حكومت نظامى در زمين‌هاى فوتبال
«مردم غزه چندين هفته است در شرايط اسفناكى به سر مى برند، حلقه هاى محاصره نيروهاى رژيم صهيونيستى هر روز تنگ تر مى شود، به جز دو سه كاميون حاوى مواد دارويى و غذايى كه تحت فشار مجامع بين المللى به غزه وارد شد سربازان متخاصم صهيونيستى اجازه ورود هيچ گونه مواد غذايى را به نوار غزه نداده اند و اين شرايط زندگى را براى ساكنان اين منطقه تقريباً ناممكن كرده است و...»
به نوشته ايران ورزشي، اينها اخبار تلخى است كه طى هفته هاى اخير از غزه به گوش مى رسد. رسانه هاى جهان سال ها است با انتشار اخبار زورگويى مزدوران اسراييلى و ظلمى كه به فلسطينى ها تحميل مى شود خو گرفته اند ولى اين بار عمق فاجعه كه در نوار ساحلى غزه در حال روى دادن است بسيار عميق تر از گذشته است. يك ميليون و ۴۰۰ هزار فلسطينى كه در اين منطقه - واقع شده در شمال شرق مصر و غرب سرزمين فلسطين - زندگى مى كنند هر روز عرصه زندگى را بر خود تنگ تر مى بينند و اين درحالى است كه قدرت هاى مستكبر جهان به سبب حمايت گاه مستقيم و گاه غيرمستقيم خود از رژيم غاصب صهيونيستى برابر جنايات اين رژيم سكوت كرده اند و سكوت معنى دار آنها آلام وارد بر مظلومان فلسطينى را به سبب احساس تنهايى در ميان مشتى مستكبر چندين برابر مى كند.
بدون شك مقابله اسراييل با مقاومت مردم فلسطين تنها محدود به ميدان هاى جنگ نمى شود و در تيراندازى به زنان و كودكان بى دفاع و معصوم اين سرزمين خلاصه نمى گردد. يكى از خط مشى هاى اصلى اسراييل براى مقابله با مردم فلسطين به خصوص جوانان اين كشور از بين بردن طراوت و سرزندگى آنها است. يكى از روش هايى كه اسراييلى ها براى رسيدن به اين هدف خود پيش گرفته اند طراحى هجمه روحى و روانى عليه جوانان فلسطينى است كه از طريق محدود كردن آنها از فعاليت هاى ورزشى صورت مى پذيرد.
به همين دليل است كه فعاليت هاى جوانان فلسطينى در عرصه ورزش بلافاصله و با شدت تمام از سوى اسراييلى ها در نطفه خفه مى گردد تا عملاً هيچ فرصتى براى ايجاد شور و نشاط بين جوانان فلسطينى وجود نداشته باشد.
دست نوشته هاى سرمربى سابق تيم ملى فلسطين
شايد بد نباشد براى درك وخامت اوضاع حاكم بر فلسطين و محدوديت هايى كه اسراييل براى ورزشكاران حرفه اى و غيرحرفه اى فلسطين قايل مى شود نگاهى به چند خط از دست نوشته هاى احمد العفيفى سرمربى سابق تيم ملى فلسطين بيندازيم:
«هركس در كوچه و خيابان من را مى ديد مى پرسيد كه بازى تيم تان برابر سنگاپور برگزار مى شود يا نه. من هم براساس قول هايى كه به ما داده شده بود و قرار بود بچه هاى تيم سر موقع دور هم جمع شوند و آماده سفر به سنگاپور شويم به همه اطمينان مى دادم كه بازى مان برگزار خواهد شد.
اين حرف من همه كسانيكه با من صحبت مى كردند به خصوص جوانان فوتبالدوست را خيلى خوشحال مى كرد و آنها بعد از اينكه مطمئن مى شدند مسابقه سر وقت مقرر برگزار مى شود از شرايط آمادگى جسمانى بچه ها و شانس ما براى پيروزى بر سنگاپور مى پرسيدند و من هم تا آنجا كه وقت داشتم با حوصله فراوان پاسخ سؤال هايشان را مى دادم.
تمام مدتى كه درباره شرايط مسابقه و وضعيت تيم خودمان و سنگاپور صحبت مى كردم از طرفى حواسم به سؤال هايى بود كه از من پرسيده مى شد تا بتوانم پاسخ درستى برايشان پيدا كنم و از طرفى از اعماق وجودم خوشحال بودم از اينكه هوادارانى كه درباره تيم ملى كشورشان از من سؤال مى پرسند شايد غم و غصه از دست دادن برادر و خواهر بزرگترشان را يا شنيدن خبر شهادت پدر يا مادرشان را تنها براى دقايقى هم كه شده فراموش كنند.
از گروه ما چين ميزبان دو رده قبلى جام ملت ها صعودش مسجل شده بود و قرار بود تيم صعودكننده ديگر از بين عراق، فلسطين و سنگاپور انتخاب شود و به همين دليل بازى ما برابر سنگاپور برايمان اهميت بسيار زيادى داشت. طى چند ماه گذشته خوب تمرين كرده بوديم و حتى وقتى اردوى مان هم تعطيل بود تمام بچه ها با هماهنگى مربيان بدنساز تيم تمرينات شخصى شان را ادامه مى دادند تا با آمادگى كامل به مصاف سنگاپور برويم.
همه هم قسم شده بوديم سنگاپور را شكست دهيم و با صعود به دور نهايى جام ملت ها - كه قرار بود براى اولين بار به صورت مشترك در ۴ كشور تايلند، اندونزى، ويتنام و سنگاپور برگزار شود - شادى مضاعفى را به هموطنان مان هديه كنيم. طبق برنامه ريزى هاى قبلى قرار بود سفرمان دوازدهم نوامبر انجام شود. به جز ۳ بازيكن تيم بقيه ساكن يكى از چهار شهر نوار غزه بودند كه قرار بود از طريق مرزهاى مشترك بين غزه و مصر به مصر سفر كنند و از آنجا راهى سنگاپور شويم. من از دو روز قبل به مصر رفته بودم و در انتظار ورود بازيكنانم بودم.
رييس اتحاديه فوتبال فلسطين هم در كنار من بود. بالاخره زمان ورود بازيكنان فرا رسيد. يكى دو بازيكن به فرودگاهى كه در آن قرار گذاشته بوديم رسيدند اميدوار بودم بقيه بازيكنان هم يكى يكى سر و كله شان پيدا شود. خوشبختانه نفر سوم هم آمد ولى هر ۳ نفر بازيكنانى بودند كه قرار بود جدا جدا به فرودگاه بيايند. هرچه صبر كرديم خبرى از بقيه نشد تا باخبر شديم نيروهاى اسراييلى جلوى خروج بازيكنان مان از نوار غزه را گرفته اند، حتى درخواست ها و خواهش و تمناهاى «صائب جنداى» كاپيتان تيم هم هيچ تأثيرى در تصميم اسراييلى ها براى جلوگيرى از خروج بازيكنان مان از مرزهاى غزه نداشت.
چند روز بعد در نامه اى كه اتحاديه فوتبال فلسطين به فيفا نوشت ماجرا را براى مسؤولان فيفا شرح داد ولى فيفا با توجه به برنامه ريزى فشرده اى كه براى مسابقات انتخابى جام ملت ها وجود داشت درخواست ما براى برگزارى مجدد مسابقه را نپذيرفت و در نهايت عراق به عنوان دومين تيم از گروه ما به جام ملت هاى ۲۰۰۷ صعود كرد.
به خوبى به خاطر دارم كه چطور تمام بازيكنان از وقوع اين اتفاق احساس تأسف مى كردند و با تصميم يك درجه دار ارتش اسراييل اميد تمام جوانان فلسطينى براى صعود تيم ملى كشورشان به يأس تبديل شد.»
فوتبال سياسى در غزه
در يكى از بيانيه هايى كه اخيراً رژيم مزدور صهيونيستى منتشر كرده آمده است: «تحريم هاى بيشترى در روزهاى آينده براى ساكنان غزه در نظر گرفته خواهد شد. هدف اصلى از اعمال اين تحريم ها تضعيف حماس و جلوگيرى از ورود انواع كالاها و مواد غذايى و دارويى به غزه است. حتى در رفت و آمدهاى ساكنان شهرهاى ديگر به غزه هم محدوديت ايجاد مى شود و مردم غزه هم در مقابل مجاز نيستند به شهرهاى ديگر سفر كنند. هدف اسراييل جدا كردن كامل اين نوار از ساير شهرهاى عرب نشين است.»
در بخشى ديگر از اين بيانيه آمده: «در محدوديت هاى جديدى كه براى مردم غزه وضع مى شود جوانان ۴ شهر نوار غزه (غزه، دارالبلا، خان يونس و رفاه) از برگزارى هر نوع اجتماعات دسته جمعى منع مى شوند. انجام بازى هاى گروهى براى جوانان و تمامى ساكنان اين ۴ شهر ممنوع است و سربازان اسراييلى در صورت مشاهده هر موردى كه نشانگر تخطى از قانون باشد با آنها برخورد مى كنند.»
بدون شك اعضاى كابينه امنيتى رژيم صهيونيستى واهمه اى از گردهمايى چند جوان بى دفاع فلسطينى و بازى كردن آنها ندارند بلكه ترس آنها از دور هم جمع شدن جوانان فلسطينى به بهانه بازى هاى گروهى و بعد برنامه ريزى احتمالى براى حمله به سربازان اسراييلى است. با توجه به تجربه هاى تلخى كه اسراييلى ها از دور هم جمع شدن فلسطينى ها به بهانه هاى مختلف و بعد طرح ريزى حمله اى عليه اسراييلى ها و تحت هدايت حماس داشته اند ديگر دوست ندارند چنين اتفاقى در آينده برايشان بيفتد.
اولمرت يكى از اعضاى كابينه امنيتى رژيم صهيونيستى در اين باره مى گويد: «اين تنها تصميم من نيست. بلكه تصميمى است كه تمام اعضاى كابينه امنيتى و با همفكرى چندين نفر گرفته شده است. ما پيش از اين نيز از گردهمايى فلسطينى ها خيلى متضرر شده ايم و دوست نداريم ديگر چنين اتفاقى برايمان روى دهد. در چندين مورد كه فيلم بعضى از آنها هم موجود است گروهى از فلسطينى ها به بهانه فوتبال بازى كردن دور هم جمع مى شدند و بعد اعلاميه هاى حماس براى شوراندن آنها و هدايت آنها به سمت مناطق حساس بين كسانى كه به بهانه بازى كردن گرد هم آمده بودند پخش مى شد.»
ايهود باراك به عنوان نفر اصلى كه در اين باره تصميم گيرى كرد در ادامه صحبت هاى اولمرت مى گويد: «با اولمرت موافقم. فكر مى كنم ديگر زمان آن رسيده باشد كه كوچكترين برنامه ريزى هاى فلسطينى ها نيز براى ما نقش بر آب شود. با ايجاد اين محدوديت هاى جديد كرانه باخترى رود اردن را به طور كامل از ساير مناطق فلسطينى نشين جدا مى كنيم تا بدين وسيله هم از رسيدن سوخت و هم برق به نوار غزه جلوگيرى شود هم ارتباط بين اين منطقه و ساير مناطق را قطع كنيم تا اين قسمت به طور كاملاً مستقل تحت كنترل ما اداره شود. شايد در ابتدا تصميم ما براى جلوگيرى از ورزش كردن جوانان فلسطينى خيلى كارآمد به نظر نرسد ولى نتيجه اين تصميم همان خواهد شد كه ما سال ها به دنبال آن هستيم.»
بازى تاريخى كه تاريخى نشد
تنها دو ماه پيش قرار بود پس از سال ها تيم ملى فوتبال فلسطين در استاديوم جديدى كه با هزينه فيفا و در تلاش براى احياى فوتبال در مناطق اشغالى ساخته شده بود بازى كند. تا پيش از اين تمام ديدارهاى تيم ملى فوتبال فلسطين در يكى از كشورهاى عربى برگزار مى شد. تمام فوتبالدوستان فلسطينى بسيار خوشحال بودند از اينكه پس از سال ها شاهد دور هم جمع شدن بازيكنان تيم ملى كشورشان در داخل سرزمين مادرى شان هستند.
استاديوم ساخت فيفا داراى ۶ هزار صندلى بود و بنا بود سپ بلاتر رييس فيفا در اين ديدار كه قرار بود در آن فلسطين از اردن پذيرايى كند حضور يابد. از سوى اتحاديه فوتبال فلسطين و فيفا اين مسابقه به بازى تاريخى فلسطين نام گذارى شد.
تمام بازيكنان تيم ملى فلسطين بسيار هيجان زده بودند از اينكه مى توانستند براى يك بار هم كه شده جلوى چشم خانواده و هموطنان شان بازى كنند. خيلى از فوتبالدوستان فلسطينى كه كم سن و سال بودند و هرگز نتوانسته بودند براى تماشاى بازى هاى تيم كشورشان به اردن يا قطر سفر كنند در حقيقت اولين بارى بودكه فرصت تماشاى بازى تيم محبوب شان را داشتند.
با تمام تداركاتى كه از قبل از بازى انجام شده بود، در اتفاقى مشابه آنچه براى بازيكنان فلسطين پيش از ديدار انتخابى جام ملت هاى آسيا برابر سنگاپور كه در سال ۲۰۰۶ روى داد جمع زيادى از ملى پوشان فلسطينى كه بيشتر ساكن غزه بودند اجازه نيافتند براى حضور در اين بازى به بيت المقدس سفر كنند. رايزنى هاى مقامات فيفا، مسؤولان اتحاديه فوتبال فلسطين و اتحاديه فوتبال كرانه باخترى رود اردن نيز چاره ساز نشد و در نهايت اين ديدار بدون حضور تعداد زيادى از بازيكنان تيم ملى فلسطين انجام شد تا فوتبالدوستان فلسطينى همچنان در حسرت تماشاى بازى تيم ملى كشورشان در سرزمين فلسطين باشند.
به نوشته ايران ورزشي، اينها اخبار تلخى است كه طى هفته هاى اخير از غزه به گوش مى رسد. رسانه هاى جهان سال ها است با انتشار اخبار زورگويى مزدوران اسراييلى و ظلمى كه به فلسطينى ها تحميل مى شود خو گرفته اند ولى اين بار عمق فاجعه كه در نوار ساحلى غزه در حال روى دادن است بسيار عميق تر از گذشته است. يك ميليون و ۴۰۰ هزار فلسطينى كه در اين منطقه - واقع شده در شمال شرق مصر و غرب سرزمين فلسطين - زندگى مى كنند هر روز عرصه زندگى را بر خود تنگ تر مى بينند و اين درحالى است كه قدرت هاى مستكبر جهان به سبب حمايت گاه مستقيم و گاه غيرمستقيم خود از رژيم غاصب صهيونيستى برابر جنايات اين رژيم سكوت كرده اند و سكوت معنى دار آنها آلام وارد بر مظلومان فلسطينى را به سبب احساس تنهايى در ميان مشتى مستكبر چندين برابر مى كند.
بدون شك مقابله اسراييل با مقاومت مردم فلسطين تنها محدود به ميدان هاى جنگ نمى شود و در تيراندازى به زنان و كودكان بى دفاع و معصوم اين سرزمين خلاصه نمى گردد. يكى از خط مشى هاى اصلى اسراييل براى مقابله با مردم فلسطين به خصوص جوانان اين كشور از بين بردن طراوت و سرزندگى آنها است. يكى از روش هايى كه اسراييلى ها براى رسيدن به اين هدف خود پيش گرفته اند طراحى هجمه روحى و روانى عليه جوانان فلسطينى است كه از طريق محدود كردن آنها از فعاليت هاى ورزشى صورت مى پذيرد.
به همين دليل است كه فعاليت هاى جوانان فلسطينى در عرصه ورزش بلافاصله و با شدت تمام از سوى اسراييلى ها در نطفه خفه مى گردد تا عملاً هيچ فرصتى براى ايجاد شور و نشاط بين جوانان فلسطينى وجود نداشته باشد.
دست نوشته هاى سرمربى سابق تيم ملى فلسطين
شايد بد نباشد براى درك وخامت اوضاع حاكم بر فلسطين و محدوديت هايى كه اسراييل براى ورزشكاران حرفه اى و غيرحرفه اى فلسطين قايل مى شود نگاهى به چند خط از دست نوشته هاى احمد العفيفى سرمربى سابق تيم ملى فلسطين بيندازيم:
«هركس در كوچه و خيابان من را مى ديد مى پرسيد كه بازى تيم تان برابر سنگاپور برگزار مى شود يا نه. من هم براساس قول هايى كه به ما داده شده بود و قرار بود بچه هاى تيم سر موقع دور هم جمع شوند و آماده سفر به سنگاپور شويم به همه اطمينان مى دادم كه بازى مان برگزار خواهد شد.
اين حرف من همه كسانيكه با من صحبت مى كردند به خصوص جوانان فوتبالدوست را خيلى خوشحال مى كرد و آنها بعد از اينكه مطمئن مى شدند مسابقه سر وقت مقرر برگزار مى شود از شرايط آمادگى جسمانى بچه ها و شانس ما براى پيروزى بر سنگاپور مى پرسيدند و من هم تا آنجا كه وقت داشتم با حوصله فراوان پاسخ سؤال هايشان را مى دادم.
تمام مدتى كه درباره شرايط مسابقه و وضعيت تيم خودمان و سنگاپور صحبت مى كردم از طرفى حواسم به سؤال هايى بود كه از من پرسيده مى شد تا بتوانم پاسخ درستى برايشان پيدا كنم و از طرفى از اعماق وجودم خوشحال بودم از اينكه هوادارانى كه درباره تيم ملى كشورشان از من سؤال مى پرسند شايد غم و غصه از دست دادن برادر و خواهر بزرگترشان را يا شنيدن خبر شهادت پدر يا مادرشان را تنها براى دقايقى هم كه شده فراموش كنند.
از گروه ما چين ميزبان دو رده قبلى جام ملت ها صعودش مسجل شده بود و قرار بود تيم صعودكننده ديگر از بين عراق، فلسطين و سنگاپور انتخاب شود و به همين دليل بازى ما برابر سنگاپور برايمان اهميت بسيار زيادى داشت. طى چند ماه گذشته خوب تمرين كرده بوديم و حتى وقتى اردوى مان هم تعطيل بود تمام بچه ها با هماهنگى مربيان بدنساز تيم تمرينات شخصى شان را ادامه مى دادند تا با آمادگى كامل به مصاف سنگاپور برويم.
همه هم قسم شده بوديم سنگاپور را شكست دهيم و با صعود به دور نهايى جام ملت ها - كه قرار بود براى اولين بار به صورت مشترك در ۴ كشور تايلند، اندونزى، ويتنام و سنگاپور برگزار شود - شادى مضاعفى را به هموطنان مان هديه كنيم. طبق برنامه ريزى هاى قبلى قرار بود سفرمان دوازدهم نوامبر انجام شود. به جز ۳ بازيكن تيم بقيه ساكن يكى از چهار شهر نوار غزه بودند كه قرار بود از طريق مرزهاى مشترك بين غزه و مصر به مصر سفر كنند و از آنجا راهى سنگاپور شويم. من از دو روز قبل به مصر رفته بودم و در انتظار ورود بازيكنانم بودم.
رييس اتحاديه فوتبال فلسطين هم در كنار من بود. بالاخره زمان ورود بازيكنان فرا رسيد. يكى دو بازيكن به فرودگاهى كه در آن قرار گذاشته بوديم رسيدند اميدوار بودم بقيه بازيكنان هم يكى يكى سر و كله شان پيدا شود. خوشبختانه نفر سوم هم آمد ولى هر ۳ نفر بازيكنانى بودند كه قرار بود جدا جدا به فرودگاه بيايند. هرچه صبر كرديم خبرى از بقيه نشد تا باخبر شديم نيروهاى اسراييلى جلوى خروج بازيكنان مان از نوار غزه را گرفته اند، حتى درخواست ها و خواهش و تمناهاى «صائب جنداى» كاپيتان تيم هم هيچ تأثيرى در تصميم اسراييلى ها براى جلوگيرى از خروج بازيكنان مان از مرزهاى غزه نداشت.
چند روز بعد در نامه اى كه اتحاديه فوتبال فلسطين به فيفا نوشت ماجرا را براى مسؤولان فيفا شرح داد ولى فيفا با توجه به برنامه ريزى فشرده اى كه براى مسابقات انتخابى جام ملت ها وجود داشت درخواست ما براى برگزارى مجدد مسابقه را نپذيرفت و در نهايت عراق به عنوان دومين تيم از گروه ما به جام ملت هاى ۲۰۰۷ صعود كرد.
به خوبى به خاطر دارم كه چطور تمام بازيكنان از وقوع اين اتفاق احساس تأسف مى كردند و با تصميم يك درجه دار ارتش اسراييل اميد تمام جوانان فلسطينى براى صعود تيم ملى كشورشان به يأس تبديل شد.»
فوتبال سياسى در غزه
در يكى از بيانيه هايى كه اخيراً رژيم مزدور صهيونيستى منتشر كرده آمده است: «تحريم هاى بيشترى در روزهاى آينده براى ساكنان غزه در نظر گرفته خواهد شد. هدف اصلى از اعمال اين تحريم ها تضعيف حماس و جلوگيرى از ورود انواع كالاها و مواد غذايى و دارويى به غزه است. حتى در رفت و آمدهاى ساكنان شهرهاى ديگر به غزه هم محدوديت ايجاد مى شود و مردم غزه هم در مقابل مجاز نيستند به شهرهاى ديگر سفر كنند. هدف اسراييل جدا كردن كامل اين نوار از ساير شهرهاى عرب نشين است.»
در بخشى ديگر از اين بيانيه آمده: «در محدوديت هاى جديدى كه براى مردم غزه وضع مى شود جوانان ۴ شهر نوار غزه (غزه، دارالبلا، خان يونس و رفاه) از برگزارى هر نوع اجتماعات دسته جمعى منع مى شوند. انجام بازى هاى گروهى براى جوانان و تمامى ساكنان اين ۴ شهر ممنوع است و سربازان اسراييلى در صورت مشاهده هر موردى كه نشانگر تخطى از قانون باشد با آنها برخورد مى كنند.»
بدون شك اعضاى كابينه امنيتى رژيم صهيونيستى واهمه اى از گردهمايى چند جوان بى دفاع فلسطينى و بازى كردن آنها ندارند بلكه ترس آنها از دور هم جمع شدن جوانان فلسطينى به بهانه بازى هاى گروهى و بعد برنامه ريزى احتمالى براى حمله به سربازان اسراييلى است. با توجه به تجربه هاى تلخى كه اسراييلى ها از دور هم جمع شدن فلسطينى ها به بهانه هاى مختلف و بعد طرح ريزى حمله اى عليه اسراييلى ها و تحت هدايت حماس داشته اند ديگر دوست ندارند چنين اتفاقى در آينده برايشان بيفتد.
اولمرت يكى از اعضاى كابينه امنيتى رژيم صهيونيستى در اين باره مى گويد: «اين تنها تصميم من نيست. بلكه تصميمى است كه تمام اعضاى كابينه امنيتى و با همفكرى چندين نفر گرفته شده است. ما پيش از اين نيز از گردهمايى فلسطينى ها خيلى متضرر شده ايم و دوست نداريم ديگر چنين اتفاقى برايمان روى دهد. در چندين مورد كه فيلم بعضى از آنها هم موجود است گروهى از فلسطينى ها به بهانه فوتبال بازى كردن دور هم جمع مى شدند و بعد اعلاميه هاى حماس براى شوراندن آنها و هدايت آنها به سمت مناطق حساس بين كسانى كه به بهانه بازى كردن گرد هم آمده بودند پخش مى شد.»
ايهود باراك به عنوان نفر اصلى كه در اين باره تصميم گيرى كرد در ادامه صحبت هاى اولمرت مى گويد: «با اولمرت موافقم. فكر مى كنم ديگر زمان آن رسيده باشد كه كوچكترين برنامه ريزى هاى فلسطينى ها نيز براى ما نقش بر آب شود. با ايجاد اين محدوديت هاى جديد كرانه باخترى رود اردن را به طور كامل از ساير مناطق فلسطينى نشين جدا مى كنيم تا بدين وسيله هم از رسيدن سوخت و هم برق به نوار غزه جلوگيرى شود هم ارتباط بين اين منطقه و ساير مناطق را قطع كنيم تا اين قسمت به طور كاملاً مستقل تحت كنترل ما اداره شود. شايد در ابتدا تصميم ما براى جلوگيرى از ورزش كردن جوانان فلسطينى خيلى كارآمد به نظر نرسد ولى نتيجه اين تصميم همان خواهد شد كه ما سال ها به دنبال آن هستيم.»
بازى تاريخى كه تاريخى نشد
تنها دو ماه پيش قرار بود پس از سال ها تيم ملى فوتبال فلسطين در استاديوم جديدى كه با هزينه فيفا و در تلاش براى احياى فوتبال در مناطق اشغالى ساخته شده بود بازى كند. تا پيش از اين تمام ديدارهاى تيم ملى فوتبال فلسطين در يكى از كشورهاى عربى برگزار مى شد. تمام فوتبالدوستان فلسطينى بسيار خوشحال بودند از اينكه پس از سال ها شاهد دور هم جمع شدن بازيكنان تيم ملى كشورشان در داخل سرزمين مادرى شان هستند.
استاديوم ساخت فيفا داراى ۶ هزار صندلى بود و بنا بود سپ بلاتر رييس فيفا در اين ديدار كه قرار بود در آن فلسطين از اردن پذيرايى كند حضور يابد. از سوى اتحاديه فوتبال فلسطين و فيفا اين مسابقه به بازى تاريخى فلسطين نام گذارى شد.
تمام بازيكنان تيم ملى فلسطين بسيار هيجان زده بودند از اينكه مى توانستند براى يك بار هم كه شده جلوى چشم خانواده و هموطنان شان بازى كنند. خيلى از فوتبالدوستان فلسطينى كه كم سن و سال بودند و هرگز نتوانسته بودند براى تماشاى بازى هاى تيم كشورشان به اردن يا قطر سفر كنند در حقيقت اولين بارى بودكه فرصت تماشاى بازى تيم محبوب شان را داشتند.
با تمام تداركاتى كه از قبل از بازى انجام شده بود، در اتفاقى مشابه آنچه براى بازيكنان فلسطين پيش از ديدار انتخابى جام ملت هاى آسيا برابر سنگاپور كه در سال ۲۰۰۶ روى داد جمع زيادى از ملى پوشان فلسطينى كه بيشتر ساكن غزه بودند اجازه نيافتند براى حضور در اين بازى به بيت المقدس سفر كنند. رايزنى هاى مقامات فيفا، مسؤولان اتحاديه فوتبال فلسطين و اتحاديه فوتبال كرانه باخترى رود اردن نيز چاره ساز نشد و در نهايت اين ديدار بدون حضور تعداد زيادى از بازيكنان تيم ملى فلسطين انجام شد تا فوتبالدوستان فلسطينى همچنان در حسرت تماشاى بازى تيم ملى كشورشان در سرزمين فلسطين باشند.
