دلایل درونی و بیرونی بازی جدید غرب علیه ایران چیست؟

سرويس بين الملل ـ آژانس بين المللي انرژي اتمي، گزارش جديدي را درباره برنامه هسته اي ايران منتشر كرده و بنا بر آن مدعی است، تجهيزاتي در صنايع و تأسيسات هسته اي ايران پيدا شده كه از اين تجهيزات براي ساخت سلاح هسته اي بهره برده مي شود.

به گزارش «تابناك»، روزنامه آمريكايي «نيويورك تايمز»، با انتشار گزارشي مدعی شده است که تجهيزات فوق العاده پيشرفته اي در تأسيسات هسته اي ايران پيدا شده كه كارشناسان بر این باورند از اين تجهيزات پيشرفته، تنها براي ساخت سلاح هسته اي استفاده مي شود!

بنا بر این گزارش، اين نخستين باري است كه آژانس بين المللي انرژي اتمي چنين به صراحت درباره برنامه هسته اي ايران صحبت مي كند.

البته جزیيات بيشتري درباره اين گزارش منتشر نشده و آژانس مشخص نكرده كه اين تجهيزات را در كجا و در چه زماني پيدا كرده و به دست آورده است.

افزون بر اين، «نيويورك تايمز» مدعي شده است كه آژانس بين المللي انرژی اتمی در گزارش اخير خود در روز سه شنبه، براي نخستين بار، جزیياتي از قطعاتي از تأسيسات هسته اي ايران را كه در سال 2003، مشكوك به استفاده براي ساخت سلاح هسته اي بوده، شرح داده است؛ گزارشي كه به گفته «اولي هاينونن»، رئيس سابق بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي، پس از گذشت نزدیک ده سال و براي نخستين بار صورت گرفته است.

گویا، طرح این مسأله در راستای تقويت ادعاي نخست، يعني پيدا شدن قطعاتي مشكوك درباره برنامه هسته اي ايران، انجام شده است، چه، ضرورتي ندارد كه آژانس جزیيات بازرسي خود در سال 2003 را در حال حاضر منتشر كند، آن هم در حالي كه ادعاي جديدي با همين مضمون را نيز در گزارش روز گذشته خود منتشر كرده است.

اما اكنون پرسش اينجاست: چرا آژانس در چنين زماني، اين ادعاها را مطرح كرده است؟

به نظر مي رسد، دو عامل در اين ميان نقش دارند:

نخست اينكه شرايط و تحولات در كشورهاي منطقه ـ كه عمدتا متحد استراتژيك غرب به شمار می روند، به حدي گسترده و فراگير است كه غرب ناگزير براي سرپوش گذاشتن و خنثي كردن آنها ، تلاش دارد توجه افكار عمومي جهان را به مسأله هسته اي ايران معطوف كند، به ويژه آن كه عربستان، بحرين و يمن اكنون در معرض خطر انقلاب هاي مردمي قرار دارند.

غرب در انجام چنين كاری، اندكي ترديد به خود به راه نمي دهد؛ چه اينكه مثلا براي ناكام گذاشتن انقلاب مردمي لیبی، به آشوب داخلي ليبي دامن زد و ليبي را وارد يك جنگ داخلي كرد.

دوم آن كه مسائل و اختلاف نظرهاي يك ماه اخير در درون نظام كه اتفاقا هنوز هم برخي از مسئولين در پي دامن زدن به آن هستند، نيز در ارایه چنين گزارشي بي تأثير نيست؛ چه اينكه در يكي از استراتژي هاي جديد مقابله با ايران، بر تشديد و بهره از اختلافات داخلي نيز تأكيد شده است.

بنابراین، گویا در بعد بين المللي، اين وظيفه دستگاه ديپلماسي است كه اين تلاش ها را خنثي كند و از آن مهمتر در درون كشور، حركت مسئولان نظام بر پايه عقلانيت و خردورزي است كه مي تواند به همراه حل تنش ها و اختلافات، هر گونه طمع ورزي دشمن نسبت به ايران را به دليل اختلافات داخلي ناکام گذارد.