با حکومت ایدئولوژیک نمی توان به توسعه اقتصادی دست یافت. نباید الکی ایجاد انتظار کنیم

اینایی که میگن اتصاد به اقتصادی جهانی سواد سیاسی ندارند الان مصر یا عراق یا افغانستان یا این همه کشور عقب افتاده مگه متصل نیستن چرا از ما عقب افتاده ترند فقط کار تلاش کوشش اتفاقا اتصال و جهانی شدن مارا به یک کشور واردات چی تنبل مبدل میکنه فعلا باید ارتباط نداشته باشیم تا قوی بشیم وبعد دبنال ارتباط سودمند نه واردات چی

اگر دغدغه تون زندگی مردم بود خودتون می دونستید راه چیه...
مشکل اینه که مردم کوچک ترین اهمیتی برای شما ندارن

برداشته شدن نظام ناکارامد مالیات بر ارزش افزوده. ازادسازی واردات منابع تولیدی . حذف قوانین دست و پاگیر کار .کم‌کردن تعطیلات بیهوده.حمایت از کارافرینان در هر شرایط .تغییر فرهنگ کار ایرانیان .سود بالای بانکها.نرخ بالای تورم . و فراهم‌کردن شرایط مناسب سیاسی برای افزایش صادرات.قطع شعار دهی مسولان و عمل به وظایف خود.

اولا تا وقتی پای یک سری دولتی ها یا وابسته به آنها که توان و قدرت زیادی دارند در میان باشد کسی یا شرکتی با ارگانی توان مقابله و رقابت با آنها را نخواهد داشت
دوما توان واردات تکنولوژی و توان مالی و حتی توان بهره
گیری از وام و حتی توان تغییر قانون در صورت نیاز و
کمبود دست افراد خاصی هست

سوما عدم شناخت کمبودها و موارد مورد نیاز جامعه
چهارم جلوگیری ار تگراری شدن یگ تکنولوژی و فعالیت در یک حوضه بخصوص و اجبار به آوردن تکنولوژی جدید
مثلا الان هزار تا کارخانه لبنیات و مواد یهداشتی و خوراکی داریم گه هیج کدام بدون هیچ تغییری در تکنیک و مزه فقط با برچسب های مختلف فعالیت میک کنند حوب همه این برندهای گوناکون یکی شوند و یک کارخانه مادر و بزرگتر تشکیل دهندکه توان صادرات و آوردن تکتولوژی های دیگر را نیز داشته باشد این شرکت های کوچک هیج گدام توان طادرات را ندارند و بازار هدف فقط ایران هست در صورنیکه با یگی شدن این مشکل حل میشود
ما یه برند سازی نیاز داریم مثلا مثل بوش برندی معتبر که همه وسایل مورد نباز منزل را با کیفبت میسازد و گارامنی می دهد هم به کشور خودش هم به همه گشور ها ولی ما الان یک برند داریم که تبویزیون و یخچال میسازه ولی همون برند انو و چرخ گوشت مثلا مداره و یک برند دیگه داریم که داره پنکه میسازه یدون هیج فن آوری حدید خوب همه اینها را یک یرند کنیم و یک برند ملی نشکیل دهیم مثل ای جی و سامسونگ ولی با نطارت بر کیفیت و
بروز رسانی مداوم و نه مثل صنعت خودروسازی بدون رقیب و بدون کیفیت

جهش توليدچند پيش شرط دارد
١-تغير نحوه توليدازكارگاه سنتى كارگر محوربه كارخانه صنعتى ماشين محور
٢-توليد خودكفا محور بجاى توليد صادرات محور چون سياست بازار بيشتر كشورها توسط امريكا تعيين ميشود
٣-جايگزين كردن توليد انبوه بجاى توليدخرد
٤-شتاب مضاعف بخشيدن به انقلاب صنعتى درسايرحوزه ها همانند حوزه نظامى وجايگزين كردن توليد واقتصاد ملى بحاى توليد واقتصاد وابسته
٥- تكيه برتوان نيرو وسرمايه داخلى بجاى سرمايه ونيروى خارجى
٦-يك پارچه سازى صنايع توليدى وبومى سازى ان بجاى صنايع پراكنده وابسته
٧-تحمل چندسال سختى دوره ايجاد انقلاب صنعتى وتبعات ان دركشورتوسط هموطنان عزيز

هنوز در اولین نامگذاری که رهبر فرمانش را داده اند دولتها توان اجراش را ندارن رهبر تمام نامگذاریشان بر مبنای یکدیگر است اگر اولی را انجام ندادی دومی و الباقی نمیتوانی انجام دهی

بنده از اواسط سال ۹۷بدنبال احداث یک واحد گلخانه بودم مشکلاتی که دیدم عبارتند از:
-عدم هماهنگی بین نهادهای مربوطه علی رغم داشتن کارگروه مشترک. مثلاً جهاد کشاورزی مجوز داد اما فرمانداری مجوز ساخت به زمینهای قولنامه ای نمی داد و ما هم بعد از ماهها تلاش و صدها میلیون هزینه گیر کردیم
- عدم برنامه ریزی مناسب برای پیشرفت کار. مثلاً کارشناس نظام مهندسی صدها هزارتومان پول گرفتند تا مشخصات کامل زمین را تهیه کنند تا ادارات دیگر بر اساس آن اعلام نظر کنند اما هر اداره گفت خودم باید ببینم
- عدم تسلط برخی کارمندان در اجرا...مثلاً بانک می تواند از همان ابتدا کل استعلامها را بدهد ولی متاسفانه یکی یکی می دهد درحالیکه هیچ ارتباطی به هم ندارند و همی ۲ ماه کار را عقب می اندازد
- مشکل اوقاف که علی رغم نداشتن سند برای موقوفات ولی به این بهانه که در فلان محل ما وقف داریم ولی نمی دانیم کجاست، مانع کار می شوند
- طولانی شدن مراحل پرداخت وام که باعث افزایش قیمتها و عدم توانایی سرمایه گذار در سهم آورده می شود
- مشغله زیاد استاندار و عدم تشکیل بموقع جلسات مثل شورای توسعه برای تصمیم گیری سریع و قاطع درخصوص رفع مشکلات
- عدم انگیزه کافی و دلسوزی پرسنل ادارات مربوطه
- فساد اداری و رشوه خواری
- عدم برنامه ریزی و ناتوانی برنامه ریزان که باعث طولانی شدن روند کار شده است درحالیکه حداکثر ظرف یک ماه کارهای اداری و یک ماه هم وام باید حل شود

در بخش کشاورزی حمایت از کشاورزی خورد در دستورکار قرار بگیرد و جهاد کشاورزی برای مناطق جغرافیای مختلف با توجه به مزیتهای وامکانات و محدودیتها برنامه های کشت مدون و علمی را فراهم نماید و خرید تضمینی با قیمتهای منصفانه برنامه ریزی شود ، ایجاد و احداث صنایع تبدیلی . مطالعات بازارهای هدف صادراتی ، تشکیل تعاونیهای صادراتی با حمایت و محوریت جهاد کشاورزی هر استان . و وجود قوانین صادراتی روشن و شفاف و احتراز از صدور بخشنانه ها و قوانین خلق الساعه

با حلوا حلوا گفتن دهن شیرین نمیشه باید در عمل به فکرتولید و توسعه اقتصادی بود شعاردادن را همه بلدند تا وقتی که در عمل برنامه ای برای تولید نداشته باشیم نمیتوانیم در تولید جهش پیدا کنیم سیاستهای کلی کشور در جهت حمایت از تولید نیست ربطی هم به این دولت و آن دولت ندارد مهمترین مانع در تولید ایدءولوژی های حاکم بر جامعه است