لاله‌زار، زار مي‌زند

اينك از خاطره لاله‌زار، حتي يك لاله هم باقي نمانده است.

به نوشته «تهران امروز» به نقل از خبرگزاری میراث فرهنگ، از باغ‌هاي لاله‌زار، كه در مجاورت شهر تهران بودند تنها باغچه‌اي به جا ماند و از آن باغچه «خانه اتحاديه» كه هم‌اكنون در انبوهي از درختان قطور قرار گرفته است.

به گفته مسئول بافت تاريخي تهران اين درختان هم در حال خشك شدن هستند و به‌زعم مغازه‌داران اطراف درحال خشك كردن!! خانه امين السلطان با مساحت 9 هزار مترمربع، در انبوه مغازه‌هاي الكتريكي چنان از يادها رفته كه هيچ كاسب و فروشنده‌اي نه خانه اتحاديه را مي‌شناسد و نه خاطره دايي‌جان ناپلئون را.

قرار بود لاله‌زار شانزليزه تهران شود اما نشد. بي‌تفاوتي مسئولان و فروشندگاني كه حتي به گيشه‌هاي به جاي مانده از سينماهاي لاله‌زار هم رحم نكردند و كابل‌ها و لوازم الكتريكي‌شان را داخل آنها گذاشتند، نگذاشت كه اين خيابان با هويت تاريخي و لاله‌هاي هرساله‌اش، نگين خيابان‌هاي تهران شود.

پياده روهاي لاله زار كه روزگاري محل بحث و تبادل نظر افراد سرشناس تاريخي بود امروز راسته پاركينگ موتورها و چرخ دستي‌هايي است كه كارتون كليد و پريز حمل مي‌كنند. لاله زار فعلي چنان رو به افول رفته است كه قدم زدن در آن و ديدن بافت تهران قديم رعب انگيز است. «خسرو عروجي»، يكي از مغازه‌داراني است كه از سال 41 خياطي داشته و امروز مغازه پيراهن فروشي دارد. مي‌گويد: «درلاله‌زار خانه‌هاي بسيار بزرگي وجود داشته كه امروز همگي خراب شده و جايشان را به پاساژهاي تجاري داده‌اند. به‌طوري كه هتل كاروان كه روزگاري محل آمد و رفت توريست‌ها بود تخريب شده و همينطور حمام بزرگي كه روبه‌روي آن هتل بود از بين رفته است و جايشان را پاساژها گرفته‌اند.»

عروجي در پاسخ به اين پرسش كه چه عاملي باعث شد تا لاله زار تبديل به بورس الكتريكي شود مي‌گويد: «بسياري از اين مغازه‌داران بازنشسته‌هاي دولتي يا از جمله افرادي بودند كه از اداره جات بازخريد شده بودند. آنها چون كار ديگري بلد نبودند الكتريكي باز مي‌كردند و چراغ و لوازم الكتريكي مي‌فروختند به‌طوري كه هم‌اكنون يك توليدكننده در راسته لاله زار وجود ندارد.»

اين درحالي است كه بسياري از بناهاي تاريخي كه در لاله‌زار وجود دارد تنها نمايي پوسيده است براي اينكه گذشته‌اي حفظ شده باشد و زماني كه از وضعيت نابسمان اين بناها پرسش مي‌شود فروشندگان مي‌گويند بناهاي تاريخي كه در طبقه فوقاني قرار دارد كارگاهايي است كه افراد بسياري در آن مشغول به فعاليت هستند و ما موظف به حفظ نماي بنا هستيم و هيچ مسئوليتي نسبت به معماري درون بناها نداريم.