سلام
تحلیل جالب و نزدیک به واقعیت است اما در عالم سیاست تا به نتیجه نرسی نمی توانی ادعای برد داشته باشی. در اینجا ذکر یک نکته واجب است و آنهم این است که در داخل کشور چه راهبردهایی میتوانیم داشته باشیم تا در این عرصه موفق باشیم.
1- اولین و مهمترین راهبرد اتحاد ملت و پشتیبانی از دولت فعلی در نظام بین اللملی میباشد تا این پیام به سرتاسر جهان مخابره شود که این خواست ملت ایران است و دولت ملزم به اجرای خواست ملت است.(اصل دموکراسی)
2- کنار گذاشتن اختلاف بین تمامی جناحها و دادن مشورت و راهبرد صحیح و کاری به دولت وقت از جانب تمامی احزاب و افراد و دانشگاهها و سیاستمداران. (بهتر است تمامی احزاب به فکر اتحاد در مقابل تحرکات خارجی باشند تا آسیبی به ملت و کشور وارد نشود که هزینه ی آن بر دوش ملت باشد و بجای نشان دادن اختلاف سلایق به بیگانگان بهتر است در این موقعیت اتحاد سلایق را نشان دهند)
3- متحد کردن طیف خارجی مخالف سیاستهای ترامپ و تشکیل یک کارگروه متحد و قدر در مقابل آن برای نشان دادن عدم تنهایی ایران در صحنه بین اللمللی.

اساسا تنها موفقیت های خارجی ترامپ تابحال بازبینی نفتا و توافق با کره شمالی بوده، اولی بخاطر رابطه ی گسترده اقتصادی کشورهای درگیر و دومی بخاطر تداوم فشار خیلی ساله و جهانی بدست اومده، در بقیه ی موارد در کشورهای بزرگ و کوچک یا شرایط رو به چین واگزار کرده و یا رها کرده. حتی موفقیت نسبی اوباما در مورد ایران فقط بخاطر این بوجود اومد که اولا فشارها جهانی بودن و ثانیا اونها حاظر شدن از خواسته هاشون کوتاه بیان. من فکر نمیکنم مذاکره ای با ترامپ داشته باشیم، مگر اینکه باز هر دوی این شرایط بوجود بیان، گرچه بنظر من صحبت کردن اصلا چیز بدی نیست .... منظورم اینه که خب ضرری که نداره و باعث میشه شرایط برای مردم و در عرصه های جهانی هم شفاف تر بشه.

حل مشكلات ايران تعامل منطقي بادنياوبه حاشيه راندن مافيا ازمسئوليتهاواستقرارقانون وديدگاه مسولین به شايسته سالاري وجذب نيروهاي علمي وسرمايه دارباهراعتقادوسليقه ايي

تنهاراه حل برکناری تندروهای دوتاکشوراست

امریکا فشار حداکثری ممکن را به ایران وارد نکرده اما شاید اینبار چنین کند

تابناک،توجه کردی از وقتی که مثبت و منفی رو برداشتی مخاطب کمتری داری؟

ترامپ و مشاورانش یک اشتباه تاریخی مرتکب شده اند. بیش از ۷۵ درصد مردم ایران طرفدار اصلاح‌طلبان هستند که بعقیده من بخاطر ترک توافق هسته ای امریکا و وخیم شدن اوضاع اقتصادی در انتخابات بعدی این قشر ریزش خواهد کرد و دوباره اصولگرایان سر کار خواهند امد و ویکی هم مانند احمدی نژاد رییس جمهور خواهد و اوضاع مملکت بمراتب بدتر از امروز خواهد شد

عجب مقاله ایی عجز و ناتوانی آمریکا در آن بیداد می کند
اما این فرایند یک راه حل ساده دارد که نویسنده از بیان آن ترس دارد وآن هم ترامپی است
تقریبا اگر ترامپ نباشد 80% مسئله حل خواهد شد

در هر حال در دنیای پر نیرینگ و دغل باز سیاست باید همیشه برای هر رویدادی امادگی داشت . بقول معروف : هر بیشه گمان مبر که خالیست شاید که پلنگ خفته باشد

در شرایط کنونی میتوان چند نکته را بیان نمود :
1- ما در روابط با امریکا در بعد حیثیتی به نقطه بدون بازگشت رسیده ایم چرا ؟
اگر در بدو به قدرت رسیدن ترامپ و دولت جمهوری خواه فردی را مامور مذاکره با دولت جدید میکردیم ( در زمانی که فشاری نبود ) با کمی آینده نگری و سیاسی بازی شاید میشد طی 4 سال وقت کشی شرایط را متعادل نگه داشت و از موضع عزت با این دولت مذاکره کرد .
2- اکنون به اصطلاح لولوی سر خرمن هستیم چرا ؟
قراردادهای بزرگ نظامی آمریکا که به شدت برای این کشور اشتغالزا و موتور اقتصادی دولت ترامپ میباشند که در سایه دشمنی کشور های حاشیه خلیج فارس با ایران بسته شده و توجیه دارند . پس دشمنی بیشتر کشور های عربی و امریکا با ایران برابر سود بیشتر کارخانجات امریکایی است .
3- سیاستمداران ما میخواهند 2 سال صبر کنند بلکه دموکراتها به قدرت برسند و گشایشی ایجاد شود و یا همپیمانان ایران به کشور ما کمک کنند تا سیاستمداران آمریکایی از تحریمها نا امید شوند .
شانس پیروزی دموکراتها 50 درصد بیشتر نیست و همپیمانان ما هم تنها از کشور ما به عنوان طعمه ای برای گرفتن امتیازات بیشتر استفاده میکنند ( در حقیقت هم پیمانی نداریم ).
راهکار چیست :
به نظر من هر نوع مذاکره ای در شرایط کنونی همانطور که رهبری هم اعتقاد دارند از موضع عزت نیست و به صلاح نمیباشد و به شخصه من هم این تحقیر را نمیپذیرم . مسئولین ما هم راهکار صبر و تحمل مشکلات بزرگ پیش رو را انتخاب کرده اند تا شاید بعد از مدتی یا روزنه ای از طریق حمایتهای کج دار و مریز اروپایی و شرقی ایجاد شود و یا دموکراتها به قدرت برسند. که به نظر من این مورد هم از ریسک بسیار بالایی برخوردار است و عواقب پیش بینیهای نادرست بسیار وخیم خواهد بود . شاید به عقیده من کاری که دولت اول احمدی نژاد ( در روابط خارجی در خروج از پروتوکل الحاقی ) انجام داد ولی آن را به درستی مدیریت نکرد را بتوان به طریقه صحیحی انجام و برتری موقتی را بدست آورد البته به روش پیشنهادی زیر:
گام اول : اصلاح امور داخلی به طوری که در سطح جهانی نمود پیدا کند :
1- مقابله شدید با فساد .
2- افزایش ازادیهای فرهنگی و عدم درگیری با اقلیتهای فکری و فرهنگی جامعه به تدریج ولی سریع .
3- پرهیز از هر نوع اشرافی گری مسئولین .
4- اصلاح ساختار نظام در جهت ایجاد رضایت حد اکثری .
5- هر نوع تلاش برای کاهش آلام مردم ناشی از تحریمها .
گام دوم : اصلاح و اقتدار در روابط خارجی :
1- تعیین یک نقطه برای خروج از برجام در صورت عدم اجرای تعهدات توسط طرف مقابل .
2- تحکیم دوستی با کشور های همسو و تقابل با یکی از دشمنان ضعیف تر ( ترجیحا از ضعیف ترین دشمن شروع شود ) ولی با قوی تر ها در ظاهر خواستار بهبود روابط شد .
3- فرار به جلو در سیاست خارجی .
نکته مهم در این میان مسئله زمان شناسی است زیرا این شرایط تا مدت کوتاهی که دشمنان واکنش خوبی را برنامه ریزی نکرده اند باید سر میز مذاکره رفت و از موضع قدرت وارد شد .
نکته دوم این است که تا در داخل مسائل رو به بهبود نرفته نباید اقدامات خارجی را انجام داد حال که در مسائل اقتصادی ناموفقیم حداکثر در مبارزه با فساد و اشرافی گری و مشکلات فرهنگی و حقوق بشر پیشرفت کنیم باور کنید که مردم با این هم راضی میشوند .