از «دريک» هخامنشي تا «ريال» وارداتي
به اين دليل است كه پول رايج كنوني در منطقه ما ريال، دينار يا ليره است. مي‌توان حدس زد پذيرش ريال در اواخر دوره قاجاريه و اوايل دوره پهلوي، به دليل مفهوم سلطنتي آن بوده است كه در آغاز اين مطلب به آن اشاره شد و هم اکنون شايسته‌ترين كانديدا براي پول ملي «دريك» است كه از آغاز تاريخ مكتوب كشور ما ايران تاكنون بر جاي مانده است.
روزنامه ملت ما نوشت:
حذف سه يا چهار صفر از پول ملي كه وارد مرحله اجرايي مي‌شود، بار ديگر پيشينه پول ايران را در ميان كارشناسان و مردم بر سر زبان‌ها انداخته است. ريال كه پول كنوني كشور است و به يك صد دينار تقسيم مي‌شود، در تقسيمات فعلي پولي ارزش اندكي يافته است، به گونه‌اي كه دينار از گردونه خارج شده و تومان كه نامي غيررسمي است و از 10ريال تشكيل شده در زبان ها جا افتاده است. اگر صفرهاي پول ملي برداشته شود، بار ديگر دينار وارد گردونه بازار خواهد شد كه همين امر باعث شده كارشناسان و مردم در اين مقطع پيشنهادهاي جديدي را براي پول ملي طرح كنند.
از جمله اين پيشنهادها، حذف سه يا چهار صفر و تركيب ريال و دينار يا استفاده از تومان و ريال است كه هر تومان به 10 واحد ريالي يا حتي صد واحد ريالي تقسيم شود. به هر حال در اين مقطع مي‌توان پايه جديدي براي پول ملي تعريف كرد كه از واژه‌هاي وارداتي يا حتي استعماري استفاده نشود. در اين مقوله «دريك» مورد توجه بسياري از مردم و حتي كارشناسان قرار گرفته است.
انتظار مي‌رود مقوله پول ملي به عنوان يك لايحه جديد در مجلس مورد بحث و بررسي قرار گيرد و هر آنچه مجلس بر اساس پيشنهادهاي بانك مركزي تصويب كرد تبديل به نام و پايه پول ملي كشور شود تا بنا بر آن سكه‌هاي جديد ضرب و اسكناس‌هاي تازه نيز چاپ شود.
لازم به يادآوري است، سكه كه نقش بسياري در معاملات روزانه مردم بازي مي‌كند بايد به گونه‌اي طراحي شود كه تاحد ممكن جاي اسكناس را در خريد و خدمات روزانه بگيرد، پس وزن آن بسيار مهم مي‌شود. اسكناس نيز كه با كارت‌هاي اعتباري جايگاه خود را تقريبا از دست داده است، در معاملات كلان هنوز مي‌تواند نقشي بر عهده داشته باشد.
آنچه گفته شد، بررسي‌هاي كارشناسانه براي پايه‌گذاري پول جديد ملي در كشور اهميت زيادي دارد. به همين جهت، روزنامه «ملت ما» وظيفه خود دانسته است كه به تاريخچه نام‌هاي پولها و سكه‌هاي رايج كشور از زمان هخامنشيان تا دوران بعد از اسلام و تا امروز بپردازد تا خوانندگان بدانند ريال واژه‌اي اسپانيايي است كه به رويال و سلطنت منسوب است، تومان واژه‌اي مغولي است و در طول تاريخ سكه به نام پادشاهان و فرمانروايان مي‌زده‌اند، مانند سكه عباسي مربوط به شاه عباس اول يا نادري مربوط به دوره نادرشاه افشار و همچنين دريك در دوران هخامنشيان و شاهي در دوران ساسانيان.
* * *
ريال از واژه اسپانيايي و پرتغالي Real كه به معني شاهي يا سلطنتي است و معادل انگليسي آن Royal (شاهنشاهي) است، وارد زبان فارسي و حتي برخي كشورهاي عربي به عنوان پول رايج كشور شده است.
گفتني است، در قرون وسطي تا اوايل قرون جديد، يعني از سال 1947 تا سال‌هاي پايان قرن نوزدهم در اسپانيا به نام پادشاه ضرب ميشد.
پرتغالي‌ها نيز همين نام را از اسپانيايي‌ها گرفته بودند و زماني كه كشتي‌هاي دو كشور اسپانيا و پرتغال با نيت استعمار كشورهاي آسيا و آفريقا در درياهاي آزاد به راه افتادند، سكه‌هاي رايج در كشور خود را نيز به همراه داشتند و واژه رئال را كه بعدا در زبان‌هاي فارسي و عربي ريال تلفظ ميشد، با مصداق‌هاي آنكه سكه‌هاي ضرب شده در اسپانيا و پرتغال بود با خود همراه آوردند.
براي نمونه، تا سال 1994 پول كشور برزيل نيز ريال بود كه تلفظ محلي آن رييل بود. لازم به يادآوري است، هرچند ريال در داخل كشور ايران رواج داشت ولي از سال 1798 يعني دوره سلطنت فتحعليشاه قاجار به عنوان پول رسمي ممالك محروسه ايران شناخته شد و هر ريال 1250 دينار بود. در همين زمان تومان نيز كه از زمان ايلخانان مغول در ايران رواج يافته بود، رواج داشت و البته هر تومان 10 هزار دينار بود كه در كنار ريال، پول رايج كشور بود.
پيش از رواج ريال در كشور در دوران پس از اسلام سكه به نام شاهان زده ميشد كه براي مثال سكه سلطان محمود غزنوي «محمودي»، سكه شاه عباس اول «عباسي» و سكه نادرشاه افشار «نادري» نام داشتند.
همين طور ساير سلاطين ايراني سكه به نام خود مي‌زدند. جالب توجه است كه سكه زدن يكي از نشانه‌هاي استقلال به شمار مي‌رفت. پيش از اسلام نيز سكه «دريك» در زمان هخامنشيان و سكه شاهي به عنوان پول ملي در زمان ساسانيان ضرب ميشد. لازم به يادآوري است كه «دريك» در سال 514 قبل از ميلاد از زمان داريوش هخامنشي ضرب شد و يكي از معتبرترين پول‌هاي جهان به شمار مي‌رفت.
اين سكه که امروز قدمت آن به 2525 سال ميرسد، بين 35/8 تا 42/8 گرم وزن داشت كه در يك روي آن تصوير سرباز كماندار هخامنشي، در حالي كه نشسته بود و تير در چله كمان داشت دیده ميشد، ولي روي ديگر تصويري نداشت، فرورفتگي‌هاي چهارگوشي در آن ديده ميشد كه جاي نگهداري طلا روي سندان بود كه هنگام كوفتن چكشي با تصوير كماندار فرو نلغزد. بعدها نيز نيم دريكي و يك‌چهارم دريكي نيز بر تعداد سكه‌هاي طلاي دوران هخامنشي افزوده شد.
در دوره ساسانيان نيز سكه شاهي يا شاپوري ضرب ميشد كه اعراب به آن دينار مي‌گفتند. وزن سكه‌هاي مختلف بين 13 تا 22 گندم برآورد ميشد و البته اتفاق مهمي كه افتاد ضرب سكه‌هاي مختلف از طلا گرفته تا نقره و مس بود و اين سكه‌ها در حدود 150 نقطه كشور با مجوز دولت مركزي ضرب مي‌شدند. در زمان ساسانيان سكه‌ها داراي دو رو شدند، در يك رو عكس نيم تنه پادشاه با كلاهخود يا تاج و در روي ديگر تصوير دو موبد زرتشتي و يك آتشكده بود و روي سكه‌ها نام پادشاه و تاريخ نيز ضرب شده بود.
اين رويه در دوره امپراتوري ساساني ادامه داشت.
هرچند سكه‌هاي دوره‌هاي هخامنشي و ساساني در اكتشافات كشورهای حوزه درياي مديترانه، حوزه خليج فارس و شمال آفريقا به و‌فور يافت شده است، ولي اكتشافات نشان داده اين دو پول صرفنظر از جهاني بودن در ميان ساير كشورها ارزش و اعتبار زيادي داشته‌اند و حتي سكه دريك هخامنشي از مهم‌ترين سكه‌هاي جهان قديم بوده است. در زمان هخامنشيان هيچ كدام از ساتراب‌ها حق ضرب سكه طلا نداشتند و سكه‌هاي ضرب شده نظم و نسق زيادي داشت.
عيار بسيار بالاي سكه‌ها و تفاوت اندك وزن آنها از جمله ويژگي‌هاي سكه‌هاي دريك بود و گفتني است كه نام دريك نخستين نام بر جاي مانده از سكه‌هاي ايراني و حتي جهاني است كه نمونه‌هاي آن را در بسياري از موزه‌هاي معتبر جهان مي‌توان يافت. شماري از ايران‌شناسان معتقد بودند كه نام دريك از داركوس يعني داريوش گرفته شده ولي بیشتر آنان بر اين عقيده‌اند كه «دريك» در پارسي باستان معني «زر» داشته است.
اما ريال كه هم‌اكنون پول ملي كشور است، در زمان رضاشاه رسما پول ملي شد و به صورت سكه و اسكناس در تمام كشور رواج يافت. بعد از انقلاب اسلامي نيز همين پول با تغييراتي در نقش سكه‌ها و اسكناس‌ها پول رايج كشور جمهوري اسلامي ايران است. سكه طلاي اين دوره نيز بهار آزادي ناميده شد كه پيش از انقلاب پهلوي نام داشت.
با توجه به تاريخچه پول در ايران، بايد گفت: تنها زماني كه از واژه پارسي براي پول ملي استفاده شده، در دوران هخامنشي و ساساني بوده است كه واژه دوره ساسانيان منسوب به شاه بوده ولي واژه دوره هخامنشي معني زر داشته و مصداق پول ملي كشور بوده است.
گفتني است كه واژه ريال نيز چون به وسيله قدرت‌های استعماري آن زمان يعني اسپانيايي‌ها و پرتغالي‌ها از طريق درياهاي آزاد به خليج فارس راه يافته و وارد ايران شده است، داراي مفهومي استعماري است كه انگليس نيز به عنوان كشوري استعمارگر سعي در جا انداختن «ليره» در مقابل آن داشت و در مواردي براي جلوگيري از ريال، دينار را تقويت مي‌كرد.
به اين دليل است كه پول رايج كنوني در منطقه ما ريال، دينار يا ليره است. مي‌توان حدس زد پذيرش ريال در اواخر دوره قاجاريه و اوايل دوره پهلوي به دليل مفهوم سلطنتي آن بوده است كه در آغاز اين مطلب به آن اشاره شد و در حال حاضر شايسته‌ترين كانديدا براي پول ملي دريك است كه از آغاز تاريخ مكتوب كشور ما ايران تاكنون بر جاي مانده است.
حذف سه يا چهار صفر از پول ملي كه وارد مرحله اجرايي مي‌شود، بار ديگر پيشينه پول ايران را در ميان كارشناسان و مردم بر سر زبان‌ها انداخته است. ريال كه پول كنوني كشور است و به يك صد دينار تقسيم مي‌شود، در تقسيمات فعلي پولي ارزش اندكي يافته است، به گونه‌اي كه دينار از گردونه خارج شده و تومان كه نامي غيررسمي است و از 10ريال تشكيل شده در زبان ها جا افتاده است. اگر صفرهاي پول ملي برداشته شود، بار ديگر دينار وارد گردونه بازار خواهد شد كه همين امر باعث شده كارشناسان و مردم در اين مقطع پيشنهادهاي جديدي را براي پول ملي طرح كنند.
از جمله اين پيشنهادها، حذف سه يا چهار صفر و تركيب ريال و دينار يا استفاده از تومان و ريال است كه هر تومان به 10 واحد ريالي يا حتي صد واحد ريالي تقسيم شود. به هر حال در اين مقطع مي‌توان پايه جديدي براي پول ملي تعريف كرد كه از واژه‌هاي وارداتي يا حتي استعماري استفاده نشود. در اين مقوله «دريك» مورد توجه بسياري از مردم و حتي كارشناسان قرار گرفته است.
انتظار مي‌رود مقوله پول ملي به عنوان يك لايحه جديد در مجلس مورد بحث و بررسي قرار گيرد و هر آنچه مجلس بر اساس پيشنهادهاي بانك مركزي تصويب كرد تبديل به نام و پايه پول ملي كشور شود تا بنا بر آن سكه‌هاي جديد ضرب و اسكناس‌هاي تازه نيز چاپ شود.
لازم به يادآوري است، سكه كه نقش بسياري در معاملات روزانه مردم بازي مي‌كند بايد به گونه‌اي طراحي شود كه تاحد ممكن جاي اسكناس را در خريد و خدمات روزانه بگيرد، پس وزن آن بسيار مهم مي‌شود. اسكناس نيز كه با كارت‌هاي اعتباري جايگاه خود را تقريبا از دست داده است، در معاملات كلان هنوز مي‌تواند نقشي بر عهده داشته باشد.
آنچه گفته شد، بررسي‌هاي كارشناسانه براي پايه‌گذاري پول جديد ملي در كشور اهميت زيادي دارد. به همين جهت، روزنامه «ملت ما» وظيفه خود دانسته است كه به تاريخچه نام‌هاي پولها و سكه‌هاي رايج كشور از زمان هخامنشيان تا دوران بعد از اسلام و تا امروز بپردازد تا خوانندگان بدانند ريال واژه‌اي اسپانيايي است كه به رويال و سلطنت منسوب است، تومان واژه‌اي مغولي است و در طول تاريخ سكه به نام پادشاهان و فرمانروايان مي‌زده‌اند، مانند سكه عباسي مربوط به شاه عباس اول يا نادري مربوط به دوره نادرشاه افشار و همچنين دريك در دوران هخامنشيان و شاهي در دوران ساسانيان.
* * *
ريال از واژه اسپانيايي و پرتغالي Real كه به معني شاهي يا سلطنتي است و معادل انگليسي آن Royal (شاهنشاهي) است، وارد زبان فارسي و حتي برخي كشورهاي عربي به عنوان پول رايج كشور شده است.
گفتني است، در قرون وسطي تا اوايل قرون جديد، يعني از سال 1947 تا سال‌هاي پايان قرن نوزدهم در اسپانيا به نام پادشاه ضرب ميشد.
پرتغالي‌ها نيز همين نام را از اسپانيايي‌ها گرفته بودند و زماني كه كشتي‌هاي دو كشور اسپانيا و پرتغال با نيت استعمار كشورهاي آسيا و آفريقا در درياهاي آزاد به راه افتادند، سكه‌هاي رايج در كشور خود را نيز به همراه داشتند و واژه رئال را كه بعدا در زبان‌هاي فارسي و عربي ريال تلفظ ميشد، با مصداق‌هاي آنكه سكه‌هاي ضرب شده در اسپانيا و پرتغال بود با خود همراه آوردند.
براي نمونه، تا سال 1994 پول كشور برزيل نيز ريال بود كه تلفظ محلي آن رييل بود. لازم به يادآوري است، هرچند ريال در داخل كشور ايران رواج داشت ولي از سال 1798 يعني دوره سلطنت فتحعليشاه قاجار به عنوان پول رسمي ممالك محروسه ايران شناخته شد و هر ريال 1250 دينار بود. در همين زمان تومان نيز كه از زمان ايلخانان مغول در ايران رواج يافته بود، رواج داشت و البته هر تومان 10 هزار دينار بود كه در كنار ريال، پول رايج كشور بود.
پيش از رواج ريال در كشور در دوران پس از اسلام سكه به نام شاهان زده ميشد كه براي مثال سكه سلطان محمود غزنوي «محمودي»، سكه شاه عباس اول «عباسي» و سكه نادرشاه افشار «نادري» نام داشتند.
همين طور ساير سلاطين ايراني سكه به نام خود مي‌زدند. جالب توجه است كه سكه زدن يكي از نشانه‌هاي استقلال به شمار مي‌رفت. پيش از اسلام نيز سكه «دريك» در زمان هخامنشيان و سكه شاهي به عنوان پول ملي در زمان ساسانيان ضرب ميشد. لازم به يادآوري است كه «دريك» در سال 514 قبل از ميلاد از زمان داريوش هخامنشي ضرب شد و يكي از معتبرترين پول‌هاي جهان به شمار مي‌رفت.
اين سكه که امروز قدمت آن به 2525 سال ميرسد، بين 35/8 تا 42/8 گرم وزن داشت كه در يك روي آن تصوير سرباز كماندار هخامنشي، در حالي كه نشسته بود و تير در چله كمان داشت دیده ميشد، ولي روي ديگر تصويري نداشت، فرورفتگي‌هاي چهارگوشي در آن ديده ميشد كه جاي نگهداري طلا روي سندان بود كه هنگام كوفتن چكشي با تصوير كماندار فرو نلغزد. بعدها نيز نيم دريكي و يك‌چهارم دريكي نيز بر تعداد سكه‌هاي طلاي دوران هخامنشي افزوده شد.
در دوره ساسانيان نيز سكه شاهي يا شاپوري ضرب ميشد كه اعراب به آن دينار مي‌گفتند. وزن سكه‌هاي مختلف بين 13 تا 22 گندم برآورد ميشد و البته اتفاق مهمي كه افتاد ضرب سكه‌هاي مختلف از طلا گرفته تا نقره و مس بود و اين سكه‌ها در حدود 150 نقطه كشور با مجوز دولت مركزي ضرب مي‌شدند. در زمان ساسانيان سكه‌ها داراي دو رو شدند، در يك رو عكس نيم تنه پادشاه با كلاهخود يا تاج و در روي ديگر تصوير دو موبد زرتشتي و يك آتشكده بود و روي سكه‌ها نام پادشاه و تاريخ نيز ضرب شده بود.
اين رويه در دوره امپراتوري ساساني ادامه داشت.
هرچند سكه‌هاي دوره‌هاي هخامنشي و ساساني در اكتشافات كشورهای حوزه درياي مديترانه، حوزه خليج فارس و شمال آفريقا به و‌فور يافت شده است، ولي اكتشافات نشان داده اين دو پول صرفنظر از جهاني بودن در ميان ساير كشورها ارزش و اعتبار زيادي داشته‌اند و حتي سكه دريك هخامنشي از مهم‌ترين سكه‌هاي جهان قديم بوده است. در زمان هخامنشيان هيچ كدام از ساتراب‌ها حق ضرب سكه طلا نداشتند و سكه‌هاي ضرب شده نظم و نسق زيادي داشت.
عيار بسيار بالاي سكه‌ها و تفاوت اندك وزن آنها از جمله ويژگي‌هاي سكه‌هاي دريك بود و گفتني است كه نام دريك نخستين نام بر جاي مانده از سكه‌هاي ايراني و حتي جهاني است كه نمونه‌هاي آن را در بسياري از موزه‌هاي معتبر جهان مي‌توان يافت. شماري از ايران‌شناسان معتقد بودند كه نام دريك از داركوس يعني داريوش گرفته شده ولي بیشتر آنان بر اين عقيده‌اند كه «دريك» در پارسي باستان معني «زر» داشته است.
اما ريال كه هم‌اكنون پول ملي كشور است، در زمان رضاشاه رسما پول ملي شد و به صورت سكه و اسكناس در تمام كشور رواج يافت. بعد از انقلاب اسلامي نيز همين پول با تغييراتي در نقش سكه‌ها و اسكناس‌ها پول رايج كشور جمهوري اسلامي ايران است. سكه طلاي اين دوره نيز بهار آزادي ناميده شد كه پيش از انقلاب پهلوي نام داشت.
با توجه به تاريخچه پول در ايران، بايد گفت: تنها زماني كه از واژه پارسي براي پول ملي استفاده شده، در دوران هخامنشي و ساساني بوده است كه واژه دوره ساسانيان منسوب به شاه بوده ولي واژه دوره هخامنشي معني زر داشته و مصداق پول ملي كشور بوده است.
گفتني است كه واژه ريال نيز چون به وسيله قدرت‌های استعماري آن زمان يعني اسپانيايي‌ها و پرتغالي‌ها از طريق درياهاي آزاد به خليج فارس راه يافته و وارد ايران شده است، داراي مفهومي استعماري است كه انگليس نيز به عنوان كشوري استعمارگر سعي در جا انداختن «ليره» در مقابل آن داشت و در مواردي براي جلوگيري از ريال، دينار را تقويت مي‌كرد.
به اين دليل است كه پول رايج كنوني در منطقه ما ريال، دينار يا ليره است. مي‌توان حدس زد پذيرش ريال در اواخر دوره قاجاريه و اوايل دوره پهلوي به دليل مفهوم سلطنتي آن بوده است كه در آغاز اين مطلب به آن اشاره شد و در حال حاضر شايسته‌ترين كانديدا براي پول ملي دريك است كه از آغاز تاريخ مكتوب كشور ما ايران تاكنون بر جاي مانده است.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۳
انتشار یافته: ۲۲
چرا لقمه را می چرخانید الان هم به هزارتومان مردم میگویند 1 تومان .کافیه خوردهاش چاپ بشه یعنی ده ریال مساوی با یک تومان واحدهای زیر پانصد تومان حذف بشوند .یعنی یه 5 ریالی ضرب بشه به جای 500 تومان و یه 2.5 ریالی به جای 250 تومانی به اصطلاح 250 دیناری و یه 50 دیناری به جای 50 تومانی چهارتا صفر هم به راحتی از اسکناسهای بالای هزارتومانی برداشته شوند بدون اینکه ظاهر پولها عوض بشوند .و هزینهای رو دست دولت گذاشته بشود .بهترین راه حله لطفا برای یک بار هم شده نظر این حقیر را چاپ کنید. سپاس
اکنون که میخواهیم سه و یا چهار صفر از یکان پول ملی بکاهیم پیشنهاد میکنم با توجه به اینکه چند کشور دیگر این یکان را دارند، یکان جدید پول ملی ریال نباشد و بجای آن "داریک" ویا "دریک" نخستین واحد پول جهان که از سوی داریوش هخامنشی انتخاب شد را انتخاب کنید. برای اطمینان از درستی تصمیم خود میتوانید این موضوع را در سایت بانک مرکزی و یا سایت خودتان نظرسنجی کنید. و اینگونه جهانیان میفهمند که نخستین کشوری که در جهان واحد پول بنا نهاد ایران است. از مدیران تابناک میخواهیم که با توجه به دسترسی به مسئولین این پیشنهاد را با آنها در میان بگذارید. با سلام واحد پول تومان واجزا ان ریال باشد هر تومان هزار ریال والسلام خیلی عالی بود بنظر بنده استفاده از واحد پولی دریک بعنوان واحد بزرگ پول در ایران بسیار عالی میباشد. با این اوصاف دریک که بهتره البته فراموش نكنيم واژه دريك را يوناني ها به سكه هاي ايراني كه در زمان داريوش و بنام او ضرب ميشد دادند و تلفظ يوناني همان داريوش است 
با تشكر از دست اندركاران سايت وزين و محترم تابناكاز درج اين مطلب زبيا و وطن دوستانه و پيشنهاد بسيار مناسب شما كمال تشكر را داريم. به ويژه در شرايط بين المللي فعلي كه متأسفانه كشورهاي خلق الساعه‌اي كه هنوز چند دهه از عمرشان نيز نمي گذرد براي ايران عزيز ما ادعاي حقوق تاريخي مي كنند، انتخاب دريك به عنوان پول ملي سرزمين عزيزمان ايران جاويدان به نوعي نيز نشان دهنده اصالت و فرهنگ و تمدن هزاران ساله ماست كه در تاريخ جهان بي نظير است. همانطور كه يكي از فرهيختگان ايراني مي گفت حتي در شروع فيلم هاليوودي شاهزاده پارس (پرنس آو پرشيا) به درستي به اين مطلب اشاره مي كند كه ايرانيان در طول تاريخ ملت عاقلي بوده اند كه به هر سرزميني در جهان نيرو فرستاده اند، در آن سرزمين نظم حكمفرما مي شد.
تاريخ جهان ايرانيان را ملتي متمدن و عقل گرا و فرهنگي مي داند. استفاده از اين نمادهاي تمدني و فرهنگي هزاران ساله ايراني كه نشاندهنده خرد ايرانيان در طول تاريخ بوده است مايه مباهات و انسجام ملي است.
پاينده باد ايران و ايراني
بسیار خوب استاگر همه پرسی شود هم رای می آورد
به هیچ وجه نباید از واحد های غربی استفاده کرد
دشمن شاد می شویم
بهترین گزینه دریک است
سلام. تومان کلمه ای است ترکی نه مغولی به معنی لشگر که هنوز در ترکیه کاربرد دارد مثل Tümen komutanı یعنی سرلشگر! مغولان تاثیر گرفته از فرهنگ و زبان غنی اوغوز های ترک و بعد ایرانیان آن را گرفته به عنوان واحد پول استفاده کرده اند.تومان بخاطر شرقی بودن و جا افتاده بودن بهترین گزینه است. 
تابناک جان بگو به جای ریال و دینار از زر و سیم استفاده کنند که هم فارسیه هم یک رابطه معنایی بین واحد درشت و ریز وجود داره سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.
نظرسنجی
رشد قیمت دلار با مذاکره با آمریکا متوقف می شود؟