روز گذشته، خبری روی خروجی یک خبرگزاری محلی رفت که نه تنها شگفتانگیز بود که موجب تأسف و ناراحتی هم بود. خبرگزاری ایمنا با نقل از مسئول کمیته انتظامی ستاد تسهیلات سفر شهر اصفهان گفت، این ستاد به منظور آنچه «رفاه شهروندان» در روز سیزدهم فروردین خوانده، از حضور گردشگران افغان در پارک کوهستانی صفه جلوگیری خواهد کرد.
ایمنا نوشت: احمدرضا شفیعی با اشاره به حضور پررنگ افاغنه در روز طبیعت در سالهای گذشته در این پارک کوهستانی و ایجاد ناامنی برای خانوادهها اظهار داشت: به منظور رفاه شهروندان نیروهای این کمیته با همکاری پلیس امنیت و اداره اماکن در روز سیزدهم فروردین از ورود افاغنه به پارک کوهستانی صفه جلوگیری میکنند.به گزارش «تابناک»، این رویداد در حالی در آخرین روز جشن ملی نوروز رخ داد که همه ما این روزهایمان را با پاسداشت جشن بزرگ ملی و باستانی جشن گرفتهایم و همواره در ایمیلها و پیامکها به جشن ملی و بزرگمان نازیده و آن را مایه مباهات خود قرار دادهایم؛ جشنی که متعلق به همه اقوام نوروز دوست است؛ چه رسد به فارسی زبانان که وجه اشتراک بیشتری هم دارند.
رخدادی که از فرط تکرار چه بسا بسیار طبیعی و عادی هم تلقی شود، ولی جالب اینجاست که از سوی یک مقام مسئول و همزمان با روزهای برگزاری جشن بزرگ نوروز و به عنوان انجام وظیفه رخ میدهد؛ آن هم چند روز پس از حضور بالاترین مقام اجرایی کشورمان در جشن جهانی نوروز در تاجیکستان که برخی رؤسای دیگر کشورهای نوروز دوست هم در آن حضور داشتند.
به عبارت بهتر، در کشوری که هم مزین به دین مبین اسلام است و هم پرچمداری فارسی زبانان عالم را عهدهدار شده، درست در روزهای برگزاری جشن ملی، حرکتی رخ میدهد که نه تنها کم از نژادپرستی ندارد، بلکه بر خلاف همه آموزههای مذهبی و پیوندهای ملی هم به شمار میرود.
این در حالی است که افغانها در سرزمینمان تا اندازهای از پیشینه خوبی برخوردار نیستند و همواره بازتاب اخبار ناخوشایند این مهمانهای ناخوانده واکنشهای بسیاری به همراه داشته است؛ اما نمیتوان از حق گذشت که این مهمانها سالهاست که مقیم این سرزمین هستند و اگر گاه رفتار برخیهایشان بر خلاف عرف ماست، اگر بعضیهایشان موجب ناامنی شدهاند و اگر اگرهای دیگری هست که حضورشان را برنمیتابیم، دلیل نمیشود که رفتار غیر انسانی با آنها داشته باشیم و توجیه ندارد که رفتاری مانند آنچه در بردهداری بر سیاهان روا میداشتند، از خود نشان دهیم و کار را به آنجا برسانیم که با انتشار رسمی چنین اخباری، تعلق خودمان به معیارهای انسانی را به چالش کشانده و تازه این کار را به عنوان یکی از عملکردهای نوروزی هم به شمار بیاوریم!
درست مثل زمانهایی که به جای حل مسأله، صورت مسأله را پاک میکنیم؛ اصلا چه افتخاری دارد که به جای اینکه برای شهروندانمان محیط امنی ایجاد کنیم، با حذف عوامل ناامنی (!) مثل جلوگیری از حضور این مهاجران افغان، به خود ببالیم که جشن سیزده به در امنی برگزار کردهایم؛ لابد با این اطمینان که در محیط خالی از افاغنه ناامنی رخ نمیدهد؟!
اینجاست که بد نیست یادآور شویم که امنیت یعنی اینکه همه ـ اعم از شهروند یا مهاجران مقیم در یک خاک ـ بدانند که سرپیچی از قانون چه مجازاتی دارد و موجب چه دست محرومیتهای اجتماعی میشود و بر این اساس بازدارندگی از تخلف ایجاد کنیم. امنیت را باید در ذهن شهروندان و بقیه ساخت، وگرنه با یک تصمیم آنی برای یک روز که نمیتوان جامعه را امن کرد. انگار خودمان رو گول بزنیم که این مهمانهای ناخوانده، موجب ناامنی هستند؛ اما تنها در یک روز از سال!
روزگار عجیبی است؛ کارهایمان نه بنا بر مصالح ملیمان است و نه آموزههای دینی؛ نه اخلاق را گرامی میداریم و نه مذهب را. وظیفه خود را به درستی انجام نمیدهیم و رویکردی فرافکنانه در پیش میگیریم که ممکن است، خواسته یا ناخواسته، سبب شود که متهم به صفت زشتنژاد پرستی هم بشویم.
بد نیست که خطاب به آقای مسئول و همفکرانش بگوییم با کمی پایبندی به اصول ملی و دینیمان، حتما خواهید دانست که نه تنها هم کیشان افغان، که حتی آنهایی که با ما اشتراک مذهبی هم ندارند، میتوانند روز سیزدهم فروردین را گرامی بدارند؛ اصولا ناامنی از آنجا سرچشمه میگیرد که من و شما به وظایفمان رفتار نکنیم!