داداش اگه به همین راحتی بود که کل کشورهای دنیا آب سنگین میفروختن و نه نفتی صادر میکردن نه مواد معدنی. این محاسباتی که انجام دادی در حد گول زدن بچه دبستانیها هم نیست. هزینه تولید چقدره؟ نیاز روزانه کشورهای خریدار چقدره؟ چه تجهیزاتی برای صادرات نیاز داره و...؟
خوبه که بتونیم هم نفت بفروشیم هم آب سنگین. اما مشکل اصلی این است که کمتر از ۱% تولیدات دنیا را تولید می کنند. در واقع در ایران هم باید مردم بیشتر کار کنند و تولید کنند و صادرات کنند و دولت هم زیر ساخت ها را فراهم کند نه اینکه اقتصاد دولتی سنگین و کند داشته باشیم و اجازه حرکت به کسی را هم ندهد. اقتصاد نفتی و دولتی و دلالی و سفته بازی که دولت و ملت با هم به آن عادت کرده اند مضر است و باید آن را کنار بگذاریم.
شیخ سعدی میگوید یکی نزد جالینوس حکیم رفت وگفت دانشمندی دیدم با نادانی در افتاده بود .گفت اگر دانشمند بود کار او با نادانان به اینجا نرسیده بود.ایشان ودوستان ایشان هم اگر دانشمند بودند کار انرژی اتمی ما با نادانان واروپائیان وامریکائیان به اینجا نرسیده بود. سختی کار ما ز نادانی اروپائیان ودیگران نیست که ان مقبول وبجای خود. از دانشمند نبودن دانشمندان خودمان است.دانشمندان ما اشتباهات خود را باید بپذیرند.
والله اگر به جای آب سنگین و این جور چیزها خوراک دام درست میکردیم دیگر سالی 500 ملیون دلار واردات نداشتیم، کسی هم بهمون کاری نداشت. یونجه درست میکردیم بیشتر گیرمان میامد. تکنولوژی زیادی هم نمی خواست. گندم، برنج، لوازم خانگی و خیلی چیز های دیگر. این سالی چند ده ملیارد دلار واردات را میتوان به حد اقل رساند با تولید کالای کم تر سرمایه بر و کمتر تکنولوژی بر تر و بدون حساسیت ایجاد کردن تر. حالا بچسبیم به تولید آب سنگین. دوستان مدافع این طرح که نظر میدهند لطفا کمی حساب کتاب کنند و همه را در ترازوی عقل خود بسنجند و از اظهار نظر های احساسی و غیر کارشناسی پرهیز کنند. شوخی نیست، پای سرنوشت یک ملت در کار است. میخواهیم زندگی کنیم...
اقتصاد سیاسی مناقشه اتمی ایران: درآمدی بر عبور تمدنها . - محسن رنانی