سلام
به نظر بنده با توجه به اینکه بندی در عقد نامه وجود دارد که نیمی از دارایی مرد پس از زندگی مشترک مربوط به همسر ایشان است همین مقدار را میتوان بعنوان مهر زن در نظر گرفت یعنی در زمان عقد کل دارایی مرد را از نظر ریالی تخمین بزنند و 50% ان را به عنوان مهریه برای زن در نظر بگیرند و اگر پس از مدتی کار به طلاق کشید حساب کنند فاصله زمانی بین زمان عقد و طلاق چقدر است و در این مدت میزان تورم اعلام شده از طرف مراجع ذی صلاح را محاسبه و روی مقدار ریالی در زمان عقد اضافه کرده و به عنوان مهریه به زن پرداخت کنند.

اینگونه موارد نیاز به اصلاح فرهنگی دارد نه قانون گذاری و اجبار . درصورتی که خانواده ها واقعا به این اعتقاد برسند که مهریه ضمانت زندگی نیست و فرهنگ آن جا بیافتد نیازی به چنین دخالت های قانونی نیست .
درواقع آنچه که نمایندگان باید به آن فکر کنند آن است که چه نقصهایی در قوانین ما وجود دارد که خانمها برای پر کردن این نقصها به مهریه روی میاورند .

مهریه عندالمطالبه است در نتیجه اگر همین مفهوم را در نظر بگیرید باید خانواده داماد مهریه را در حد وسعشان بر گردن بگیرند اگر مهریه ی بالا را قبول کنند در شرایطی که آن میزان دارایی را ندارند در واقع دروغ گفته اند
بهترین کار این است که مهریه دقیقا در هنگام عروسی به شکلی دریافت شود مثلا به شکل یک آپارتمان یا ماشین که سند آن به نام خانم منتقل می شود
اگر دقت کنید در خیلی از شهرستان ها از قدیم همین طور است یعنی رقم مهریه خیلی بالا نیست و معمولی است بعضی ها هم اصلا مهر نمی گیرند اما خانه یا زمین به نام خانم می شود
اما اگر کسی مهر بالا را پذیرفت یعنی عملا ادعا کرده که آن میزان دارایی را دارد آن موقع نمی تواند بعدا بگوید که ندارم یا اما و اگر در بیاورد
اتفاقا اگر به مهریه نظر کاملا اسلامی داشته باشیم این مشکل حل می شود دیگر نه خانواده داماد یا خود داماد به خانواده عروس دروغ خواهند گفت و نه این مشکلات ایجاد می شود
خیلی از خانواده ها مهریه بالا را می پذیرند و برای داماد خانه یا ماشین به نام خودش می خرند
در حالی که به جای پذیرفتن مهریه بالا می توانند همان خانه و یا ماشین را به نام عروسشان بخرند و مهر هم نکنند

راهش اصلاح قانون و برابر شدن همه حقوق زن و مرد چه مادی و چه معنوی

بهترین کار شراکت بنصفه در اموال بعد از ازدواج تا زمان طلاق است
حال یک مبلغ ناچیز هم بعنوان مهریه در نظر گرفته شود
هرچند این مشکل بزرگی هست اما وقتی درآمد نیست و سرمایه مردم هر روز بی ارزش تر میشود ازدواج را غیر ممکن میکند برای اکثر مردم

خوب پس اگر قرار هست سقف برای تعیین سکه مهریه گذاشته بشه لازم هست تا زنان نیزاحقاق حقوق کنند و محدودیت های خود را مطرح کنند از جمله حضانت ، شغل ، خروج از کشور و ....

با ازدواج زن از بسیاری از حقوق انسانی خود مثل حق کار و درس خواندن و خروج از منزل و ... محروم می شه
در ضمن حق طلاق با مرد است و زن بدون مهریه یا با مهریه کم توان خلاص شدن از شرایط بد را ندارد
به دادگاهها مراجعه کنید خواهید دید که دختران بسیاری در دام مردان لجباز بد طینت گرفتار شده اند که نه طلاق می دهد و نه زندگی می کند و عمر جوانی دختران تلف شده است
زن از مرد ارث معقول نمی برد (یک هشتم از اعیان )و در صورت کم بودن مهریه بعد فوت همسر زیر دست عروس و داماد ذلیل می شو
حتما شما هم مثل من زنان مسن بسیاری را دیده اید که بعد فوت همسر و تقسیم ارثیه بین فرزندان با ارثیه دریافتی توان اداره ی خود را نداشته اند و از خانه ی خود آواره شده اند
حضانت فرزند هم از مواردی است که زن در صورت داشتن مهریه می تونه آنرا از همسر مطالبه کنه
تا وقتی قوانین خانواده مرد سالار است و برای ارث و طلاق حقوق برابر وجود ندارد بهتر است مهریه که تنها حق زنان است به همین صورت باقی بماند و قانون گذار یک طرفه برای مردان دلسوزی ننماید

مهریه به سکه خیلی از مردها رو به خاک سیاه نشونده خیلی از خانم ها که تو دادگاه خانواده می بینی حاضرن زندگیشون ازهم بپاشه در قبالش سکه بگیرن

خیلی هم طرح خوبیه . اصلا هم مهریه سنگین تکیه گاه نمیتونه باشه. و متاسفانه امروز این موضوع به عامل عدم تحکیم خانواده و تخریب آرامش که هدف اصلی تشکیل خانواده است تبدیل شده. واز سوی دیگر وسیله ای برای بخشی از زنان معلوم الحال برای کسب درآمد و .... شده است. ضمن اینکه اثر روانی برای تبدیل کردن مهریه به اهرم فشار برای برخی خواسته های نابجای زنان در خانواده شده و کانون گرم خانواده را به جهنمی تبدیل کرده است. حاصل این طرز نگرش افزایش روز افزون طلاق در جامعه و کاهش نرخ باروری و افزایش خانوارهای تک نفره است که متاسفانه به تهدیدی برای جمعیت کشور تبدیل شده و همچنین آسیبهای فراوان دیگری که مجال گفتنش نیست.

مسئله این نیست که یک قانونی تصویب شود و مردم را به رعایت آن اجبار کرد. مسئله این است که در حال حاضر نحوه تعیین مهریه بی حساب و کتاب است ولی از طرف دیگر مجازات ندادن مهریه از فردای روز عروسی،خیلی سنگین است که این مسئله باید اصلاح شود.
شاید عده ای بگویند خوب توافق میان دو نفر است و نمی شود به این قضیه ورود پیدا کرد. ولی به لحاظ شرایط خاصی که در آن مهریه تعیین میشود و طرفین به مهریه به دیده یک رسم و رسوم نگاه می کنند و میزان نقد شوندگی آن را اصلا در نظر نمی گیرند، باید حتما سیستم دولتی و قضایی برای اصلاح امر ورود نماید.

راه حل آن هم بسیار ساده می باشد و آن عبارت است از اعتبار سنجی زوج.

مثل زمانیکه بانک ها موقع دادن تسهیلات به یک فرد آن را از لحاظ قدرت بازپرداخت و دارایی های موجود شخص بررسی می کنند این کار در تعیین مهریه و قبل از رسمی شدن آن توسط دفتر ثبت باید انجام شود.

بنابراین در تعیین مهریه باید چنین عمل شود:

- حداکثر تا 14 مهریه طرفین می توانند مثل شرایط جاری جامعه بدون هیچگونه استعلامی توافق نمایند.
- در مقادیر بالاتر، چون در حقیقت مهریه حق زن است و در هر زمان باید قابلیت نقد شوندگی داشته باشد، زوج باید قبل از آنکه تعداد بالاتر را قبول نماید، استطاعت مالی خود را در قبال آن نشان دهد. مثلا اگر زوجی 100 سکه طلا را قبول می کند باید از طریق استعلام دارایی های آن فرد، ثابت شود که آن شخص می تواند آن مهریه را بپردازد.
در غیر این صورت و با قبول تعداد سکه بالاتر بدون توجه به استطاعت زوج، در واقع داریم مشکل را ایجاد می کنیم. مهریه ای را قبول می کنیم که اگر فردا زوجه آن را بخواهد یقینا زوج از پرداخت آن عاجز خواهد بود و باید با زوج برخورد قضایی شود.

این مسئله همچنین باعث خواهد شد زوجه ها نیز شناخت بهتری از وضعیت زوج داشته باشند و از توقعات و مشکلات آتی میان آنها در زندگی مشترک جلوگیری بعمل آید.