رویدادهای تاریخی ماه مبارک رمضان

ماه رمضان ماه میهمانی خداست و این عبارت رسا و زیبا، آنچنان شگرف و سترگ است که در عظمت این ماه، بس! 

اما رویدادهای تاریخی مهم و خطیری هم در این ماه عزیز رخ داده و گستره ای قابل تأمل را در فراخنای این وسعت الهی پدید آورده است.

وقایعی تلخ و شیرین که طعم ترد این ماه عزیز را به تبلور فراز و فرودهای خلقت انسان ملحق نموده و در مرور افت و خیزهای آن می توان آینه عبرت را به مصاف دیدة بینا کشاند و نشاند.

از مرگ و جنگ و عهد و معراج گرفته تا رحلت تاریخ مظلومیت از فرق شکافته خلاصه خدا علی مرتضی(ع).

رمضان ماه رویدادهای سترگ تاریخی است در بستری از خوف و رجا و تلخ و شیرین روزگار نخستین.

ماه نامه های اهل کوفه برای حسین(ع) و رحلت خدیجه کبری ام المومنین،ماه مراسم عقد اخوت و ولادت امام مجتبی(ع)، ماه معراج و جنگ بدر، ماه فتح مکه و غزوه تبوک؛ و بالاخره ماه شهادت اول مظلوم عالم امیرالمومنین(ع).

به مناسبت حلول ماه مبارک رمضان خبرگزاری حوزه  بخشی از رویدادهای این ماه عزیر را تقدیم می کند.

* رخدادهای اولین روز ماه خدا

مرگ مروان

در اين روز در سال 65 ه‍ مروان بن حكم در سن 81 سالگى در دمشق به دركات جحيم شتافت ، و مدت خلافت او 9 ماه بود.

مروان پسر حكم بن ابى العاص بود و به ((وزغ بن وزغ )) ملقب گرديده بود. او و پدرش مورد لعن پيامبر (صلى الله عليه و آله ) واقع شدند، حتى عايشه به مروان گفت : شهادت مى دهم كه پيامبر (صلى الله عليه و آله ) پدرت را لعن كرد در حالي‌كه تو در صلب او بودى .

* جنگ تبوك

در اول ماه رمضان سال 9 ه‍ جنگ تبوك به وقوع پيوست ( اين جنگ را فاضحه نيز مى گويند، زيرا منافقين مدينه و كسانى كه قصد كشتن پيامبر (صلى الله عليه و آله ) را در عقبه داشتند رسوا و مفتضح شدند.

به لشكرى كه در اين جنگ شركت ((جيش العسره )) مى گويند، زيرا در سختى و زحمت فراوان ، با اينكه ايام جمع آورى محصول بود به جنگ رفتند.

وفات حضرت نفيسه (عليها السلام )

در اين روز در سال 208 ه‍ زاهده عابده حضرت نفيسه خاتون (عليها السلام ) دختر حسن بن زيد بن حسن بن على بن ابى طالب (عليهم السلام ) در مصر وفات كرد.

شوهر آن حضرت اسحاق مؤ تمن پسر حضرت صادق (عليه السلام ) بوده ، و از طرف مادر منتسب به آقا قمر بنى هاشم (عليه السلام ) است.

حضرت نفيسه (عليها السلام ) براى خود قبرى كنده بود و پيوسته در آن قبر نماز مى خواند و ختم قرآن مى نمود.

سوم

رحلت شیخ مفید

رحلت فقیه متکلم محمد بن محمد بن النعمان معروف به شیخ مفید .

شیخ مفید در بغداد وفات یافت  و  به واسطه علو و جایگاه علمی او شیعه و سنی برای او گریستد.

چهارم

مرگ زياد بن ابيه

زياد بن ابيه در سال 53 ه‍ در كوفه به هلاكت رسيد. او مشهور به زياد بن ابيه ، زياد بن امه ، زياد بن عبيد، و زياد بن سميه است ؛ و چون پدر زياد از كثرت معلوم نبود به او زياد بن ابيه مى گفتند.

دهم

1. آمدن نامه هاى اهل كوفه براى امام حسين (عليه السلام )

در سال 60 ه‍ جمعى از كوفيان نامه هاى مردم كوفه را براى امام حسين (عليه السلام ) آوردند(602). كه از جمله نام سليمان بن صرد و مسيب بن نجبه و رفاعه بن شداد بجلى و حبيب بن مظاهر و جمعى از شيعيان آن حضرت در آنها بود، كه توسط عبد الله بن مسمع همدانى و عبد الله بن وال خدمت امام (عليه السلام ) آورده شد.

2. وفات حضرت خديجه (عليها السلام )

در اين روز حضرت خديجه كبرى (عليها السلام ) از دنيا رحلت فرمودند(603). اين قول بنابر نقل 45 روز بعد از رحلت جناب ابوطالب (عليه السلام ) است.

آن حضرت نخستين همسر پيامبر (صلى الله عليه و آله ) بود، و تا خديجه (صلى الله عليه و آله ) زنده بود نبى گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله ) همسرى اختيار نفرمود. سبقت به اسلام و خدمات او به پيامبر (صلى الله عليه و آله ) زياده از آن است كه ذكر شود. در فضيلت آن حضرت همين بس ‍ كه والده مكرمه حضرت صديقه طاهره (عليها السلام ) است ، و همه ذرارى پيامبر (صلى الله عليه و آله ) به ايشان منتهى مى شوند(606).

دوازدهم

مراسم عقد اخوت

در اين روز در سال اول هجرت رسول گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله ) بين اصحاب خود عقد اخوت بست و امير المؤ منين (عليه السلام ) را برادر خود گردانيد(609).

سیزدهم

مرگ حجاج ثقفى

در سال 95 ه‍ در چنين روزى ظالم سفاك پليد حجاج بن يوسف ثقفى به هلاكت رسيد. او در زمان وليد بن عبد الملك در شهر واسط با مرض آكله در شكمش به درك واصل شد.

عده زيادى از دوستان و شيعيان امير المؤ منين (عليه السلام ) را شهيد كرد، از جمله كميل بن زياد نخعى (612)، قنبر غلام امير المؤ منن (عليه السلام )(613)، و...را می توان نام برد.

پانزدهم

1. ولادت امام حسن مجتبى (عليه السلام )

شب نيمه ماه رمضان سال سوم ه‍ دومنين امام شيعيان حضرت ابو محمد حسن بن على بن ابى طالب (عليه السلام ) در شهر مدينه به دنيا آمد(619).

القاب آن حضرت : سيد، سبط، امنى ، حجت ، بر، نقى ، زكى ، مجتبى ، زاهد

هفدهم

1. معراج پيامبر

معرج پيامبر (صلى الله وعليه و آله ) پنج سال بعد از بعثت در چنين روزى واقع شده (624)، و آيه سبحان الذى اسرى بعبده ليلا من المسجد الحرام الى المسجد القصى ...(625)، در اين باره نازل شده است .

2. جنگ بدر

در روز جمعه در سال دوم هجرت جنگ بدر كبرى به وقوع پيوست (631) تعداد مسلمانان 313 نفر و تعداد شهداى آنان 9 تا 14 نفر، و تعداد كفار 950 نفر بود. مقتولين كفار 70 نفر بودند و 70 نفر را هم مسلمانان اسير گرفتند.

در اين جنگ ابوجهل نيز كشته شد(633). ابوجهل هشام بن مغيره مخزومى از دشمنان سر سخت پيامبر (صلى الله عليه و آله ) بود. او با اينكه نامش ‍ هشام بود ولى از فرط بدجنسى و زشت سيرتى به اءبى جهل مكنى شد.

3قتل عايشه

در شب 17 ماه رمضان در سال 58 ه‍ در مدينه ، عايشه دختر ابوبكر به دست معاويه كشته شد.

واقعه جمل و كشته شدن حدود بيست هزار نفر از مسلمين  از كارهاى معروف اوست (639).

نوزدهم

 ضربت خوردن امير المؤ منين (عليه السلام )

در 19 ماه رمضان سال 40 ه‍ در نماز صبح در مسجد كوفه با شمشيرى مسموم به دست ناپاك ابن ملجم منافق بر فرق مبارك امير المؤ منين (عليه السلام ) ضربت وارد شد.

در صبح روز نوزدهم بعد از اذان صبح ، امير المؤ منين (عليه السلام ) وارد مسجد شد و مشغول نماز شد. هنگامى كه در ركعت اول سر از سجده برداشت شبيب بر آن حضرت حمله ور شد، ولى شمشيرش خطا كرد. بلافاصله ابن ملجم لعنه الله حمله كرد و شمشير او فرق مبارك آن حضرت را شكافت و محاسن شريفش به خون فرق مباركش خضاب شد، و صداى مباركش بلند شد: بسم الله و بالله و على مله رسول الله ، فزت و رب الكعبه .

صداى جبرئيل بلند شد: تهدمت والله اركان الهدى و انطمست اعلام التقى و انفصمت العروه الوثقى ، قتل ابن عم المصطفى ، قتل الوصى المجتبى ، قتل على المرتضى ، قتل اشقى الاشقياء.

بیستم

1. فتح مكه

در سال 8 ه‍ فتح مكه واقع شد. در اين فتح بزرگ تعداد مسلمانان 12 هزار نفر، و شهدا 2 نفر بودند. علت شهادت آن دو اين بود كه همراه لشكر نبودند و از آخر مكه وارد شده بودند، و لذا مورد هجوم قرار گرفته شهيد شدند(646).

در اين روز امير المؤ منين (عليه السلام ) به امر مبارك خاتم الانبياء (صلى الله عليه و آله )، براى شكستن بتهايى كه در كعبه بود، پاى مبارك خود را بر كتف شريفش اشرف مخلوقات نهاد(647).

بیست‌ویکم

1. شهادت امير المؤ منين (عليه السلام )

امام المتقين امير المؤ منين (عليه السلام ) در شب بيست و يكم ماه رمضان مقارن طلوع فجر به شهادت رسيد، در حالى كه از سن مبارك حضرتش 63 سال گذشته بود(651). در بيستم ماه رمضان اثرات سم در پاهاى مبارك امير المؤ منين (عليه السلام ) ظاهر شد و پاهاى مبارك ورم كرد(652). در شب بيست و يكم اثر زهر بر بدن مبارك امير المؤ منين (عليه السلام ) بسيار شد. حضرت فرزندان و اهل بيت خود را جمع كرد و با آنها وداع نمود و وصيت هاى خود را فرمود. در آن شب هر چه خوردنى و آشاميدنى آوردند تناول نفرمود، ولبهاى مباركش به ذكر خدا حركت مى كرد، و مانند مرواريد عرق از پيشانى نازنينش مى ريخت و با دست مبارك خود آن را بر طرف مى كرد.

بيعت با امام مجتبى (عليه السلام )

در اين روز مردم پس از شهادت امير المؤ منى (عليه السلام ) با امام حسن (عليه السلام ) بيعت كردند.

 قتل ابن ملجم

هر چند برخی معتقدند ابن ملجم ملعون 27 رمضان به درک واصل شد، اما عده‌ای از مورخان نقل کرده‌اند در روز بیست‌ویکم ابن ملجم با يك ضربت شمشير به جهنم فرستاده شد.

بیست‌وسوم

نزول قرآن

شب نزول قرآن است و به قولى در شب 24 ماه رمضان بوده است.

بیست‌وچهارم

مرگ ابولهب

در اين روز و به قولى در 25 ماه رمضان ابولهب به درك واصل شد.

روزهای پایانی

دعاى باران توسط پيامبر (صلى الله عليه و آله )

در ماه رمضان سال ششم هجرى قحطى شديدى در مدينه رخ داد، كه پيامبر (صلى الله عليه و آله ) طلب باران كردند و باران آمد.