امّید و سقّایِ حرم اباالفضل
یاتما اویان یاتدی علم اباالفضل
آرخام ائلیم سندی بلیم بو چولده
قالدیم آدامسیز نیلرم اباالفضل
آلدوم سسون گلدیم هرایه قارداش
گوردوم دوشوب باشون بلایه قارداش
تاپدوم کسوک قولّاروی یول اوسته
یاندی دلیم گلدیم نوایه قارداش
یوخ سن کیمی مرد وفا ائلیمده
نار غمون شعله چکر دِلیمده
سن تشنه لب القانیوه باتوبسان
من قالمیشام یالقوز الیم بِلیمده
نه غصّه لی نه غملیدی منظرون
اوخ نیزه دن شان شان اولوب پیکرون
دوشوبسن شیر نر کیمی کمنده
خنجر ظلمه توش اولوب اللرون
درک ائتمیوب حقّی عدو سوزوندن
شرم ایتمیوب نه خالق نه اوزوندن
دیناره ایمانین ساتان ترسولر
سو اوستونده اوخ وروب صاق گوزندن
فلک سنون چاره وی الدن آلدی
آئینۀ عمروی داشه چالدی
مشکوه اوخ دگوب سویون جالاندی
تشنه قیزلار گوزی یولّاردا قالدی
دور ای منیم کان وفا قارداشیم
قان اولوبدی محنتونده گوزیاشیم
سنون اگر یوخ قولّارون پیکرده
منیمده قالماز پیکریمده باشیم
عیان اولوب باشون اوسته محشریم
قربان قولسوز پیکروه گوزلریم
دور عزم ایدک خیمه لره اوتانما
گهواره ده دیلدن دوشوب اصغریم
«امّید و سقّایِ حرم اباالفضل» یکی از اشعار سیفی اردبیلی است که در واقع گذری بر گفت‌و‌گوی امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) در روز عاشورا است. این شعر با نوای سلیم موذن زاده و محمدباقر تمدن به شهرت رسید. اجرای اصلی و طولانی این قطعه توسط سلیم موذن زاده را بر روی تصاویری از بیت الحرمین و حرم حضرت ابوالفضل العباس (ع) در تابناک می‌بینید و می‌شنوید.
مگه زبان تورکی براتون سنگینی می کنه که اصرار دارید آذری بگید؟
