم.

خبرنگار محترم می بایستی احترام مخاطبین برنامه ها را نگه بدارد و از استفاده از واژگانی که نظر شخصی او را بیان می کند خودداری ورزد

جوان دوران جوانی مرحوم آقای شفیع

خدا رحمتشون کنه،یکی اینکه میهمان دعوت میکرد ولی نمیذاشت طرف لب باز کنه میپرید وسط حرفاش تا آخر سوال رو خودش حرف میزد. دوم گزارش بازی: عبدی...........محسن عاشوری....‌‌‌‌‌‌‌محمدخانی........عبدی.......فنونی زاده ......‌پیوس.......محمدخانی ناصر اینبار ........ محسن عاشوری.........اوت.