بابا به جای اینکه دنبال قاتل بروسلی مبگردید و راهکار ارائه میدهید یه راهی پیدا کنید بتونیم با دنیا تعامل کنیم صلح برقرار بشود نفت بتونید بفروشید درآمد عاید مملکت بشود تحریم های بانکی برداشته بشود پول وارد مملکت بشود مثل باقی جاهای دنیا راحت بشه کار کرد اصل چرا ول کرده اید تمام گیر انجاست
سلام ...حتی اگر همه این مشکلات به بهترین وجه حل شود .با توجه به ارتباطات تنگا تنگ ودر هم تنیده اقتصاد جهانی باید گام دهم را هم با حفظ منافع ملی هوشمندانه برداریم .گام دهم تنش زدایی باهمسایگان وتعامل بااقتصاد جهانی ست
درود بر شما کاملا درست است، سیستم کشورداری کنونی ایراد دارد.
زیرا هر کسی که پست و مسوولیتی داشته باشد نیازی به کار برای مردم و کشور احساس نمی کند.
او باید بیشتر زمان و انرژی خود را صرف رقابت با دیگران بر سر حفظ پست یا گرفتن مقام بالاتر نماید تا شیر نفت بزرگتری به خانه خودش برساند! و وقت و انرژی و حتی دلیلی برای کار برای مملکت نمی بیند. زیرا مردم و حتی نمایندگان نمی توانند او را بازخواست نمایند.
بدون رابطه با دنیا اقتصاد ایران پیشرفت نمی کند.مگر میشود یک شبه درامد روزانه ۲ میلیون بشکه نفت را که حدود ۱۲۰ میلیون دلار میشود را از اقتصاد نادیده گرفت. تنها فشارش بر مردم است.
خیلی هاش قابل قبوله. مثلا من خودم هفت خان رستم رو طی کردم تا تونستم یه کارفرما رو راضی کنم که با پیمانکار قرارداد رسمی ببنده که بتونم کارگرها رو بیمه کنم
ولی بیمه اینقد بوروکراسی پیچیده ای داره که الان به صرافت افتادم
البته اشتباه این تفکر که شما همه چیز رو بر مبنای اون قابل اصلاح میدونید در اینه که فکر میکنید میشه یه کشور رو مثل یه جزیره مدیریت کرد
خود مدیریت هم از تعامل با دنیاس که میتونه اصلاح بشه
من مهندس اگه با ۴ تا شرکت خارجی ارتباط نداشته باشم قطعا نمیتونمهیچ وقت یه مهندس ایده ال بشم
خود اینکه ما میتونیم یه جز رو درست انجام بدیم یه بحثه
اینکه بتونیم همه جز ها رو کنار هم و درست بچینیم یه دنیای دیگه اس
بالاخره شما در نظر بگیرید یک چیزی به اسم اقتصاد جهانی وجود دارد. حتی چین هم نمی خواهد در این اقتصاد کاری انجام دهد که به منزوی شدن اقتصاد کشورش می انجآمد. در ایران اما انگار هیچ ارتباطی بین نیاز ما به شرکت در اقتصاد جهانی نیست. همین عربستان سعی فراوان در پرورش نیروهای بومی دارد. ما از طرف دیگر اولین صادراتمان نخبه ها هستند. اگر اول انقلاب هر کس را که مملکت را ترک می کرد به هزار اتهام و توهین محکوم می کردند, نگاهی به سن سرنشینان هواپیمای سرنگون شده نشان از مهاجرت نخهبه های پرورش یافته در همین نظام است. با شعا ر نمی شود حکومت کرد.