مسلسل ام‌ژ3 یکی از معروف‌ترین و محبوب‌ترین سلاح‌های پشتیبانی از جوخه است که چندین دهه پس از طراحی و تولید آن همچنان یکی از سلاح‌های رسمی نیروهای مسلح بسیاری از کشورهای دنیا است. این سلاح که در هشت سال دفاع مقدس نیز بسیار پرکاربرد بود، توسط بسیاری از کشورها از جمله ایران تولید می‌شود و تلاش برای جایگزینی آن ناموفق بوده است. سهولت حمل و نقل، استحکام، عملکرد قابل اطمینان از نقاط قوت این تیربار محبوب است، هرچند گیر کردن گلوله در آن نیز به عنوان بزرگ ترین نقطه ضعف آن یاد می‌شود؛ مشکلی که البته در نسخه‌های مدرن شده آمریکا رفع شده است.
یکی از مهمترین ویژگیهاش که یادتون رفت بگیذ امکان تعویض لوله است که وقتی از حرارت قرمز میشه میتونی فورا جایگزینش کنی ولی هم سنگین بود هم لگدش خیلی زیاد بود و بعد از چندتا شلیک 250 تایی واقعی هر یک ضربه لگدش مثل این بود که دارن شکنجه ات میدن هیچوفت هم گلوله توش گیر نمیکرد بلکه قطار فشنگ که باید میکشید بالا خودشو خوب تو جای خودش نمینشست. من که چندتا گونی کنفی رو هم میذاشتم میبستم به ته قنداق چون ما کلاه سبزهای ژاندارمری بودیم و چون در جوخه های کوچیک وارد خاک عراق میشدیم برای شناسایی یا عملیات خیلی پیش میومد با گشتی های عراقی یا کوله دمکرات برخورد میکردیم و برای اینکه بچه های ما بتونن از زیر آتش عراقیها که الان بهشون میگید برادران عراقی رد بشن باید پوششی عمل میکردیم و شلیکها را قطع نمیکردیم تا بچه های جوخه بتونن بدون خط از جلوی عراقیها رد بشن و وقتی این شلیکها طول میکشید هر یک گلوله که شلیک میشد انگار با نوک تیز کلنگ میکوبند توی کتف ما ولی تحت هیچ شرایطی نمیتونستیم تیر اندازی دقیق را متوقف کنید و باید همین موقعیت را ادامه میدادیم ولی جاهایی که تیراندازی دقیق لازم نبود، بعد از چند تا رگبار دیگه همون قبضه تو دستمون بود و قنداق را به شونه نمیچسبوندیم. یادش به خیر. راستی امروز مرغ کیلیویی چهل هزار تومن بود ولی پشیمون نیستم 
سلام سرباز دلاور قدیمی وطن شما برای ایران جنگیدی و این مهم است. این کشور ماندنی است به همت بزرگانی چون تو 
