کوچکداشت پژوهشگران برتر ایران !
با صحنه هايي همراه بود كه در نهايت منجر به اعتراض پژوهشگران كشورمان شد ، به طوري كه پژوهشگر برتر كشور صبح امروز (سه شنبه ) در مصاحبه اي با راديو ضمن اعتراض به نحوه برگزاري اين همايش از تحقير پژوهشگران در اين همايش انتقاد كرد و خبر داد که مسئولان برگزاري اين همايش روز گذشته پس از ساعت ها سخنراني وقتي براي برگزاري مراسم تجليل باقي نگذاشتند و در نهايت به بهانه ضيق وقت براي تجليل از پژوهشگر برتر كشور 1 سكه ! بهار آزادي به همراه يك لوح تقدير به او تقديم كردند و از ديگر پژوهشگران خواستند تا براي دريافت هديه خود در مقابل دفتر دبير خانه همايش صف بكشند !
درست در روزي كه مسئولان ورزش كشور اعلام كردند كه اگر تيم ملي فوتبال كشورمان در مسابقات جام ملت هاي آسيا قهرمان شود به هر يك از بازيكنان تيم ملي 150 عدد سكه پاداش خواهند داد ( جمعا بيش از 3 هزار سكه و به ارزش بيش از 1 ميليارد تومان ) همايشي در ساختمان اجلاس سران كشورهاي اسلامي در تهران برگزار شد ، كه با تحقير جمع بزرگي از اصحاب علم و پژوهشگران برتر كشورمان خاتمه يافت.
به گزارش خبرنگار عصر ايران اين همايش كه با حضور دو وزير كابينه و رييس دفتر رييس جمهوري از ساعت 8 صبح در محل ساختمان اجلاس سران سازمان كنفرانس اسلامي در تهران برگزار شد ، با صحنه هايي همراه بود كه در نهايت منجر به اعتراض پژوهشگران كشورمان شد ، به طوري كه پژوهشگر برتر كشور صبح امروز (سه شنبه ) در مصاحبه اي با راديو ضمن اعتراض به نحوه برگزاري اين همايش از تحقير پژوهشگران در اين همايش انتقاد كرد و خبر داد که مسئولان برگزاري اين همايش روز گذشته پس از ساعت ها سخنراني وقتي براي برگزاري مراسم تجليل باقي نگذاشتند و در نهايت به بهانه ضيق وقت براي تجليل از پژوهشگر برتر كشور 1 سكه ! بهار آزادي به همراه يك لوح تقدير به او تقديم كردند و از ديگر پژوهشگران خواستند تا براي دريافت هديه خود در مقابل دفتر دبير خانه همايش صف بكشند !
اين اقدام مسئولان برگزاري همايش را می توان با وعده مسئولان به تيم ملي فوتبال كشورمان مقايسه كرد و به ذكر نكاتي چند در اين باره پرداخت :
1- كسي از تجليل قهرمانان ورزشي كشورمان ناراحت نيست و بسیاری از مردم از تجليل و قدرداني از قهرمان آفرينان كشورشان راضي هستند ، ولي بحث اصلي اينجاست كه فاصله تجليل از يك قهرمان ورزشي با پژوهشگر يا پژوهشگران برتر كشور آيا بايد 1 به 150 باشد ؟!
این موضوع به تنهایی نشان می دهد که مملکت ما به شدت دچار عارضه مرگبار جابجایی اولویت ها شده است و الا چگونه می شود برای یک ورزشکار ، به خاطر یک مدال ورزشی ، سکه تمام بهار آزادی داد ولی برای کسی که عمری را در تحقیق و پژوهش گذرانده و عملاً به جامعه و کشوش خدمت می کند ، تنها یک سکه داد و البته یک لوح تقدیر؟!
با این ندانم کاری ها و تبعیض ها ، آقایان انتظار دارند متفکران و محققان و مخترعان این مملکت ، سودای عزیمت به خارج را هم نداشته باشند! باور کنید اگر این همایش برگزار نمی شد و آن یک سکه هم جایزه داده نمی شد ، سنگین تر بود و لا اقل حرمت پژوهش و پژوهشگر حفظ می شد!
کسانی که مدام می پرسند چرا در ایران علم آن طور که باید و شاید پیشرفت نمی کند ، مروری بر همین همایش داشته باشند تا جواب هایشان را دریابند.
2- مسئولان برگزاري در همايشي كه دو وزير و رييس دفتر رييس جمهور در آن شركت دارند و قرار است از برترين پژوهشگران كشور در آن تجليل شود ، چرا بايد سوژه اصلي همايش كه تجليل از پژوهشگران برتر كشور است را به يك ميتينگ تبليغاتي براي خود تبديل كنند و آن قدر حرف بزنند كه سوژه اصلي همايش فداي سخنراني هاي مسئولان شود .
آيا جا نداشت در چنين همايشي به جاي مسئولاني كه هميشه و 24 ساعته به صورت يك طرفه حرافي مي كنند ، آقایان فقط گوش می دادند به درد دل پژوهشگران؟!
3- چرا بايد در این مراسم ، پژوهشگران كشور براي دريافت جوايز خود به نحو تحقير آميزي جلوی دبیرخانه صف بكشند ! آيا تجليل از پژوهشگران با اين هداياي ناچيز و صف كشيدن آنها براي دريافت اين هديه ناچيز تحقير پژوهشگر نيست ؟! این همایش ، بزرگداشت پژوهشگران بود یا کوچکداشت آنها؟
4- " توليد علم " ، " بومي كردن علوم " ، "جنبش نرم افزاري " و حتما از طريق برگزاري اين چنين همايش هايي قابل تحقق خواهد بود ! همايش هايي كه به نظر مي رسد صرفا براي رفع تكليف برگزار مي شود و تازه بعضي مسئولان از فرصت چند ساعته همين همايش ها هم نمي گذرند و تريبون سخن سرايي را به دست گرفته و آن قدر حرف مي زنند كه وقت براي سوژه اصلي برگزاري همايش نباشد !
واقعا بايد به مسئولان برگزاري اين همايش به دليل برگزاري يك چنين همايش هايي دست مريزاد گفت !!
به گزارش خبرنگار عصر ايران اين همايش كه با حضور دو وزير كابينه و رييس دفتر رييس جمهوري از ساعت 8 صبح در محل ساختمان اجلاس سران سازمان كنفرانس اسلامي در تهران برگزار شد ، با صحنه هايي همراه بود كه در نهايت منجر به اعتراض پژوهشگران كشورمان شد ، به طوري كه پژوهشگر برتر كشور صبح امروز (سه شنبه ) در مصاحبه اي با راديو ضمن اعتراض به نحوه برگزاري اين همايش از تحقير پژوهشگران در اين همايش انتقاد كرد و خبر داد که مسئولان برگزاري اين همايش روز گذشته پس از ساعت ها سخنراني وقتي براي برگزاري مراسم تجليل باقي نگذاشتند و در نهايت به بهانه ضيق وقت براي تجليل از پژوهشگر برتر كشور 1 سكه ! بهار آزادي به همراه يك لوح تقدير به او تقديم كردند و از ديگر پژوهشگران خواستند تا براي دريافت هديه خود در مقابل دفتر دبير خانه همايش صف بكشند !
اين اقدام مسئولان برگزاري همايش را می توان با وعده مسئولان به تيم ملي فوتبال كشورمان مقايسه كرد و به ذكر نكاتي چند در اين باره پرداخت :
1- كسي از تجليل قهرمانان ورزشي كشورمان ناراحت نيست و بسیاری از مردم از تجليل و قدرداني از قهرمان آفرينان كشورشان راضي هستند ، ولي بحث اصلي اينجاست كه فاصله تجليل از يك قهرمان ورزشي با پژوهشگر يا پژوهشگران برتر كشور آيا بايد 1 به 150 باشد ؟!
این موضوع به تنهایی نشان می دهد که مملکت ما به شدت دچار عارضه مرگبار جابجایی اولویت ها شده است و الا چگونه می شود برای یک ورزشکار ، به خاطر یک مدال ورزشی ، سکه تمام بهار آزادی داد ولی برای کسی که عمری را در تحقیق و پژوهش گذرانده و عملاً به جامعه و کشوش خدمت می کند ، تنها یک سکه داد و البته یک لوح تقدیر؟!
با این ندانم کاری ها و تبعیض ها ، آقایان انتظار دارند متفکران و محققان و مخترعان این مملکت ، سودای عزیمت به خارج را هم نداشته باشند! باور کنید اگر این همایش برگزار نمی شد و آن یک سکه هم جایزه داده نمی شد ، سنگین تر بود و لا اقل حرمت پژوهش و پژوهشگر حفظ می شد!
کسانی که مدام می پرسند چرا در ایران علم آن طور که باید و شاید پیشرفت نمی کند ، مروری بر همین همایش داشته باشند تا جواب هایشان را دریابند.
2- مسئولان برگزاري در همايشي كه دو وزير و رييس دفتر رييس جمهور در آن شركت دارند و قرار است از برترين پژوهشگران كشور در آن تجليل شود ، چرا بايد سوژه اصلي همايش كه تجليل از پژوهشگران برتر كشور است را به يك ميتينگ تبليغاتي براي خود تبديل كنند و آن قدر حرف بزنند كه سوژه اصلي همايش فداي سخنراني هاي مسئولان شود .
آيا جا نداشت در چنين همايشي به جاي مسئولاني كه هميشه و 24 ساعته به صورت يك طرفه حرافي مي كنند ، آقایان فقط گوش می دادند به درد دل پژوهشگران؟!
3- چرا بايد در این مراسم ، پژوهشگران كشور براي دريافت جوايز خود به نحو تحقير آميزي جلوی دبیرخانه صف بكشند ! آيا تجليل از پژوهشگران با اين هداياي ناچيز و صف كشيدن آنها براي دريافت اين هديه ناچيز تحقير پژوهشگر نيست ؟! این همایش ، بزرگداشت پژوهشگران بود یا کوچکداشت آنها؟
4- " توليد علم " ، " بومي كردن علوم " ، "جنبش نرم افزاري " و حتما از طريق برگزاري اين چنين همايش هايي قابل تحقق خواهد بود ! همايش هايي كه به نظر مي رسد صرفا براي رفع تكليف برگزار مي شود و تازه بعضي مسئولان از فرصت چند ساعته همين همايش ها هم نمي گذرند و تريبون سخن سرايي را به دست گرفته و آن قدر حرف مي زنند كه وقت براي سوژه اصلي برگزاري همايش نباشد !
واقعا بايد به مسئولان برگزاري اين همايش به دليل برگزاري يك چنين همايش هايي دست مريزاد گفت !!
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۳۸
با سلاماحسنت به اين متن ، واقعا درد دل ما دانشگاهيان را بيان كرديد. دانشمندي كه حدود 100 مقاله ISI دارد آيا بايد اينگونه تجليل شود.وا اسفا..... با اين وضعيت چگونه ميتوان توقع پيشرفت علمي كشور را داشت؟؟؟؟؟؟؟؟؟
احسنت تابناک. آفرین بر کسی که چنین تحلیلهایی را نوشته. من به عنوان پژوهشگر نمونه انتخاب شدم ولی متاسفانه سخنرانیها بسیار طولانی بود و تنها یک سکه دادند که اگر نمیدادند سنگین تر بود واقعاً حق مطلب را ادا كرديد پزوهشگران محترم نگران نباشند چون مسئولین فوتبال خودشون می دونن این تیم فوتبال مقامی بهتر از ششم یا هفتم نمیاره که همچین وعده ایی رو دادند. در ايران ما انسانهاي كوچكي كه براي بزرگداشت بزرگان مي روند بعضا با يك مدرك جعلي مي توانند تا چندين سال وكيل و وزير باشند و با يكدست لباس ورزشي نمي توانند فوتباليست شوند ،پس در نظر اينان فوتباليست شدن امري سخت است اما علم همچون مدرك يكشبه بدست مي آيد!!! با سلامامسال یک کمی افزایش دادند.پارسال به عنوان پژوهشگر برتر استان انتخاب شدم در آذربایجان شرقی پس از 4 ساعت معطلی تنها یک نیم سکه دادند از طرف استانداری بدون اینکه خجالت هم بکشند و بدتر از اینها در سال 1386 پایان نامه دوره کارشناسی ارشد بنده به عنوان پایان نامه برتر کشور از طرف فرهنگستان هنر شد و با کلی تبلیغات فقط یک عدد تمام بهار دادند. در این مملکت علم و پژوهش کیلویی چنده؟؟؟؟؟
قدر واقعی پژوهشگران در مملکت همین قدر است. علم و دانش در مملكت ما جايگاه مهمي ندارد . اين را از روش برخورد با استيد برجسته دانشگاهها مي توان فهميد. واقعا به برگزاركنندگان اين گونه همايش ها بايد صدآفرين گفت !!!. لاقل چيزي ميداديد كه پول رفت و برگشت محقق بينوا !! تامين مي شد پژوهشمان و مدیریت پژوهشی مان هم عینا همانند فرهنگ مان است... همان قدر آشفته. گفتا ز كه ناليم كه از ماست كه بر ماستجاي بسي تاسف كه به دست خود نخبه ها را فراري مي دهيم و جالب اينكه همايش ايرانيان مقيم خارج از كشور راه مي اندازيم تا از تخصص و سرمايه اين عزيزان استفاده كنيم!!!!!!
اگر اولويت اول كشور پژوهش و متعاقب آن اجراي آن باشد كشور پيشرفت ميكند و الا واي به حال مملكت من به عنوان يك پژوهشگر در يكي از بزرگترين مراكز پژوهشي كشور كه برترين فارغ‌التحصيلان دانشگاه‌هاي معتبر را با زحمات فراوان طي ساليان جذب نموده است مشغول به فعاليتم. ما اينجا هر روزه شاهد اين تحقيرها و بي توجهي ها هستيم، اينقدر اين فشارها زياد است كه نر 42% مهاجرت اين نخبگان در سال‌هاي اخير را باعث گرديده است. توجه فرماييد 42%. تازه اين روزها به نوعي از انحلال، ادغام و تعطيلي اين مركز سخن مي‌گويند كه گويي تكه دستمالي را به دور مي‌اندازند. خدارا قسم ياد مي‌كنم كه يك تيم فوتبال را اينقدر راحت منحل نمي كنند كه يك مركز با جمعي از نخبگان را. واي از اين نخبه كشي با سلام*آیا این حرف ها به گوش کسی فرو می رود ؟ آیا اصلا گوشی وجود دارد ؟ آیا کسی دغدغه فرار مغز ها را دارد ؟ وقتی صحبت از فرار مغزها می شود مسئولین دست به جیب شده و آمارهای کذایی را از جیب خود بیرون آورده و میگویند طبق فلان آمار فرار مغز ها نداریم ، به جای اینکه به دنبال علت باشم متاسفانه همیشه صورت مسئله را پاک می کنیم ... چون به انرژي هسته اي كه END علوم است دست يافتيم ديگر به پژوهشگر نياز نداريم!!!!!! متاسفانه همین جوری هست نمیدونم چی بگم من یک دانشجوی دکترا هستم که روزانه 15 ساعت مطالعه دارم و به دلایلی برای ادامه تحصیل مثل بقیه دوستانم نرفتم خارج از کشور واقعا اشتباه کردم چون در سن 28 سالگی باید از بابام پول تو جیبی بگیرم . این هم که وضع اساتید ما هست.
من نیز از خواندن این مطالب و نحوه برخورد با پژوهشگران بسیار دلسرد شدم بي عدالتي هاي زيادي ديده مي شود براي مثال حقوق يك پژوهشگر عضو هيات علمي بين 3 تا 4 برابر حقوق يك پژوهشگر غير هيات علمي در شرايط برابر است و حال انكه عضويت به عنوان هيات علمي خود ماجراهاي زيادي دارد و از بي عدالتي رنج مي برد . و اين در حالي است كه ورزش فوتبال بايد اصلا به بخش خصوصي سپرده شود و نبايد از بيت المال برايش هزينه هاي ميلياردي تخصيص داده شود . اتفاقا اين رويداد واقعيت پنهان وضعيت پژوهش و ميزان ارزش مندي آن را نزد عده اي از مسئولين نشان مي دهد واقعيتي كه ما هر روز با آن مواجهيم در چند سال اخیر کمترین توجه به تحقیق و پژوهش صورت گرفته است. و بطور کلی بسیاری از امور کشور بدون فکر و مطالعه و تحقیق انجام می شود... و معمولاً بعد از آسیب رسانی، بدنبال چاره جویی و راه حل هایی برای معضلات پیچیده بوجود آمده می باشند. یه امیدی به پژوهشگران و اونم اینکه با این فوتبال و فوتبالیستهایی که ما داریم عمرا بتونیم قهرمان بشیم. در فوتبال مملکتو باید یه چند سالی تخته کننننننننن