همه اقداماتی که امارات علیه ایران انجام می دهد

در اقدامی خلاف عرف و عجیب، سفر رئیس‌جمهور ایران به جزیره ابوموسی با واکنش گستاخانه شیوخ شارجه روبه‌رو شده است؛ گستاخی که هرچند پاسخ مناسبی از سوی وزارت خارجه کشورمان دریافت نکرد، با پاسخ کوبنده دیگر شخصیت‌های کشورمان روبه‌رو شد.

با وجود این، افکار عمومی گمان می‌کنند که اقدامات شیوخ اماراتی علیه ایران صرفا در حد همین لفاظی‌های گستاخانه است، حال آن که این کشور تا کنون فعالیت‌های عملی بسیاری برای دست‌اندازی به خاک ایران و منافع ملی ایرانیان انجام داده که «تابناک» برای آشنایی مخاطبان، فهرست وار اندکی از این کارهای گستاخانه را برای مخاطبان می‌آورد.

به گزارش «تابناک» برخی اقدامات ضد ایرانی امارات که با پاسخی از سوی ایران روبه‌رو نشد، عبارتند از:

۱ـ ساخت جزایر مصنوعی و پیشروی گام به گام در خلیج فارس با دزدی خاک و سنگ ایران!

کشور امارات همزمان با ادعاهای ارضی بی‌پایه علیه جزایر سه‌گانه همیشه ایرانی خلیج فارس با سرمایه‌گذاری عظیم و با سرعت، مشغول گسترش جزایر مصنوعی در کرانه‌های جنوبی خلیج فارس است که با هدف افزایش سرمایه، تصرف گام به گام حریم آبی ایران و عربی کردن نام خلیج همیشه فارس، حیات را در آب‌های خلیج تا ابد فارس به خطر انداخته‌اند.

این امر که با سکوت عجیب و توجیه‌ناشدنی رسانه‌های درونی همراه شده، نه تنها محیط زیست شکننده خلیج فارس را در معرض نابودی قرار داده، بلکه مرزهای آبی و مناطق حاکمیتی و تمامیت ارضی ایران در خلیج فارس را نیز در معرض تهدید جدی قرار داده است.

ذکر این مهم لازم است که ساخت سه جزیره به شکل نخل ـ که طول هر کدام بیش از شش کیلومتر و جزیره‌ای بیضوی به شکل نقشه پنج قاره کره زمین (Universe) در منطقه‌ای به طول ۹ کیلومتر و عرض ۶ کیلومتر و با مساحتی نزدیک ۶۳ کیلومتر مربع که کاملا در تضاد با اکوسیستم طبیعی خلیج فارس است‌ ـ با سرمایه‌گذاری بیش از بیست میلیارد دلار در حال تکمیل است.

از سوی دیگر، «سلطان بن سلیم»، مدیر این پروژه در اظهارات تجاوزگرانه‌ای، بی‌پرده فاش کرده است: «با توجه به اینکه هم اکنون تنها بخش کوچکی از ساحل خلیج فارس به امارات تعلق دارد، در هنگام پایان این پروژه، دولت امارات با داشتن ۱۲۰۰ کیلومتر ساحل به اندازه کافی ابزار برای اعمال فشار به ایران خواهد داشت».

عمق این اقدام فاجعه بار امارات متحده عربی همزمان با پایان ساخت نخستین جزیره نخل نمایان شد؛ هنگامی که به اذعان رسمی مجریان، برای این پروژه ۱. ۶۵ میلیارد متر مکعب ماسه و ۸۷ میلیون تن سنگ‌های صخره‌ای برای پی‌سازی و برای تکمیل محوطه‌ها نیز یک میلیارد تن صخره ـ که به طور عمده از قاچاق سنگ‌های صخره‌ای از ایران تأمین شده) به محل آورده شده و مورد استفاده قرار گرفته است.

از مهمترین هدف‌ها و پیامد‌های سیاسی توسعه جزایر مصنوعی توسط امارات نیز می‌توان موارد زیر را برشمرد:

۱ ـ توسعه حریم مرز‌های دریایی امارات: از آنجا که محیط جزایر مصنوعی امارات به عنوان حریم آبی این کشور به شمار می‌رود، اماراتی‌ها با افزایش جزایر خود، به دنبال افزایش حریم آبی و نیز به چنگ آوردن هر چه بیشتر محدوده بین‌المللی مشترک آب‌ها و بستر خلیج فارس هستند.
گفتنی است،‌ تا به امروز، اماراتی‌ها با ساخت این جزایر، سواحل خود را به صورت مجازی، دو تا سه برابر کرده‌اند و ادامه این روند،‌‌ همان اندازه که به سود عرب‌هاست، به ضرر ایران و ایرانی است.

۲‌ـ توسعه طلبی ارضی با انتقال ۱۲ میل انحصاری ماهی‌گیری از کرانه‌های خشکی جنوب خلیج فارس به دور‌ترین جزایر مصنوعی از سواحل امارات با هدف تهدید عمق استراتژیک ایران در خلیج فارس.

۳. تصرف گام به گام فلات قاره و بستر خلیج فارس برای نزدیک‌تر شدن هر چه بیشتر به جزایر سه‌گانه و سواحل ایران به منظور برنامه‌های توسعه‌طلبانه ارضی آینده اعراب، از جمله تصرف جزایر ایرانی و بنادر جنوبی ایران.

۴‌ـ تبلیغ و تثبیت نام جعلی برای خلیج فارس با تبلیغات رسانه‌ای و توزیع نقشه‌های جلب گردشگران و فروش واحد‌های مسکونی این جزایر در عرصه جهانی.

از مهم‌ترین پیامد‌های فاجعه بار محیط زیستی جزایر مصنوعی امارات نیز می‌توان به این موارد اشاره نمود:

۱ـ نابودی محیط زیست طبیعی ایران با تخریب خاک و سنگ‌های صخره‌ای کوهستان‌های ایران و انتقال آنها به امارات برای ساخت جزایر مصنوعی.

۲ـ تهدید امنیت زیستی پرندگان مهاجر و جانداران جزایر غیر مسکونی خلیج فارس.

۳ـ نابودی پوشش زنده مرجانی به عنوان یکی از پتانسیل‌های مهم تجمع زیستی خلیج فارس.

۴ ـ تخریب پهنه بندی طبیعی بستر دریا. (اماراتی‌ها رسوبات ارزشمند بستر خلیج فارس را هم برای ساخت و ساز پروژه جزایر به تاراج بردند و افزون بر آن، فعالیت ماشین آلات و استخراج ریزدانه‌ها از کف دریا، آسیب‌های بسیاری بر پهنه‌بندی بستر دریا وارد ساخته است).

۵ ـ تغییر راه جریان‌های طبیعی آب که در توان خودپالایی طبیعی خلیج فارس اختلال جدی پدید می‌آورد.

۶. به هم ریختن ساختار طبیعی بستر خلیج فارس. (لازم به ذکر اینکه امارات حتی بقایای دو هواپیمای جنگی، چند جمبو جت و هفت کرجی را نیز به اعماق دریا برده تا برای غواصان یک پارک زیر دریایی موضوع دار درست کند)!

۷‌ـ تخلیه انواع زباله‌ها، پساب‌های آلوده کننده و انواع آلاینده‌های فسفره و... به درون خلیج فارس.

۸ ـ تخریب یکی از ارزشمند‌ترین اکوسیستم‌های دریایی دنیا از راه نابودی زیستگاه آبزیان خلیج فارس شامل ۴۰۰ تا ۴۵۰ گونه ماهی و ۳۰۰ تا ۴۵۰ گونه از سایر آبزیان از جمله لاک‌پشت‌های دریایی (گونه ویژه منطقه خلیج فارس).

۹ ـ گمراه سازی افکار عمومی با انتشار تصاویر دروغین حیات زیر جزایر مصنوعی. (دولت امارات برای گمراه کردن افکار عمومی و تبرئه خود از اتهامات احتمالی، اقدام به پخش فیلم‌هایی از وجود حیات جانوری در زیر این جزایر کرده است، حال آن که تصاویر منتشره مربوط به پیش از مسکونی شدن جزایر و هنگامی است که هنوز از پساب‌های آلوده ساز، زباله‌های جامد و آلودگی‌های صوتی و دیداری که در کوتاهترین زمان، زندگی آبزیان را از بین می‌برد، خبری نبوده است).

۱۰ـ عوارض اقلیمی، محیط زیستی ناشی از تبدیل بخش‌هایی از حریم دریا به خشکی، کاهش ظرفیت گرمایی ویژه منطقه و خشک‌تر شدن اقلیم آن و افزایش توفان‌های گرد و غبار که مستقیم بر کیفیت حیات اقتصادی، اجتماعی مردم منطقه به ویژه ساحل نشینان جنوب ایران تأثیر می‌گذارد.

جزایر مصنوعی امارات، در حالی بی‌ سر و صدا و در بایکوت خبری رسانه‌ای ایران، یکی پس از دیگری سر از آب درمی‌آورند که نه تنها مخالفتی جدی از سوی نهاد‌های مسئول ایرانی ندیده‌ایم، بلکه با کمال تأسف در برخی رسانه‌ها و روزنامه‌ها و سایت‌های اینترنتی داخلی، شاهد تبلیغ پیش فروش منازل واقع شده در این جزایر نیز هستیم!

تحمیل خسارات جبران ناپذیر بر زیستگاه آبی خلیج فارس، در حالی انجام می‌گیرد که ایرانیان تلاش چندانی در جلوگیری از فعالیت‌های غیرقانونی طرف اماراتی خود نداشته‌اند و از این روی، فعالیت ناشایست سازمان حفاظت محیط زیست ایران و بی‌توجهی مدیران به ساخت جزایر مصنوعی اماراتی در خلیج فارس، در گام نخست ضمن تهدید آشکار علیه ایران، ملت ایران را از حقوق طبیعی محیط زیستی و ژئوپلتیک خود در کرانه‌های شمالی و جنوبی خلیج فارس محروم می‌کند.

این در حالی است که پیمان‌نامه حفاظت محیط‌ زیست منطقه‌ای مهمی همچون «راپمی» توسط همه کشور‌های ساحلی خلیج فارس از جمله امارات در سال ۱۹۷۸ به امضا رسیده که در آن تأکید شده که آب‌های خلیج فارس، بین‌المللی هستند و همه کشور‌ها باید به حریم آن احترام بگذارند و هر نوع توسعه‌ای که حریم آن را به خطر بیندازد، برای کشورهای همسایه آن ممنوع است، ولی آگاهی‌رسانی نامناسب از سوی نهاد‌های مسئول ایران و حضور نیافتن بازرسان سازمان ملل در این منطقه و ارایه نشدن گزارش فاجعه محیط زیستی ساخت جزایر مصنوعی، دولت امارات را در اقدامات سودجویانه خود جسور‌تر ساخته است.

۲ ـ ساخت بی‌سروصدای آبگذر جانشین برای تنگه هرمز توسط امارات

بنا بر این طرح ـ که برای از اعتبار انداختن اهمیت نقش ایران در تنگه هرمز به مراحل پایانی ساخت نزدیک می‌شود ـ راه‌اندازی کانال جایگزین تنگه هرمز توسط امیرنشین دبی بوده است؛ بنابراین، با ساخت آبگذر (کانال) از درون امارات، سواحل امارات در دریای عمان (در شرق امارات) به سواحل این کشور در خلیج فارس (در شمال امارات) متصل خواهد شد تا اهمیت استراتژیک تنگه هرمز و جزایر ایران از میان برود؛ طول این کانال ۱۸۰ کیلومتر و هزینه ساخت آن دویست میلیارد دلار برآورد شده است.

در چنین شرایطی رویکرد فعال رسانه ای و سیاسی در کنار تحرکات دیپلماتیک می تواند هم افکار عمومی را بیش از پیش به گستاخی های امارات آگاه کند و شیوخ اماراتی را از احساسات ایرانیان در دفاع از تمامیت ارضی خود به معنای تام و تمام مطلع کند .