«شما با خدا معامله کرديد و فقيرانه هم زندگي مي‌کنيد. اين پول هم در حد يک وام براي زندگي حداقلي بوده است.»
اين جمله دلجويي علي لاريجاني، رئيس اصولگراي مجلس هشتم از 290 نماينده‌‌اي بود که از رسانه‌‌اي شدن ماجراي اعطاي «کمک هزينه صد ميليون توماني» مجلس به آنها ناراحت شده بودند و حسن کامران، نماينده اصفهان را متهم به «عوام فريبي» و «ظاهرسازي» کردند که چرا ماجراي اين کمک صد ميليون توماني را براي افکار عمومي مطرح و حالا کنترل اين ماجرا را برايشان تا اين حد سخت کرده است. البته اين اعتراض، ويژه يک جناح خاص نبود و تمام مجلس نشين‌ها از اينکه مردم در جريان قرار گرفتند که آنها بيست ميليون تومان براي خريد ماشين و هشتاد ميليون براي اجاره مسکن و دفتر کار از مجلس پول گرفته‌اند، گلايه‌مند بودند.
البته بحث بر سر اين نبود که اين کمک هزينه به اصطلاح «فقيرانه» بلاعوض است يا نه، بلکه لاريجاني، محسن کوهکن و حميدرضا رسايي، نمايندگان گروه حامي دولت، همگي معترض بودند که اصلاً چنين موضوعي نبايد مطرح مي‌شد. همين امر هم سبب شد از يک سو، صحن علني مجلس به جلسه محاکمه کامران به خاطر طرح اين ماجرا در رسانه‌ها تبديل شود و از سوي ديگر، نماينده کرج و از اصولگرايان مدافع دولت، تلويحاً با طرح موضوع پاليزدار و ارتباطش با «بعضي‌ها» کامران را با تهديد در جريان انداختن دوباره اين ماجرا روبه رو کند. البته در تمام مدت يک ساعتي که وقت صحن علني مجلس به اين ماجرا اختصاص يافت، لاريجاني به حسن کامران اجازه دادن تذکر و دفاع از خود را نداد.
البته اين ماجرا به مومضوع پاليزدار هم گره خورد، چرا که نماينده کرج، خطاب به کامران گفت: «بعضي‌ها به رفتار گذشته‌شان رجوع کنند. در خصوص پرونده پاليزدار، بايد قاضي به مجلس آمده و توضيحاتي درباره نقش اين آقا (کامران) و اطلاعات سري، نظامي و قضايي که به پاليزدار داده، ارايه کند تا افکار نماينده‌ها روشن شود و اين گونه نباشد که يک روز به نام پاليزدار، چهل روحاني را زير سؤال ببرند و روزي ديگر جمعي از نمايندگان را.»
در حالي که طرح موضوع پاليزدار و ربط آن به حسن کامران که رئيس کميته تحقيق و تفحص از قوه قضائيه بوده، به نوعي انحراف از موضوع و ابزاري براي فشار به کامران بود، لاريجاني با استقبال از اين تصميم گفت: «من به درخواست شما، تمکين و اگر لازم باشد، اين موضوع را پيگيري مي‌کنم.»
البته شايد اين براي نخستين بار بود که مجلسي‌ها تورم را پذيرفتند، چرا که حتي عنوان مي‌کردند با اين پولپنجاه تا هشتاد ميليون توماني حتي نمي‌توانند يک خانه 150متري در مناطق مرکزي تهران اجاره کنند و بايد به حاشيه شهر بروند. نماينده‌‌اي هم گلايه مي‌کرد که وقتي هر شب شصت نفر مهمان دارند، بايد خانه‌‌اي متناسب براي سکونت داشته باشند. حتي ستار هدايت‌خواه، معترض بود که چرا کامران به گونه‌‌اي صحبت کرده که گويي در مجلس «بخور بخور» است. حال آنکه نماينده‌ها حتي با اين پول هم هنوز نتوانستند در تهران خانه‌‌اي «در شأن نمايندگي» پيدا کنند. نمايندگان آنچنان از اين ماجرا ناراحت بودند که نه تنها آشكارا عنوان مي‌کردند در شأن خودشان هنوز نتوانستند براي سکونت جايي برگزينند، بلکه حتي هدايت خواه خطاب به کامران مي‌گفت: اين سخنان ناشي از مقدس‌مآبي و عوام فريبي است.
حسن کامران دو روز پيش از دريافت مبلغ صد ميليون تومان توسط هر نماينده انتقاد کرد و آن را به عنوان يک کمک بلاعوض نوعي «اشرافيگري» دانست، البته نمايندگان عنوان مي‌کردند بخشي از اين کمک بلاعوض نيست، اما کامران اظهار داشت براي اثبات اينکه اين رقم وام بلاعوض است، براي دريافت وام نام‌نويسي کرده و مبلغ را دريافت مي‌کند تا فيش‌هاي آن را به رسانه‌ها نشان دهد، اما علي لاريجاني به کامران معترض بود که نيمه خالي ليوان را مي‌بيند و برخي از اين وجوه استفاده نکرده و اصلاً نمايندگان مجلس مانند ديگر دستگاه‌ها «حق دارند» از خانه سازماني استفاده کنند و حالا وجهي به آنها داده شده که خانه‌‌اي اجاره کنند و «آيا اين موضوع اينقدر توهين داشت. اين هم وام نبوده است.»
اگر تمام نماينده‌ها اين مبلغ صد ميليون توماني را دريافت کنند، مبلغي معادل 29 ميليارد تومان به عنوان کمک هزينه به 290 نماينده مجلس داده مي‌شود. البته به گفته ناطق نوري از اعضاي هيأت رئيسه، بخشي از اين رقم بلاعوض نيست و از حقوق نمايندگان كم مي‌شود، البته مجلسي‌ها عنوان مي‌کنند حقوق ماهانه‌شان تنها هشتصد هزار تا يک ميليون تومان است و اگر به گفته اعضاي هيأت رئيسه، مبلغ وديعه پنجاه ميليون توماني معادل ماهي يک ميليون تومان از حقوق نماينده‌ها کسر شود، اين پرسش خبرنگاران بي‌پاسخ مي‌ماند که پس اگر يک نماينده يک ميليون تومان حقوق بگيرد و يک ميليون تومان هم بابت وديعه مسکن کسر شود، پس از مجلس ماهانه پولي دريافت نمي‌کند؟
از سويي، ناطق نوري که براي پاسخ به رسانه‌ها به راهروهاي مجلس آمده بود، هم به اين پرسش پاسخي نداد که چهار سال کار نمايندگان، معادل 48 ماه حساب مي‌شود. از سويي در چهار ماه گذشته، از حقوق آنها معادل يک ميليون تومان کسر نشده و به فرض هم اگر در تمام اين مدت، رقم يک ميليون تومان از حقوق مجلسي‌ها براي اين کمک وديعه مسکن کسر شود که هنوز کسر نشده، پس باز هم چند ميليون توماني کسر نشده باقي مي‌ماند. از سوي ديگر، رقم سي ميليون تومان ديگري هم به نماينده‌ها داده شده است که ناطق نوري در مورد آن هم اين گونه توضيح داده است؛ «ماهانه يک ميليون تومان بابت حق مسکن به نماينده‌ها مي‌داديم که اين بار آنها را به صورت يکجا داديم.»
به همين دليل هم کامران اظهار داشت اين ارقام وام بلاعوض بوده و پس دادني در کار نيست.
البته لاريجاني هشدار داد طرح اين مسائل «حيثيت براي کشور باقي نمي‌گذارد» و خطاب به کامران گفت: «آيا اين حرف زدن‌ها درست است؟ براي سيب و خياري که به نماينده‌ها در جلسه کميسيون‌ها داده شد، اين جنجال به راه افتاد. شما در منزلتان خيار و سيب ميل نمي‌کنيد. من سه سال در بخش‌هاي مختلف کار کردم. نماينده‌هاي مجلس فقيرترين دستگاه‌هاي کشورند، اما بقيه دستگاه‌ها ديده نمي‌شوند، ولي نمايندگان مجلس زير ذره بين هستند.»
در حالي که کامران درخواست تذکر به سخنان لاريجاني و ديگر نمايندگان را داشت، لاريجاني با لحني نه چندان ملايم گفت: «به شما مربوط نيست، کسي اسم شما را نياورد. شما حق نداريد تذکر بدهيد. بفرماييد برويد بنشينيد.» به همين دليل، نماينده اصفهان که اين مناقشه را در مجلس رقم زد، به راهروهاي مجلس آمد و اين گونه پاسخ لاريجاني را داد: «چرا، در خانه خودمان خيار مي‌خوريم، اما شما از جيب بيت‌المال ميوه مي‌دهيد، ولو يک ريال.» حميدرضا رسايي هم با گلايه از اينکه چرا رسانه‌ها اظهارات حسن کامران را منتشر کردند، اما پاسخ‌هاي وي را منتشر نکردند، معترض بود در اتفاقات چند روز اخير با آبروي 290 نماينده بازي شده است.
کوهکن هم در نطق پيش از دستور خود گفت: «مردم ما بدانند اگر نماينده‌‌اي از شهرستان به تهران مي‌آيد و يک آپارتمان حداکثر 150 متري در وسط شهر براي او تدبير مي‌کنند، آيا رفتن به سمت و سوي اشرافيگري است و واقعاً اين جور است؟
مجلس در کجا چنين كاري انجام داده و چرا حرفي مي‌زنيم که به حيثيت و اعتبار مجلس و نمايندگان لطمه وارد کند؟ برادراني در جمع شما هستند که با مترو رفت‌وآمد كرده و در وسط شهر زندگي مي‌کنند. چندين ماه است که از کار مجلس مي‌گذرد، اما هنوز نتوانسته‌ايم به آنان به علت برخي از اين محدوديت‌ها اسکان دهيم و اين چه صحبتي است که ما مي‌کنيم.» کوهکن گفت: مي‌دانم مردم حرفشان اين است که نمايندگا شان در حد متوسط جامعه نيازهايشان برطرف شود و آنها تمام وقتشان را صرف گره‌گشايي در امر قانونگذاري و نظارت کنند و شکي در اين نيست.
اما حسن کامران پاسخ‌ها را به راهروهاي مجلس برد و عنوان کرد، وقتي مجلس سيستم حمل و نقل دارد چرا بايد به هر نماينده بيست ميليون تومان بابت خريد ماشين داده شود و وقتي هيچ بانکي به مردم وام قرض‌الحسنه نمي‌دهد، چرا چنين وامي به نمايندگان داده مي‌شود.
به گفته وي در مجالس چهارم و پنجم حق مسکن و کرايه ماشين از فيش حقوقي نمايندگان کم مي‌شد، اما الان اين موارد يکجا از نمايندگان کم نمي‌شود و اين به منزله آن است که وامي که به نمايندگان پرداخت شده بلاعوض است.
کامران با تأکيد بر اينکه نبايد ساده‌زيستي را زير سؤال ببريم، در عين حال بر لزوم حذف امتيازات تأکيد کرد و در پاسخ به پرسش خبرنگاري که پرسيد: آيا خود شما اين مبالغ را از مجلس دريافت کرده‌ايد، گفت: من اين وام صد ميليون توماني را نگرفته‌ام، اما در درخواستي به عنوان متقاضي دريافت اين وام آن را از مجلس خواهم گرفت و فيش آن را به نمايندگان رسانه‌ها نشان مي‌دهم.
اگر مشکل، مسکن بود مجلس می باید 50 میلیون تومان (والبته کمتر ) رهن در اختیار نماینده قرار می داد و پس از پایان دوره، این پول به خود مجلس برمی گشت نه اینکه «بلاعوض» پرداخت شود.