تبعات زیان‌بار تحریف قانون بهداشتکاران دهان و دندان

دولت جمهوری اسلامی ایران در ابتدای انقلاب شکوهمند اسلامی به منظور رفع نیازهای دندانپزشکی و بهداشت دهان و دندان مردم نسبت به تربیت بهداشتکار دهان و دندان برای خدمت در مناطق محروم کشور اقدام نمود . براساس قانونی که در سال 1360 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است «تصویر شماره1»، فارغ التحصیلان این رشته که ملزم به گذراندن 112 واحد درسی بوده اند میبایست 6 سال تعهد قانونی خود را در مناطق روستایی زیر 10000 نفر بگذرانند و پس از پایان 6 سال در آزمون نسبتاً مشکلی شرکت جسته و در صورت قبولی به دوره دکتری دندانپزشکی راه یابند، پس از پذیرش 7 دوره در مراکز رفسنجان ، کرمان ، یزد ، زاهدان ، تبریز ، بابل ، مشهد و همدان پذیرش این دوره متوقف گردیده و این افراد جهت خدمت 6 ساله به روستا ها اعزام گردیده اند دو دلیل متقن نشان دهنده کارایی این رشته بوده است:

الف) در زمان حضور این افراد در مراکز روستایی شاخص های دهان و دندان بهبود یافته و دسترسی مردم به این خدمات افزایش یافته است زیرا بر اساس کریکولوم آموزشی این افراد توانایی ترمیم دندان ،کشیدن دندان های عفونی و خدمات دندانپزشکی اطفال را داشته اند (مراجعه به آمار دفتر دهان و دندان کل کشور و مقایسه آن با سالهای قبل و بعد جواب این مدعاست)

ب) پس از جذب این افراد در دوره دکتری و خالی شدن مراکز روستایی وزارت بهداشت با خیل تقاضا و در خواست های دانشگاههای مختلف برای تاٌمین مجدد این نیرو مواجه گردید (نظر سنجی از دانشگاههای علوم پزشکی و مراجعه به نقطه نظرات مردم در روستا ها موید این ادعاست)

لازم به ذکر است که این قانون که مصوبه مجلس شورای اسلامی است کماکان به قوت خود باقی بوده و لغو نگردیده است نظر به این که در سال 1366 گروهی از دانشجویان دانشگاههای شهید بهشتی و تهران تحت عنوان این رشته و (با همین نام) از طریق کنکور سراسری پذیرش گردیده بودند اما کریکولوم آموزشی آنها متفاوت و آنها قادر به انجام خدمات فوق الذکر نبودند مجلس محترم شورای اسلامی مجدداً قانونی تصویب و این گروه را در دانشگاه های ذکر شده در صدر نامه منتقل و آنها نیز توانستند به دولت تعهد خدمت سپرده و  پس از پایان دوره خدمت 6 ساله در آزمون دوره دکتری شرکت نمایند؛ به نظر می‌رسد مصوبه 1366 مجلس (قانون الحاق بهداشتکاران دهان ودندان دانشگاههای علوم پزشکی تهران و شهید بهشتی به قانون بهداشتکاران دهان و دندان مصوب سال 1360 ) خط پایانی به این تنش ها و دوگانگی ها بوده است اما با کمال تأسف در سال 1386 تاریخ تکرار میشود و در اثر بی تدبیری، وزارت بهداشت مجددا نسبت به پذیرش کاردانهای بهداشت دهان و دندان متفاوت از مصوبه 1360 اقدام می نماید و با مبادرت به تحریف در تبصره 3 قانون سال 1366 مصوب مجلس شورای اسلامی« تصویر شماره 2 » ساز و کاری غیر قانونی را جهت پذیرش 240 دانشجو در رشته ی به اصطلاح تازه تاسیس خود تحت عنوان بهداشتکار دهان بدون عنوان دندان در سال های 86 تا 88 فراهم می نماید  و با تغییر در قانون مجلس یعنی عبارت قانونی  فقط یک نوع بهداشتکار دهان و دندان پذیرفته می شود  ذکر شده در قانون متبوع را با عبارت غیر قانون تنها یک «بهداشتکار دهان و دندان» وجود دارد  در آیین نامه پذیرش این گروه « تصویر شماره 3 »  جاگزین می نماید.

 این افراد به این امید این رشته را انتخاب نمودند که تصور میکردند مصوبه مجلس شورای اسلامی در سال 1366 که به صراحت اعلام نموده است از تاریخ تصویب این قانون فقط یک نوع بهداشتکار دهان و دندان پذیرفته می شود و قوانین مغایر با این قانون و قانون بهداشتکاران دهان و دندان ملغی است ( تبصره 3 قانون الحاق ) در مورد آنان اعمال میگردد ولی با کمال تاسف وزارت بهداشت با این اقدام غیر قانونی ، نه تنها شرایط را برای پایمال نمودن حقوق 240 نفر از جوانان این مرز و بوم فراهم نمود بلکه موجبات خساراتی جبران ناپذیر را بر مردم وارد آورد که از جمله آن می توان به آمار 91 درصد پوسیدگی دندان در کودکان بدو ورود به دبستان استخراج شده از وزارت بهداشت در سال 90 و همچنین اعلام آمار تعطیلی بالغ بر 1000 مرکز بهداشتی ـ درمانی روستایی از زبان رئیس اداره سلامت دهان و دندان در برنامه تلویزیونی نبض از پخش شبکه خبر مورخه 22/7/90 به علت عدم تربیت نیروی بهداشتکار دهان و دندان که موجبات کاهش دسترسی مردم به نیروی دندانپزشکی را در بر داشته میتوان اشاره کرد.

به موجب دخل و تصرف در قانون های فوق الذکر متاسفانه پذیرفته شدگان ورودی سال های 86 تا 88 این رشته از تمامی حقوق قانونی رشته تحصیلی خود محروم گردیدند علاوه بر این توجه شما را به نکاتی چند که مربوط به پایمالی سایر حقوق این گروه می باشد جلب می نماید:

نکته اول: از آنجایی که قانون مصوب 16/2/1369مجلس شورای اسلامی « تصویر شماره 4 » مربوط به معافیت بهداشتکاران دهان و دندان که صراحت دارد که متعهدینی که دارای تعهد محضری 5 ساله به وزارت بهداشت می باشند از خدمت نظام وظیفه عمومی معاف می گردند که در بند یک بخش پنجم دفترچه راهنمای خدمت وظیفه عمومی نیز به این امر مهم اشاره شده است علی رغم اطلاع وزارت متبوع از این موضوع برای اطمینان خود مجددا در نامه شماره 424408/17/آ به سازمان نظام وظیفه عمومی صحت مشمولیت نامبردگان را از این موضوع جویا می شود« تصویر شماره 5 » ولی متاسفانه با وجود تایید این موضوع در جوابیه ارسالی از سازمان نظام وظیفه عمومی طی نامه شماره 88/ م- ت02/701/2/23 « تصویر شماره 6 » وزارت بهداشت این بار به نظر آن سازمان نیز وقعی نمیگذارد و نامبردگان را با وجود دارا بودن تعهد محضری 5 ساله « تصویر شماره 7 » و شرایط معافیت از معرفی نمودن آنان به ستاد کل نیروهای مسلح جهت معافیت از خدمت امتناع می ورزد . و با این اقدام غیر قانونی شرایط را برای گذراندن خدمت در پادگان های نظامی برای این گروه فراهم می نماید. « تصویر شماره 8 »

نکته دوم : به نظر میرسد هدف اصلی مسئولین مربوطه از این اقدام نه به منظور محروم نمودن این گروه از حق معافیت از خدمت بوده است ، بلکه هدف اصلی آنان محرومیت این گروه از سایر حقوق قانونی خود مانند محرومیت از حق قانونی استخدام و ممانعت از اجرای تبصره 5 قانون مصوب سال 1360 مجلس شورای اسلامی مربوط به این گروه بوده است .