دكتر آلينوش طريان، نخستين بانوي ايراني كه به مقام استادي در رشته فيزيك نايل شده بود، در آخرين روزهاي 90 سالگي‌اش از ميان ما رخت بربست.
طريان كه متولد سال 1299 تهران بود، بعد از دريافت درجه كارشناسي فيزيك از دانشكده علوم دانشگاه تهران، در آزمايشگاه دانشكده علوم مشغول به خدمت شد. سپس با هزينه شخصي به فرانسه رفت و در دانشگاه سوربن، مدرك دكتراي خود را در رشته فيزيك دريافت كرد و با وجود پيشنهاد استادي در دانشگاه سوربن به ايران بازگشت و در دانشگاه تهران به سمت استادي منصوب شد. طريان درباره بازگشتش به ايران بعد از تحصيل در فرانسه بارها گفته بود: «خيلي‌ها به من گفتند كه آنجا بمانم؛ اما من به ايران برگشتم تا به فرزندان اين كشور كمك كنم.»
البته اين علاقه آنقدر قوي و پايدار بود كه پس از جدايي از دانشگاه و دانشجويانش هنوز هم مادرانه خاطرات روزهاي حضور در كلاس درس را مرور مي‌كرد و با وجودي كه در سال 1358 بازنشسته شده بود، اما علاقه‌اش به علم و دانش سبب شد تا وصيتنامه‌اي تنظيم كند و منزل مسكوني خود را پس از مرگ به ارامنه جلفا و دانشجوياني كه محل اسكان مناسبي ندارند، ببخشد.
آلينوش طريان از بزرگاني بود كه علم كشور بخصوص حوزه فيزيك و نجوم هيچ‌گاه فراموشش نخواهد كرد. او كه براي نخستين‌بار درس‌هاي فيزيك خورشيدي و اخترفيزيك را ارائه داد، پايه‌گذاري نخستين رصدخانه فيزيك خورشيدي و پايه‌گذاري نخستين تلسكوپ خورشيدي را در كارنامه پربارش براي هميشه ثبت كرد.
امروز در حالي پيكر اين بزرگ‌بانوي علمي كشور ساعت يك بعدازظهر از كليساي مريم مقدس واقع در تهران ـ خيابان جمهوري ـ بين حافظ و استانبول ـ خيابان ميرزاكوچك‌خان تشييع مي‌شود كه بسياري از اساتيد و دانشجويان كشور آنچه هستند را مديون او و ديگراني مي‌دانند كه زندگيشان را وقف ايران و ايراني كرده‌اند.
چه انسان بزرگ و شريفي. خدا ايشان را رحمت كند.